امروز شنبه چهل و یکمین سالروز جنایت صبرا و شتیلا است که در تاریخ ۱۶ سپتامبر سال ۱۹۸۲ در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در لبنان به وقوع پیوست.

جنبش مقاومت اسلامی حماس در این باره تاکید کرد: کشتار‌های دشمن صهیونیستی هرگز مشمول زمان نمی‌شود و ملت فلسطین به حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین خود و آرمان‌هایش پایبند خواهد ماند و این ملت تا آزادی سرزمین فلسطین از چنگال اشغالگران صهیونیست در کنار مقاومت خواهد ایستاد.

جهاد طه سخنگوی حماس در ۴۱ امین سالروز کشتار صبرا و شتیلا تصریح کرد: تمامی تلاش‌های توطئه آمیز در راستای حذف مسئله فلسطین از طریق برهم زدن امنیت آوارگان فلسطینی و حذف حق بازگشت شان محکوم به شکست است.

وی یادآور شد: شهادت ۵ هزار نفر در جریان این کشتار هولناک گواهی روشن بر خون آشامی سران رژیم صهیونیستی است.

طه خاطرنشان کرد که رژیم صهیونیستی بر اساس تروریسم و نژاد پرستی شکل گرفته است و هرگز فلسطینیان این فاجعه هولناک را فراموش نخواهند کرد و عاملان آن را نخواهند بخشید.

سخنگوی حماس اظهار کرد: این کشتار و دیگر جنایات دشمن صهیونیستی علیه ملت فلسطین و سرزمین فلسطین و مقدسات آن مشمول زمان نخواهد شد و عاملان آن دیر یا زود به سزای اعمالشان خواهند رسید.

جهاد طه گفت: ملت فلسطین به حقوق و اصول و آرمان‌هایشان پایبند باقی خواهد ماند و در کنار مقاومت خواهد ایستاد و از سرزمین و مقدسات خود صیانت و پاسداری خواهد کرد.

کشتار صبرا و شتیلا؛ زنان و کودکان و سالخوردگان قتل عام شدند

جنایت صبرا و شتیلا در تاریخ ۱۶ سپتامبر سال ۱۹۸۲ در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در لبنان به وقوع پیوست. براساس این گزارش، جنایت صبرا و شتیلا علیه ساکنان این دو اردوگاه به مدت ۳ روز طول کشید و در جریان آن شمار زیادی از ساکنان آنها؛ اعم از مرد و زن و کودک و سالخورده به شهادت رسیدند که اکثر آن‌ها فلسطینی و تعدادی نیز لبنانی بودند.

در آن زمان شمار شهدای این جنایت ۳۵۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر از مجموع ۲۰ هزار ساکن اردوگاه‌های صبرا و شتیلا اعلام شد. این جنایت پس از آن آغاز شد که ارتش صهیونیستی به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت این رژیم و رافائل ایتان این دو اردوگاه را به محاصره خود درآورد و به دور از چشم رسانه‌های گروهی با استفاده از سلاح‌های سرد و ... ساکنان این اردوگاه را به خاک و خون کشید.

در جریان این جنایت، فالانژیست‌ها، نیز با ارتش رژیم صهیونیستی در محاصره اردوگاه‌های صبرا و شتیلا همکاری کردند و سپس صد‌ها نیروی مسلح به بهانه جستجوی مبارزان فلسطینی وارد این دو اردوگاه شدند. این در حالی بود که در این اردوگاه جز زنان و کودکان و سالخوردگان کسی نبود، اما عناصر مسلح زنان و کودکان را به خاک و خون کشیدند و اکثر جنازه‌ها را در خیابان‌های این اردوگاه‌ها رها کرده بودند. در ادامه بولدوزر‌های صهیونیستی وارد ماجرا شدند تا این اردوگاه و منازل داخل آن را تخریب کرده و صحنه جنایت را کاملاً از بین ببرند.

جنایت مذکور انتقامی از فلسطینیان بود که طی سه ماه محاصره، در برابر ماشین جنگی رژیم صهیونیستی ایستادگی کرده بودند و جامعه بین‌الملل ضمانت داده بود که پس از خروج مقاومت فلسطین از بیروت، از ساکنان بی‌پناه اردوگاه‌های فلسطینی حمایت کند، اما کشور‌های ارائه دهنده این ضمانت‌ها به وعده‌ها و تعهدات خود عمل نکردند و ساکنان بی‌گناه این اردوگاه‌ها را در برابر جنایت متجاوزان تنها گذاشتند.

