مریم ایل‌بیگی گفت: امروزه استفاده از کوله‌پشتی بین دانش‌آموزان محبوبیت و رواج زیادی دارد. در حالی که این وسیله اگر با وزن مناسب و روش صحیح متناسب با بدن استفاده نشود، در دوران تحصیل، عوارض و آسیب‌های جدی به ستون فقرات وارد می‌کند. استفاده از کوله‌پشتی‌های سنگین و یا قرار دادن آن به صورت یک طرفه روی یک شانه، باعث پایین و بالا ماندن یکی از شانه‌ها، فشار بر روی آن و موجب انحراف جانبی ستون فقرات می‌شود.

وی ادامه داد: گاهی اوقات فشار ناشی از وزن کوله پشتی یکطرفه روی عروق و اعصابی که از زیر ترقوه عبور می‌کند تاثیر گذاشته و در دراز مدت باعث ضعف در عصب و عضله و احساس حالت گزگز و مور مور شدن اندام فوقانی در دانش‌آموز می‌شود.

ایل بیگی ادامه داد: شکایت از درد پشت نیز یکی دیگر از عوارض‌هاست، به علت وزن زیاد کوله پشتی و ضعیف بودن عضلات پشت، سر به جلو خم شده و باعث گردن درد و گرد شدن عضلات و ستون فقرات ناحیه پشتی شده و دانش آموز حالت گوژپشتی و یا قوز پیدا می‌کند. در این حالت عضلات راست کننده ستون فقرات ممکن است دچار ضعف در عملکرد شده و وضعیت کتف‌ها تغییر کند.

وی بیان کرد: این خم شدن به جلو و گرد شدن ناحیه شانه‌ها منجر به کم شدن ظرفیت تنفسی دانش آموزان شده و قوزی که به وجود می‌آید، می‌تواند روی عملکرد ریه و قلب تاثیر بگذارد. در دوران همه گیری کرونا ما دیدیم که چقدر به سلامت و ظرفیت حیاتی این اندام‌ها نیاز داشتیم. از این رو هر عاملی که این ظرفیت را تهدید کند، باید مورد توجه قرار گیرد و برای بهبود آن اقدام شود.

این فیزیوتراپیست درباره معیار‌های کوله‌پشتی مناسب اظهار کرد: کوله پشتی‌ها باید متناسب با قد و وزن دانش‌آموزان انتخاب شوند و وزن آن نباید بیش از ۱۵ درصد وزن بدنش باشد. هرچه سن دانش‌آموز کمتر باشد، وزن آن را هم باید سبک‌تر در نظر گرفت. همچنین در تهیه کوله پشتی علاوه بر استحکام، به سبک بودن آن نیز باید توجه کنیم، بند‌های شانه‌ای کوله‌پشتی باید پهن بوده و حدود پنج سانتیمتر باشد و دارای پد‌هایی با ضخامت مناسب باشد که بتواند فشار را بر ناحیه شانه‌ها و ترقوه کم کند.

وی ادامه داد: ارتفاع و نحوه قرارگیری کوله‌پشتی روی پشت کودک باید به نحوی باشد که با تنظیم بندها، کمی از سطح گردن پایین‌تر و از لگن بالاتر قرار گیرد. اگر کوله پشتی بالاتر از این مقدار قرار گیرد، منجر به جلو رفتن سر دانش آموز شده، عوارض گردن درد را به همراه خواهد داشت. در صورتی که کوله پشتی به بند‌های جانبی برای قرار گرفتن روی شکم و سینه مجهز باشند، بهتر خواهد بود. چون در این حالت توزیع نیروی آن به شکل بهتری انجام شده و بر یک ناحیه از ستون فقرات فشار وارد نمی‌کند.

ایل بیگی افزود: از طرف دیگر باید در نظر داشت با توجه به حجم بالای کتاب و دفتر، کوله‌پشتی مناسب است که فضای مناسب و چند جا داشته باشد تا دانش آموز بتواند وسایل خود را در جا‌های مختلف آن بچیند. این کار باعث می‌شود وزن وسایل به صورت همگن توزیع شده و فقط یک طرف سنگین نباشد. بند‌های کوله پشتی هم باید نه آنقدر محکم بسته شود که روی ظرفیت حیاتی اندام‌های داخلی و تنفسی فشار ایجاد کند و نه آنقدر آزاد باشد که حین حرکت دانش آموز تکان بخورد. بطور کلی هنگام راه رفتن دانش آموز باید از فرم طبیعی راه رفتن خارج نشده و به یک سمت متمایل نشود. دانش آموز باید هنگامی که احساس خستگی کرد، بتواند کوله‌پشتی را از روی کمر به روی شکم جابه‌جا کند.