نیکوکاری؛ پادزهری برای مشکلات جامعه

در روز‌های پایانی آذرماه بود که مرکز خیریه سازمان اوقاف با همکاری اطلس خیر ایران اقدام به برگزاری نشست تخصصی با عنوان ضرورت بررسی انجام پیمایش‌های ملی در حوزه نیکوکاری و همچنین، نقد و بررسی نخستین موج پیمایش ملی گرایش مردم ایران به نیکوکاری کردند. 

در این نشست، حجت الاسلام والمسلمین احمد شرفخانی، یکی از دلایل موفق نبودن در امر مشارکت مردمی در امور خیریه را انجام ندادن پژوهش عنوان کرد و تأکید کرد مجموعه‌ها و نهاد‌هایی که کنش‌گر اصلی امر خیر هستند باید به سمت پیمایش‌ها بروند. زیرا قانونگذاری بدون پژوهش کاربردی موفق نخواهد بود و مجموعه‌های حاکمیتی نیز، باید صدای مردم را بشنوند و از پیمایش‌ها استفاده کرده و نظام مسائل را استخراج و راهکار و برنامه طراحی کنند. 

غلامرضا غفاری، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در رابطه با جایگاه امر نیکوکاری بیان کرد: نیکوکاری یک امر تاریخی و اجتماعی است و از قدمت زیادی برخوردار است و پادزهری برای مشکلات به حساب می‌آید. بنابراین، اگر می‌خواهیم حیات اجتماعی رونق پیدا کند باید به سمت فعالیت‌های نیکوکاری برویم که خود را به شکل‌های مختلف نشان می‌دهند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران درمورد فعالیت‌های نیکوکارانه مردم ایران گفت: بنده فکر می‌کنم خوشبختانه، در جامعه ایران هنوز مردم آمادگی خوبی برای انجام کار‌های نیکوکاری دارند. زیرا تجربه نشان داده است مردم کشورمان با حضور، تلاش و کنش گری خود به خوبی توانسته اند در امر نیکوکاری مشارکت داشته باشند. اما این کار به تسهیلات قانونی و زمینه‌هایی نیاز دارد که همگی آن‌ها باید برای این موضوع مهم فراهم شده و موانعی که باید برداشته شوند هم مرتفع شوند. این در حالی است که به منظور اهتمام و تلاش در جهت برداشتن این موانع و فراهم کردن فرصت همچنان با تنگنا‌هایی روبرو هستیم.

غفاری در پاسخ به این پرسش که در سال‌های گذشته چه تحولاتی در کار‌های نیکوکاری در کشور صورت گرفته است؟ تصریح کرد: امر نیکوکاری یک واقعیتی است که با جنبه‌های مختلف زندگی افراد در ارتباط است. به همین دلیل، یکی از عواملی که باعث تقویت کار‌های نیکوکاری در جامعه می‌شود رضایت اجتماعی است. یعنی به میزانی که شما رضایت و سرمایه اجتماعی داشته باشید می‌توان برای کار‌های نیکوکاری اقدام کرد. در این میان، متأسفانه، بنده معتقد هستم ما در این چند سال با یک افتی از نظر رضایت و سرمایه اجتماعی روبرو بوده ایم. در نتیجه، این موضوع می‌تواند روی امر نیکوکاری تأثیرگذار باشد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افزود: پیشنهاد بنده این است که متولیان حتماً از همه ظرفیت‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی استفاده کنند که در میان آحاد افراد جامعه و گروه‌های مختلف وجود دارند.