اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) برای رسیدن به درآمد‌های بیشتری در حال برنامه‌ریزی برای فتح بازار‌های جدید است. در این میان فوتبال متمول عربستان که امسال‌های هزینه‌های هنگفتی را برای خرید ستاره‌های برجسته فوتبال جهان کرده، می‌تواند گزینه مورد نظر یوفا باشد.

پذیرش باشگاه‌های برجسته عربستانی در لیگ قهرمانان اروپا ایده‌ای است که توسط مدیران یوفا بررسی می‌شود. پول چه نقشی می‌تواند در این موضوع داشته باشد. با نگاهی به گذشته می‌توانیم به این نتیجه برسیم که پول حتی ستاره تمام دوران یعنی پله فقید را پس از بازنشستگی به فوتبال آن هم در آمریکا کشاند.

در سال ۱۹۷۵، پله ۳۴ ساله اعلام بازنشستگی کرد، اما پس از پیشنهاد وسوسه‌انگیز نیویورک کاسموس در لیگ فوتبال آمریکای شمالی (NASL) به سرعت کفش‌هایش را پوشید. عقد قرارداد با قهرمان سه دوره جهان نه تنها از نظر ورزشی (این برزیلی در ۶۴ بازی ۳۷ گل به ثمر رساند)، بلکه از نظر بازاریابی نیز موفقیت بزرگی برای باشگاه آمریکایی بود. خیلی زود دیگر کهنه‌سربازان فوتبال به NASL هجوم بردند؛ فرانتس بکن باوئر، گرد مولر، جورج بست و یوهان کرایف، هر چند NASL در سال ۱۹۸۴ منحل شد، اما ایده ارتقای جایگاه لیگ با امضای قرارداد با بازیکنان برجسته توسط کشور‌های دیگر مورد توجه قرار گرفت. برخی از این لیگ‌ها شکوفا شدند و به رشد استعداد‌های محلی (ژاپن، استرالیا) ادامه دادند، در حالی که برخی دیگر شکست خوردند (چین). اکنون عربستان سعودی که منابع مالی عظیمی دارد، این راه را در پیش گرفته است.

با این حال، سعودی‌ها علاوه بر جذب ستاره‌های اروپایی، قصد دارند یک ترافیک دو طرفه را سازماندهی کنند؛ طبق گزارش کاچو مرکاتو، مذاکرات با یوفا برای جذب باشگاه‌های مطرح عربستان سعودی در لیگ قهرمانان اروپا در حال انجام است. ما درک می‌کنیم که این ایده چقدر قابل اجرا است و آیا کریستیانو رونالدو دوباره شانس بازی در تورنمنت مورد علاقه خود را دارد یا خیر.

جهانی شدن فوتبال با سرعتی نگران کننده در حال پیشرفت است؛ بنابراین نمی‌توان هرگونه تحولی را رد کرد. به خصوص زمانی که پول کلانی در میان است. در فوتبال گزینه‌هایی برای همکاری بین نمایندگان کنفدراسیون‌های مختلف عمدتاٌ در سطح تیم‌های ملی وجود دارد. معروف‌ترین و گویاترین مثال، شرکت تیم‌هایی از مناطق دیگر در جام کونکاکاف است. قطر در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳ با آمریکایی‌ها رقابت کرد. میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ پس از کره جنوبی (۲۰۰۲، ۲۰۰۰) دومین شرکت کننده در این مسابقات از منطقه آسیا شد.

همچنین در سال‌های مختلف برزیل (۱۹۹۶، ۱۹۹۸، ۲۰۰۳)، کلمبیا (۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵)، پرو (۲۰۰۰)، اکوادور (۲۰۰۲) و آفریقای جنوبی (۲۰۰۵) در جام کونکاکاف شرکت کردند. تیم‌های دعوت شده هرگز نتوانستند قهرمان شوند. برزیلی‌ها (۱۹۹۶، ۲۰۰۳) و کلمبیایی‌ها (۲۰۰۰) نزدیک‌ترین‌ها به طلا بودند، اما در فینال شکست خوردند. قطر نیز در سال ۲۰۲۱ با کسب مدال برنز سروصدای جدی به پا کرد.

یک همکاری قدرتمند دیگر در منطقه در سال ۲۰۱۶ به مناسبت صدمین سالگرد قدیمی‌ترین تورنمنت بین‌المللی فوتبال در آمریکا انجام شد. ۱۰ تیم از کونمبول در آن شرکت کردند و ۶ کشور دیگر نیز نماینده کونکاکاف بودند. جای تعجب نیست که این مسابقات از نظر تعدادی از شاخص‌ها یک رکورد بود. فینال خاطر انگیز در نیوجرسی بین شیلی و آرژانتین که مسی یک پنالتی را از دست داد، ۸۱ هزار هوادار را به خود جلب کرد.

در نهایت تصور اینکه کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) فقط اجازه دهد باشگاه‌های پیشرو به کنفدراسیون دیگری بروند، دشوار است. در صورت تلاش برای شرکت در رقابت‌های اروپایی، آسیایی‌ها نخستین کسانی هستند که از سعودی‌ها شکایت خواهند کرد. روی دیگر سکه جایگاه باشگاه‌های اروپایی است که از نظر تئوری می‌توانند جای آن‌ها را تیم‌های ثروتمند عربی بگیرند. به خصوص با توجه به پیش‌بینی افزایش درآمد یوفا در فصل ۲۰۲۴/۲۰۲۵ از ۴ میلیارد یورو کنونی به ۴.۸ میلیارد یورو و این امر با فرمت جدید لیگ قهرمانان تسهیل خواهد شد.