مردم فلسطین هیچ چیزشان مثل ما نیست؛ نه عزا و نه شادی. در دل عزا به مقاومت خود شادند و در دل شادی، شهدای‌شان را دست به دست، تشییع می‌کنند. انگار که یک سبک جدید زندگی را به ما می‌آموزند تا یاد بگیریم چطور می‌توان در تنیدگی غم و شادی، میان همین مصیبت‌هایی که هویت‌مان را شکل داده، زندگی کنیم.

​​​​​​​اسرا البحیصی، خبرنگار العالم برای خیلی از ما خبرنگاران، نمونه‌ای از همین آموزگاران زندگی است. نه آن زمانی که مقابل محل کار ویران‌ شده‌اش ایستاده بود و با صلابت از ظلم یک رژیم آدم‌کش می‌گفت و نه زمانی که مقابل دوربین و به دلیل افت فشار ناشی از کار زیاد از حال رفت، هیچ کدامش شبیه این روز‌های ما نیست؛ ما که از همین قاب فاصله‌دار و بدون درک واقعیت، خودمان را حامی فلسطین می‌دانیم و حتی کلمات هم به دادمان نمی‌رسد که این غم چنگ انداخته به گلو را قدری آزاد کند.

اسرا حالا نماد خبرنگار‌های مقاومت است. اسرا درست مثل خود مقاومت، درحال مبارزه است و شاید مثل قبل رنگ به رخ نداشته باشد، اما ایستاده است وکوتاه نیامده. کافی است عکس قبل از طوفان الاقصی و تصویر این روزهایش را با هم مقایسه کنید تا ببینید که جنگ چه بر سر اسرا و همرده‌های او آورده است. یک بار که برای گزارشی در جست و جوی تصویری تازه از او بودیم، خاک روی صورتش و خستگی‌اش لحظه‌ای چشمم را مقابل جست وجو‌ها خیره نگه داشت. انگار همان آدم سه ماه قبل نبود؛ محکم‌تر، اما خسته‌تر. اسرا البحیصی یک بار هم روایت خود را از مقابل محل سکونت خود انجام داد تا روایتگر شهادت برخی اعضای خانواده مثل مادرهمسرش باشد.

چیزی که مشخص است، او این روز‌ها از معدود راویانی است که توانسته تصویر دست اولی از اوضاع غزه را مقابل چشم‌مخاطبان قرار دهد. روایتگری البحیصی، اما ماجرای دیروز و امروز نیست. او پیش از طوفان الاقصی و چند سال قبل هم در حالی که لباس مخصوص خبرنگاری بر تن داشت و طبق قوانین باید مصون می‌ماند، هدف گلوله قرار گرفت و مجروح شد. او چند بار دیگر هم هدف ارتش صهیونیست‌ها قرار گرفته بود، اما هیچ کدام مانع فعالیت او نشده بود. 

آوارگی به شیوه یک خبرنگار

شاید برای خیلی از ما که از میادین خبر و جنگ به دور هستیم، تماشای خبرنگار متعهدی مثل اسرا البحیصی جای تعجب داشته باشد. او حالا ارزش‌های خبری را زندگی می‌کند و وقتی از آوارگی مردم غزه می‌گوید، خودش قبل از آن‌ها آواره شده است. او پیش از این و در جنگ ۵۰ روزه رژیم صهیونیستی، آواره شده بود و برای مدتی، هیچ خبری از وضعیت همسر و فرزندانش نداشت. مادر بودنش مانع نشد که روایت درستی از حقیقت داشته باشد. خودش پیش از این تعریف کرده بود که درحال تهیه و اجرای یک گزارش، متوجه شد یک زن فلسطینی در میان آوار‌های منازل ویران شده در بیت حانون به دنبال پسربچه‌اش می‌گشت. ابتدا خواهان گفتگو با این زن جوان شد، اما او حاضر به صحبت نشد. اسرا می‌گوید که تحمل آن وضعیت برای وی به عنوان یک مادر و یک خبرنگار بسیار دشوار بود.

