غلام‌رضا سلمان‌پور گفت: بیش از یک سده از آغاز پژوهش‌های باستان‌شناختی در حوزه جنوب‌غربی ایران می‌گذرد، اما عدم شناخت کافی از وضعیت محدوده اهواز در ادبیات باستان‏شناسی در این حوزه فرهنگی، به نسبت پژوهش‌های روشمندِ دامنه‏دار و منسجم در دشت‌های شوشان و شرق خوزستان، کمابیش آشکار است.

سرپرست معاونت میراث‌فرهنگی خوزستان ادامه داد: در سال گذشته به‌دنبال فعالیت ماشین‌آلات راهسازی برای ایجاد و اصلاح مسیر دسترسی به یکی از تأسیسات نفتی شمال‌شرقی شهر اهواز و در حدود ۱۵۰ متری ساحل رودخانه کارون، بخش‌هایی از چند خمرۀ تدفینی (گورخمره) آشکار شد و این کشف نادر و اتفاقی، فرصتی استثنایی را پیش آورده که برای نخستین‌بار در منطقۀ اهواز، باستان‌شناسان بتوانند بقایای برجای مانده باستان‌شناختی دوران‌های متأخر این منطقه را بررسی و پژوهش روشمند کنند.

او می گوید: برای استفاده از این فرصت استثنایی، به همت اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان و پژوهشکدۀ باستان‌شناسی و با همکاری شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، برنامۀ نجات‌بخشی این محوطه در دستورکار قرار گرفت.

به گفته او در حال حاضر، یک هیأت باستان‌شناسی شامل باستان‌شناسان و مرمت‌گران پس‌از دریافت مجوز از پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری در این محوطه مشغول به کاوش شده‌اند.

سلمان‌پور گفت: بررسی‌های اولیه این خمره‌های تدفینی درحال انجام و نیازمند انجام مطالعات آزمایشگاهی و استخوان‌شناسی نیز هستند.

او می‌گوید: بررسی آرکئوژئوفیزیکی (باستان‌شناختی) با استفاده از روش مغناطیس‌سنجی در این محدوده، توسط متخصصان موضوع و با هدف یافتن شواهدی از دیگر گورهای احتمالی و بقایای معماری انجام شده است.

سرپرست معاونت میراث‌فرهنگی خوزستان گفت: پس از پایان کاوش، گورخمره‌ها و یافته‌های مرتبط با آن‌ها به‌منظور حفاظت ﻣﺆثر و نمایش موزه‌ای با استفاده از یک گروه مرمت‌گر، بلوک‌برداری و منتقل می‌شوند؛ ضمن این‌که پیش از این اقدام، ظرفیت محوطه برای تبدیل شدن به سایت‌موزه سنجش خواهد شد.

او ادامه داد: بدون شک حفاظت و نگه‌داری آثار یافت‌شده در این محوطه، علاوه بر این‌که از نظر مطالعه سیر تحول تاریخی در بازۀ زمانی دوران متأخر باستان در جنوب‌غربی ایران دارای اهمیت است، محوطه یادشده را به یکی از قطب‌های گردشگری منطقه با همه مزایای فرهنگی و اقتصادی برای شهر اهواز تبدیل خواهد کرد.