وقتی فرعون جنایاتش علیه بنی اسرائیل را به نهایت خود رساند، به‌نحوی که فرزندان آن‌ها را می‌کشت و زنان آنان را اسیر می‌کرد، بنی‌اسرائیل به همراه حضرت موسی (ع) از مصر بیرون آمدند و به نیل رسیدند. بعد از مدتی فرعونیان متوجه شدند و لشکر سواره آن‌ها دنبال بنی‌اسرائیل رفت. برخی اصحاب کم‌ایمان حضرت به‌شدت ترسیدند. چون روبه‌رو آب و پشت‌سر لشکر مسلح فرعون بود، گفتند: «اِنّا لَمُدرَکون»؛ پدرمان درآمد حتما نابود می‌شویم. اینجا ندای توحیدی موسی (ع) بلند شد که: «کلّا اِنَّ مَعِی رَبّی سَیهدین»؛ اصلا اینچنین نیست خدا با ماست و به‌موقع رحمت و هدایتش می‌آید. او می‌گوید چه‌کار کنید و کجا بروید و اینچنین شد که در اوج بن‌بست‌ها و شکست‌های ظاهری گشایش الهی آمد و بنی‌اسرائیل از نیل عبور کردند و فرعونیان در همان نیل غرق شدند. ایمان واقعی اینگونه است که برتمام ترفند‌های دشمن غلبه خواهد کرد. در برخورد با حوادث روزگار گاهی با علل و اسباب مادی و قابل مشاهده، به تحلیل واقعه می‌پردازیم و گاهی علاوه بر آن به اسباب غیبی نهفته در سنت‌های الهی توجه می‌کنیم.

قدرت خداوند در قانون‌مندی‌ها

سنت‌های الهی قواعد ناملموس خداوند در اداره عالم به نفع جبهه حق است. خداوند قدرت خودش را در قالب انواع قانون‌مندی‌هایی در عالم قرار داده که ما بخواهیم یا نخواهیم اجرا می‌شود. این سنت‌ها امکانات مومنین است تا اولا در مسیر حق به محاسبات این دنیایی بسنده نکنند و دست قدرت حق را ببینند و ثانیا خوف و یأس را به‌طور کلی از دل پاک و امیدوار به وعده‌های الهی، حرکت کنند. خداوند وعده یاری و نصرت مومنین را چنین داده است: «وَ کانَ حَقًّا عَلَینا نَصْرُ الْمُؤْمِنین». اگر خدا را یاری کردیم خدا هم ما را یاری می‌کند: «اِن تَنصُرُوا الله ینصُرکم وَ یثَبِّت اَقدامَکم».

این وعده الهی است که اگر امتی در مسیر حق باشد قطعا خدا با او خواهد بود؛ «اِنَّ‌الله مَعَ الَّذینَ اتَّقَوا وَ الَّذینَ هُم مُحسِنُون». دیگر جای ترس و نگرانی و هراس نیست، حتی اگر جنایات دشمن در اوج خود باشد، این را مردم مقاوم و مومن ایران در جنگ ۸ ساله تجربه کردند و حزب‌الله در جنگ ۳۳ روزه آن را به عیان دید.

جنایات هولناک داعش و سربریدن فرزند مقابل پدر و مادر یادمان نرفته، اما با نصرت‌خواهی از خدا، انتقام از ظالمان گرفته شد: «وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَیعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا ای‌مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُون»؛ و پس از آنکه مورد ستم قرار گرفته‌اند، از خدا یاری خواسته و انتقام می‌طلبند و کسانی که ستم کرده‌اند به‌زودی خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت.

جنگ ۸ ساله ایران و عراق را نیز به یاد داریم و بمباران خانه و مدرسه و بمب شیمیایی، اما خدا از مومنان دفاع می‌کند: «إِنَّ‌الله یدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ ءَامَنُواْ».

بله، مومن در این دنیا به سختی‌ها مبتلا می‌شود، اما در دل سختی فرج و گشایش و راحتی را به‌دست می‌آورد: «فَاِنَّ مَعَ العُسرِ یسرا».

توکل و استقامت مردم غزه

یادتان هست وقتی امام (ره) در ۱۴ اردیبهشت ۱۳۵۸ پس از شهادت آیت‌الله مرتضی مطهری گفتند بکشید ما را، ملت ما بیدارتر می‌شود؟ بودند کسانی که آن موقع به این حرف امام خندیدند چراکه قاعده الهی غلبه رهبران الهی را نشناخته بودند: «کتَبَ‌الله َلأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُل». امروز توکل الهی بر جان مردم غزه نشسته است تا کفایت او را ببینند: «وَمَن یتَوَکل عَلَی‌الله فَهُوَ حَسبُه». امروز ساکنان جنوبی فلسطین بدون ترس بر سرزمین خود باقی مانده‌اند و با وجود بمباران فراوان استقامت می‌ورزند. آنان نزول جنود الهی را حس می‌کنند: «انّ الّذین قالوا ربّناالله ثمّ استقاموا تتنزّل علیهم الملائکه الّا تخافوا و لا تحزنوا»؛ بله وقتی به دامان الهی پناهنده شدی و حزب‌اللهی شدی، قطعا بر اسرائیل هم غلبه خواهی کرد: «فَإِنَّ حِزْبَ‌الله هُمُ الْغالِبُونَ».

اگر از آن کودک زخمی بپرسی که چرا مانده‌ای با این امکانات کم، اینگونه جوابت را خواهد داد: «کمْ مِنْ فِئَه قَلیلَه غَلَبَتْ فِئَه کثیرَه بِإِذْنِ‌الله وَ‌الله مَعَ الصَّابِرینَ» و اگر از پیرمرد‌های مسن آن سرزمین بپرسی شما به چه امیدی نشسته‌اید می‌گویند بنشین و ببین که: «بل نقذف بالحق علی الباطل فیدمغه فاذا هو زاهق»؛ حق را بر باطل می‌افکنیم و (حق) آن را درهم می‌شکند و باطل یکباره از میان می‌رود.

تاریخ مشحون از این جنایات است که نشان از استیصال و ضعف دشمن است که سعی می‌کنند شکست درونیشان را با خوی وحشیگری جبران کنند، اما با این کار ذات پلیدشان برای وجدان‌های بیدار معلوم شده و محکوم عالمیان شدند و در نهایت قومی که برخواسته حق خود پایدار باشد، فرج الهی را خواهد دید و پیروز میدان، جبهه حق خواهد بود؛ «وَلَینصُرَنَّ‌الله مَن ینصُرُهُ إِنَّ‌الله لَقَوِی عَزیزٌ».

منبع: روزنامه همشهری