سال هاست نگران مردم ایران هستند و عنوان می‌کنند که هیچگاه رفتاری دوگانه و متفاوت میان هیچ کدام از کشور‌های جهان ندارند و همه را به یک چشم می بینند. می‌گویند تنها یک قصد دارند و آن هم صلح و ثبات و امنیت در تمامی کشور‌ها و برای تمامی مردم است.  

می‌گویند در  تمامی نقاط جهان جنایاتی که بر علیه بشریت انجام می‌شود را محکوم می‌کنند و سعی در بهتر شدن شرایط در تمامی جهان دارند.   

کمیته حقیقت یاب سازمان ملل به تازگی با انتشار گزارشی عنوان کرده که در جریانات اغتشاشات سال گذشته در ایران تبعیض و سرکوب فراگیر علیه زنان و دختران شکل گرفته است.

این کمیته که از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مامور تهیه این گزارش درباره ایران شده بود، در نخستین گزارش خود نوشت: «سرکوب  اعتراضات مسالمت آمیز و تبعیض فراگیر علیه زنان و دختران منجر به ارتکاب نقض جدی حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی ایران شده است که بسیاری از آن‌ها مصداق جنایات علیه بشریت محسوب می‌شوند.».

اما وظیفه این کمیته به ظاهر مسئول حقوق بشر چیست؟  

کمیته‌های حقیقت یاب، گروهی متشکل از متخصصان امور جنایی، حقوقی، قضایی، پلیسی، مشاوره و مددکاری اجتماعی هستند که از سوی مراجع ملی یا بین‌المللی، با هدف به دست آوردن اطلاعات و کشف حقایق مربوط به انجام خشونت در امور سیاسی یا نظامی، تشکیل و اعزام می‌شوند و گزارش خود را به آن مراجع ارائه می‌دهند. این کمیته‌ها معمولا از سوی سازمان ملل و نهاد حقوق بشری آن و یا نهاد قضایی آن یعنی دادگاه لاهه اعزام می‌شوند.

این کمیته‌ها باید رویکردی حقیقت‌محور داشته باشند، اما اغلب به دنبال اموری مانند نقض وسیع حقوق بشر، اقدام علیه بشریت و جنایات جنگی هستند.

درباره درگذشت یک دختر ایرانی و حاشیه‌های آن مدت‌ها است که کمیته‌ای تشکیل شده و ایران را محکوم کرده است، اما معلوم نیست چرا در این مدت درباره کشتار و جنایات صهیونیست‌ها در نوار غزه تا به امروز بیانیه‌ای صادر نشده است. معلوم نیست چرا درباره کشته شدن بیش از ۳۰ هزار انسان که بخش بزرگی از آن‌ها را کودکان و زنان تشکیل داده‌اند سخنی به میان نیامده است.

در شرایطی که رژیم صهیونیستی با شهادت بیش از ۳۰ هزار نفر و مجروحیت و مصدومیت بیش از ۷۲ هزار انسان بی‌گناه و انهدام کامل صد‌ها هزار ساختمان مسکونی، درمانی، آموزشی، مکان عبادت و زیرساخت‌ها در نوار غزه مرتکب جنایات گسترده‌ای علیه مردم بی دفاع شده است هیچ گاه این کمیته از جنایت علیه بشریت حرف نزده و به نظر اعضای این کمیته، اغتشاشات ایران از تمامی جنگ و خونریزی‌های جهان مهم‌تر است.

مدعیان حقوق بشر از کشور‌ها و سازوکار‌های بین المللی مربوطه حتی جسارت ندارند که این وضعیت را جنایت علیه بشریت بنامند. اما این مدعیان به بهانه فوت یکی از شهروندان ایرانی، ژست حقوق بشری به خود گرفته و خود را مدافع حقوق ملت ایران و زنان و کودکان ایرانی معرفی می‌کنند و تمامی ظرفیت‌های خود از قبیل مداخله در امور داخلی ایران، تحریک و حمایت از آشوب و تخریب، ایجاد سازوکار نظارتی حقوق بشری، صدور قطعنامه و هدایت تولید گزارشات سیاسی و دروغین را فعال می‌کنند.

اما اگر به آمارها‌ی خود رسانه‌های غربی نگاه کنیم متوجه سرکوب و تبعیض حقوق زنان و مردان خواهیم شد. آماری که البته کمیته حقوق سازمان ملل هیچ گاه به سراغ آن نخواهد رفت.

طبق آمار‌ها و به گزارش marieclaire  براساس داده‌های رسمی موجود، تعداد زنان قربانی قاچاق انسان در آمریکا در سال‌های اخیر در روندی تصاعدی رشد کرده است.

زنان آمریکایی در قیاس با همتایان مرد خود درآمد کمتری کسب می‌کنند؛ در واقع در حالی که براساس گزارش سازمان بین المللی کار سازمان ملل، زنان در سراسر جهان به طور متوسط ۲۰ درصد از مردان کمتر دستمزد می‌گیرند.

