بحث بر سر کشف حجاب تازه اول ماجراست. اگر بخواهیم بدانیم این قصه به کجا ختم می‌شود، باید در لایه‌های عمیقتر جوامع غربی به اکتشاف بپردازیم تا آینده این خط سیر را به درستی درک کنیم. پس نگاهی به داده‌های زیر بیاندازیم تا بفهمیم قدم‌های بعدی جنبش کشف حجاب کدام‌ها هستند. داده‌ها تماما از پایگاه‌های خبری و اسناد پژوهشی غربی اتخاذ شده‌اند.

طبیعت گرایی (برهنه‌گرایی) سبکی از زندگی است که افراد را به برهنگی اجتماعی یا بازگشت به طبیعت اولیه خود و خودداری از پوشیدن لباس دعوت می‌کند. این جنبش که همواره مورد انتقاد بسیاری از فرهیختگان و خانواده‌های غربی قرار داشته است، در برخی کشور‌ها به رسمیت شناخته شده و مکان‌های به‌خصوصی مثل سواحل، باشگاه‌ها و پارک‌هایی به آن اختصاص داده شده است. سواحل آمریکا، آلمان، اسپانیا و... هرساله مقصد توریست‌های برهنه گرا هستند. این موضوع بحث برانگیز، اعتراض بسیاری از خانواده‌ها و به‌خصوص حامیان حقوق کودکان را در پی داشته است.

بیشتربخوانید

• پوشش زنان در طول تاریخ ایران + فیلم

طبق نظرسنجی‌های انجام شده توسط Ipsos-Mori حدود یک چهارم بریتانیایی‌ها بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ در برخی فعالیت‌های برهنگی شرکت کرده‌اند. با این حال گسترش رویداد‌های برهنگی در شهر‌های مختلف جهان اعتراض گروه‌های خانواده‌گرا و ساکنان محلی را برانگیخته است و منجر به مداخله دولت جهت قانونگذاری و جریمه برهنگان در فضا‌های عمومی شده است. این درحالی است که به عنوان مثال برهنگی عمومی در استرالیا به شش ماه حبس منجر می‌شود. البته برهنگی در کانادا به عنوان یک جرم دو سال حبس درپی دارد و در آمریکا جرایم برهنگی در ایالت‌های مختلف متفاوت است، اما از هزار دلار جریمه نقدی تا چند سال زندان را شامل می‌شود. قانون مقابله با برهنگی در کشور‌های مختلف نه تنها برهنگی در فضا‌های عمومی را جرم می‌انگارد، بلکه با برهنگی فرد در خانه یا هتل بدون پرده هم برخورد قانونی می‌کند.

قانون خلاصه جرایم سال ۱۹۸۸ استرالیا (NSW) تصریح می‌کند شخص نباید در خیابان، مقابل مدارس یا مکان‌های عمومی بدن خود را عمداً برهنه کند. مصادیق برهنگی در این قانون از این قرارند: نمایان شدن نیم تنه و قسمت بالای بدن، پوشیدن لباس با الفاظ یا تصاویر زشت، لباس نازک و بدن نما در قسمت‌های جنسی، برهنگی کامل، اعمال و رفتار‌های زننده در مکان‌های عمومی.

یکی از استدلال‌های حامیان بی‌حجابی و همچنین حامیان برهنگی در غرب همواره این است که «بدنمان متعلق به خودمان است»، پس حق داریم هرطور می‌خواهیم لباس بپوشیم. در حالی‌که علوم روانشناسی و جامعه شناسی اثبات کرده‌اند حضور فرد در انظار دیگران با هر نوع پوشش و رنگ و آرایش، مشاهده کنندگان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

پژوهشی بر روی دانشجویان استرالیایی که در دوران کودکی شاهد برهنگی اعضای خانواده یا غریبه‌ها بوده‌اند نشان داد بسیاری از شرکت کنندگان بویژه زنان از آنچه دیده بودند ناراحت و یا سردرگم بودند و تعدادی از آن‌ها ناراحتی بلندمدت را گزارش کردند.

نتایج یک متاآنالیز نشان داد قرارگرفتن در معرض تصاویر و فضا‌های جنسی بر تمایل به شروع زودهنگام روابط جنسی و نگرش‌های سهل‌گیرانه جنسی تاثیر می‌گذارند. همچنین مطالعات علمی نشان می‌دهند قرارگرفتن در معرض محتوا‌های جنسی می‌تواند به نارضایتی از بدن، اختلالات خوردن و عزت نفس پایین منجر شود و همبستگی مثبت با اضطراب، افسردگی و سایر چالش‌های سلامت روان دارد.

به‌این ترتیب واقعیت این است که فطرت انسانی در سراسر دنیا و اعصار یکسان بوده و چنانچه با غفلت و انحراف همراه نشود، بی‌شک میل به درستکاری دارد. پوشیدگی بدن و پرهیز از نمایش و برهنگی جسم امری فطری در بشر بوده و هست و شواهد مختلف اجتماعی، تاریخی و روانشناختی بر آن گواهی می‌دهند. هرچقدر جنبش‌های مادی‌گرا و غیرالهی برخاسته از رویکرد‌های اومانیستی غرب سعی در ترویج برهنگی در اجتماع و رسانه‌ها داشته اند، نتایج آن بر روح و روان مردم مشهود بوده است. انحرافاتی، چون تمایل به نشان دادن اندام‌های جنسی به دیگران، آزار‌ها و تجازوات جنسی، دگرجنس گریزی و همجنس‌گرایی، ارتباط جنسی با حیوانات و... همگی از گام‌های انحرافی خط سیر حجاب زدایی و برهنه‌گرایی هستند.

منبع: تسنیم