ابوالحسن رضایی  بیان کرد: چهارده‌قرن از عمر شریف اسلام و شهادت امام حسین (ع) می‌گذرد و هر روز که سپری می‌شود مخصوصاً در قرن اخیر مظاهر ناامیدی، خودکشی، پوچ‌گرایی و سکولار گرایی بیشتر و بیشتر می‌شود.

وی افزود: هدف زندگی تبدیل به لذات دنیایی می‌شود مهر و عاطفه و انسانیت جای خود را به بمب‌های خوشه‌ای و بمب‌های اتمی و سلاح‌های کشتارجمعی می‌دهد، رحم و شفقت از دنیای انسانی رخت می‌بندد و در این شرایط مردم به نقطه امید و اتکایی خیره می‌شوند و منتظر منجی هستند تا آنها را نجات دهند.

این مسئول تصریح کرد: بهترین راه دین و دینداری هست که دعوت به حق، مهر و مهربانی، برابری انسان‌ها، تقوا معیار انسانیت را در متن خود دارد و فطرت انسانیت به این سو تمایل دارد و در ایران که مظهر اسلام ناب محمدی است هر روز دین‌داری و عشق مردم به امام حسین (ع) و اسلام اهل‌بیت بیشتر می‌شود.

وی ادامه داد: راه‌پیمایی اربعین، بزرگداشت محرم در همه کوی و برزن، نذورات و برپایی موکب‌های خانوادگی خودجوش و همچنین نام‌گذاری فرزندان نشان‌دهنده رشد عمیق دین‌داری در بین مردم ایران است که در دنیا نیز رشد اسلام مخصوصاً شیعه هراس را در دل صهیونیسم و غرب انداخته است.

رضایی اذعان کرد: در طول ۱۴۰۰ سال ظهور اسلام از ابوجهلیم تا صهیونیسم مکاتب ضد وحدت و همگرایی در بین مسلمانان بوده‌اند مقوله وحدت به‌عنوان یک سنگر مهم و اساسی در مبارزه با یهود و مشرکین بوده و هست و تنها راه مقابله با اسلام و مسلمین ایجاد تفرقه و جدایی و درگیری بین مسلمانان است به‌طوری‌که با ایجاد مکاتب من‌درآوردی مثل انجمن حجتیه در شیعه و وهابیت در اهل‌سنت تقابل و واگرایی را به برادرکشی تبدیل کرده‌اند.