عمده قربانیان قاچاق انسان در آمریکا، یعنی زنان و دختران بین ۱۴ تا ۱۷ سال اغلب گرفتار بهره‌کشی جنسی می‌شوند و استثمار جنسی رایج‌ترین شکل قاچاق انسان در آمریکا است.

یک بررسی در سال ۲۰۱۹ نشان داد که ۶۶ درصد نیرو‌های زن ارتش آمریکا آزار یا تجاوز جنسی را تجربه کرده‌اند؛ این در حالی است که وزارت دفاع آمریکا در همان سال آمار ۲۷ درصدی آزار و تجاوز جنسی نیرو‌های زن ارتش آمریکا را اعلام کرد.

براساس گزارش انجمن پزشکی آمریکا از هر چهار زن آمریکایی یک زن توسط شریک زندگی خود مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد. در سال ۲۰۱۹، ۲۰۰ زن توسط مردان در ایالت تگزاس کشته شدند. تگزاس ایالتی بود که بیشترین تعداد زنان کشته شده توسط مردان در قتل مجرمان را داشت. کالیفرنیا نیز با ۱۹۹ مورد، دومین رتبه قتل زنان را داشت.

خشونت با همسر، ۱۵ درصد از جرایم خشونت آمیز سالانه در آمریکا را تشکیل می‌دهند. بیش از یک نفر از هر ۳ زن در طول زندگی خود خشونت فیزیکی یا تجاوز جنسی را تجربه کرده است. هر روز در آمریکا، بیش از ۲۰ هزار تماس با خطوط تلفن خشونت خانگی توسط افرادی که حوادث را گزارش می‌دهند، برقرار می‌شود. به طور متوسط، ۲۰ نفر در دقیقه توسط یک همسر مورد آزار فیزیکی قرار می‌گیرند.

۴۰ درصد از زنانی که در آمریکا مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند، توسط یکی از آشنایان مورد تجاوز قرار می‌گیرند، در حالی که بیش از نیمی از آنان گزارش می‌دهند که توسط یک شریک جنسی مورد تجاوز قرار گرفته‌اند.

از این دسته آمار درباره غربی‌ها و مدعیان حقوق بشر فراوان است. اما نکته آن است که هیچ کدام از این قبیل اقدامات در آمریکا و یا جنایات صهیونیست‌ها بر علیه مردم بی دفاع یک کشور اهمیتش به اندازه درگذشت یک دختر در ایران نیست.

این قبیل موضوعات در غرب نباید چندان در رسانه‌ها مورد توجه قرار گیرد، اما یک اعتراض و یک نقص در ایران بار‌ها و بار‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد.

در همین ارتباط حسن هانی‌زاده کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره گزارش کمیته حقیقت یاب سازمان ملل متحد بیان کرد: کمیته حقوق بشر سازمان ملل نگاهش نسبت به حقوق بشر و مساله زنان بسیار دوگانه است و رفتار‌های متناقض این کمیته نشان از این دارد که کمیته حقوق بشر و کمیته زنان به طور مشخص تابعی از تصمیمات قدرت‌های استکباری است.

وی ادامه داد: همچنین با توجه به اینکه در طول ۵ ماه قبل رژیم صهیونیستی در کشتار زنان در غزه تمام خطوط قرمز و ارزش‌های انسانی را زیرپا گذاشته است و هزاران زن در طول این مدت بر اثر حملات وحشیانه ارتش رژیم صهونیستی به شهادت رسیده‌اند اما کمیته حقوق زنان اقدامی و حتی بیانیه‌ای در محکومیت رژیم صهیونیستی صادر نکرده است. با اینحال شاهدیم در برابر برخی از اتفاقاتی که در ایران رخ داد از جمله حوادث سال گذشته که طی آن دختری فوت کرد کمیته زنان بار‌ها بیانیه صادر کرد و حتی شورای حقوق بشر سازمان ملل هم انواع جریان سازی‌ها را بر ضد کشورمان انجام دادند در حالی که در برابر کشتار ۳۱ هزار زن و کودک در غزه توسط رژیم صهیونیستی کمیته زنان و همچنین شورای حقوق زنان سازمان ملل ساکت بودند.

هانی زاده افزود: جایگاه شورای حقوق بشر و نهاد‌های مدافع حقوق بشر در طول ۵ ماه اخیر ثابت کردند که نگاهی کاملا دوگانه نسبت به مسائل جهان دارند، به ویژه درباره حقوق زنان و حقوق بشر؛ بنابراین موضع‌گیری این کمیته جایی برای ملت‌های جهان ندارد و ملت‌ها می‌دانند که این کمیته نسبت به حقوق زنان هیچگونه اهمیتی قائل نیست.

وی ادامه داد: رفتار عجیب و دوگانه سازمان‌های بین المللی درباره ایران و سایر نقاط جهان آن چنان مشخص و عیان شده است که هر فردی می‌تواند متوجه آن شود. رفتار دوگانه‌ای که دیگر رنگی برای مردم جهان ندارد.