خبرنگاری که خود، سوژه شد

البحیصی به تازگی خودش به یک سوژه خبری تبدیل شده است. او در حین تهیه گزارش از یک زن فلسطینی، آنقدر تحت تاثیر قرار گرفته بود که ناخودآگاه گریه می‌کرد و همین گریه او، قابی متفاوت از خبرنگاری‌اش را به تصویرکشیده است. چهره او غم و درد یک مادر و زن فلسطینی را به درستی به نمایش می‌گذارد. بسیاری از کاربران فضای مجازی نسبت به این مساله واکنش نشان داده و او را خبرنگاری متعهد در میدان خوانده‌اند که نسبت به سوژه‌هایش حساسیت بالایی دارد. او پیش از این هم تلاش کرده بود در گفتگو با مردم ساکن نوار غزه، مصیبت‌هایی که مردم این منطقه متحمل می‌شوند را روایت کند. 

گزارش از یک تحریریه مخروبه

برای آن‌هایی که در حال و هوای کلمه نفس می‌کشند، تحریریه معنای خاص خودش را دارد؛ جایی که کلمات بی‌اراده متولد می‌شوند و حال و هوای خاص خود را دارند. اسرا البحیصی در یکی از گزارش‌های خود بعد از عملیات طوفان الاقصی، سراغ محل کار تخریب شده خود رفت تا روی خرابه‌ها قدم بزند و بگوید که روزگاری در همانجا می‌نوشته و روایت می‌کرده است. پس از بمباران ساختمان شبکه العالم در غزه بود که اسرا البحیصی مقابل این ساختمان رفت تا از خرابه‌ها گزارش بگیرد. او در گزارش خود گفته بود: درصدد هستیم با این گزارش حجم جنایت اشغالگران در این منطقه را به شما نشان دهیم تا بدانید که چقدر ویرانی به بار آمده و طور کامل نابود شده است. گزارش البحیصی در شرایطی بود که احتمال تخریب دوباره و حمله به آنجا وجود داشت و او بدون توجه به خطر جانی که برایش داشت، به آنجا رفته و ظلم رژیم صهیونیستی را روایت کرده بود. 

یک روایت دست اول

اسرا البحیصی خبرنگار العالم سال‌ها قبل و در طول حملات رژیم صهیونیستی، بار‌ها روایت دست اولی از آن منطقه ارائه کرده بود. او در سال ۲۰۱۷ به درون تونل‌های مقاومت در غزه رفت و یک مستند ۲۵دقیقه‌ای تهیه کرد. این مستند توانسته بود بازتاب وسیعی از پیچیدگی اقدامات دفاعی مقاومت به دنیا ارائه کند. بعد از آن هم، در‌های یک پایگاه سری مقاومت به روی او باز شد تا مستندی با موضوع توانمندی راکتی و موشکی مقاومت بسازد. 

بیان حماسی به شیوه خبرنگاری

نکته مهمی که در ارتباط با شیوه خبرنگاری اسرا البحیصی در قامت خبرنگار فعال العالم در نوار غزه باید اشاره کرد، مسأله نحوه بیان حماسی این خبرنگار است که توانسته واقعیت این روز‌های غزه را با حال و هوای دفاع قهرمانان بیامیزد و یک روایتگری تمام‌عیار را به نمایش بگذارد. شاید بسیاری از خبرنگاران، تنها به ذکر مصیبت و فاجعه از نوار غزه اکتفا کنند، اما بیان حماسی، روایت دیگری است. واقعیت این است که این روز‌ها کمتر خبرنگاری امکان حضور در فلسطین و نوار غزه را دارد و برخی خبرنگاران رسانه‌های معاند فارسی‌زبان هم با محافظت رژیم صهیونیستی، به تهیه رپورتاژ آگهی از این رژیم کودک‌کش می‌پردازند. در این میان، روایتگری خبرنگارانی مثل اسرا البحیصی که به خوبی به خطر کارش آگاه است، ارزش دوچندانی پیدا کرده است.

منبع: جام جم