در وصیت نامه شهید مرادی آمده است:

پدر و مادر عزیزم، اول سخنم باشماست: برای من گریه نکنید! مخصوصاً شما مادر عزیزم که خیلی هم شما را دوست دارم.

اگر فرزند حقیرتان سعادت شهادت داشت هیچ آزرده نباشید و افتخار نمایید که چنین فرزندی تحویل جامعه داده اید که مردانه در مقابل ظلم و ستم ایستادگی می‌کند و در این راه از تقدیم جانش باکی ندارد.

مگر خون ما از خون شهیدانی، چون بهشتی و باهنر و رجایی و ... رنگین‌تر می‌باشد؟ برادرانم! اگر می‌خواهید روح من از شما راضی باشد، مرا ببخشید و حلالم کنید.

پدر و مادر عزیزم، از شهادت من ناراحت نشوید زیرا راه خود را شناخته ام چرا که حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «شهادت دری است از در‌های بهشت که فقط روی اولیاء خاص خدا باز می‌شود».

 در آخر چند وصیت دارم و از شما می‌خواهم حال که لشکر اسلام به رهبری امام خمینی (ره) به سوی الله پیش می‌رود، اسلحه بر زمین افتاده مرا بردارید و در هر زمینه‌ای که می‌توانید در راه پیروزی اسلام قدم بردارید و شما‌ای مادرم! مانند کوه استوار باش و مقاومت کن و لحظه‌ای از نام و یاد خدا غافل مباش و شما‌ای خواهرانم! زینب گونه باشید و با ناملایمات دست و پنجه نرم کنید.

از تمام برادران و خواهران و دوستان می‌خواهم اگر طلبی از من دارند یا حرکتی ناخوشایند و یا آزاری از من دیده اند حلالم کنند.

از شما پدر و مادرم می‌خواهم اگر جسد من به دستتان رسید هرکجا راحت بودید همانجا دفن کنید و اگر به دستتان نرسید، به خاطر این موضوع اصلاً ناراحت نباشید، چون بودن و نبودن جسد و جسم خاکی من فرقی نمی‌کند. اصل روح انسان است.