هدف از این جنایت، ایجاد رعب و وحشت در میان فلسطینیان به منظور مجبور کردن آن‌ها به ترک خاک لبنان و ایجاد فتنه داخلی در این کشور در ادامه تجاوز سال ۱۹۸۲ رژیم صهیونیستی به لبنان و نیز تحریک فلسطینیان به شورش علیه مقامات فلسطینی بود.

قتل عام چگونه آغاز شد؟

ساعت ۵ بامداد روز چهارشنبه ۲۴/۶/۱۳۶۱ ه. ش. (برابر با ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۲ م)، نیرو‌های زرهی و چترباز ارتش رژیم صهیونیستی وارد بیروت غربی شدند. یکی از ستون‌های اصلی این نیرو‌ها با پیشروی خود، در کنار اردوگاه‌های «صبرا» و «شتیلا» مستقر شدند.

ساعت چهار بعدازظهر، کاروان فالانژ‌ها به مرز اردوگاه‌ها که در محاصره نظامیان صهیونیست بود، رسیدند. نظامیان راه را برای این کاروان باز کردند و آن‌ها با گلوله‌باران شدید وارد اردوگاه‌ها شدند.

ریگان در پاسخ به اعتراض شفیق وزان نخست‌وزیر وقت لبنان که به ورود رژیم صهیونیستی اعتراض کرده‌بود، پاسخ داد: «اسرائیل معتقد است که بعد از کشته شدن بشیرجمیل، این یک پیشروی محدود برای حفظ امنیت است.»

فالانژیست‌ها، بی‌رحمانه هر انسان زنده‌ای را که یافتند، ابتدا مورد اذیت و آزار قرار داده، سپس به قتل رساندند. روش کشتار به فجیع‌ترین شکل‌ِ ممکن بود. با کارد شکم زنان حامله دریده شد، سر‌ها از تن جدا گردید و با سرنیزه بر روی بدن خونین کودکان و زنان، نشان صلیب کشیده شد.

یک افسر فالانژ، پشت بی سیم، از فرماندهی عملیات پرسید: «با پنجاه زن و کودکی که به محاصره در آورده‌ام چه کنم؟ «ایلی حُبَیقِه»، فرمانده شبه‌نظامیان، گفت‌: «این آخرین باری باشد که این چیز‌ها را از من می‌پرسی … خودت که بهتر می‌دانی باید چه کار بکنی!»

کشتار از غروب روز پنجشنبه شانزدهم سپتامبر، هنگامی آغاز شد که نظامیان اشغالگر صهیونیست ۳۰۰ تن از نیرو‌های شبه نظامی فالانژیست لبنان را وارد اردوگاه کردند. رژیم صهیونیستی کمی بعد اعلام کرد که قصد داشت اردوگاهی را که عرفات در حدود دو هزار مبارز فلسطینی را در آنجا رها کرده بود، پاکسازی کند. قتل عام تا صبح روز شنبه ۱۸ سپتامبر یعنی بیش از ۳۶ ساعت ادامه داشت و در این مدت همزمان با سکوت کامل در رژیم صهیونیستی، قتل و کشتار و تجاوز به فلسطینیان در آنجا همچنان ادامه یافت.

در این قتل عام ۳۲۹۷ کودک و نوزاد و زن فلسطینی و لبنانی از مجموع ۲۰ هزار ساکن این اردوگاه شهید شدند. در میان کشته‌ها ۱۳۶ لبنانی دیده شد. پیکر ۱۸۰۰ نفر در خیابان‌ها و کوچه‌های تنگ این دو اردوگاه رها شده بود و ۱۰۹۷ نفر دیگر هم در بیمارستان غزه و ۴۰۰ تن دیگر در بیمارستان عکا به شهادت رسیدند.

پس از این وحشیگری، شورای امنیت سازمان ملل متحد از رژیم صهیونیستی خواست که نیرو‌های خود را بلا شرط به مرز‌های شناخته شده لبنان عقب بکشد. اما این رژیم همچنان به حرکت خود در کشتار مردم بی دفاع فلسطین ادامه داد. شورای امنیت سازمان ملل متحد در همان سال از این کشتار‌ها به عنوان قتل عام جنایی فلسطینیان یاد و آن را به شدت محکوم کرد.

به رغم محکومیت‌های جهانی، هنوز جنایتکاران و عاملان این جنایت که دستور اجرای این کشتار را صادر کردند به دستگاه‌های قضائی تحویل داده نشده‌اند.
منبع: مهر