اولین مورد در بی‌حسی پا، کاهش یا محدود شدن جریان خون در پاها است، برای مثال اگر پا‌های شما در معرض سرمازدگی قرار گیرند، ممکن است این اتفاق رخ دهد. دلیل دیگر بی‌حسی پا‌ها ناشی از فشردگی جزئی عصب است که اغلب به دلیل نشستن نامناسب به وجود می‌آید. این فشار عملکرد عصب را متوقف می‌کند و باعث می‌شود پا‌های ما بی‌حس شوند. هنگامی که رفع فشار متوقف می‌شود، بدن برای مدتی با سوزن و سوزن به این مورد پاسخ می‌دهد.

مشکلات عصبی و گردش خون نیز می‌تواند ریشه در بسیاری از شرایط داشته باشد. رژیم غذایی شما می‌تواند یکی از این موارد باشد. اگر رژیم غذایی شما بسیار کم کالری باشد، بدن شما شروع به تخلیه ذخایر چربی، قند و پروتئین خود می‌کند و منجر به سوء تغذیه می‌شود که بر سطح انرژی و توانایی بدن شما برای التیام خود تاثیر می‌گذارد.

مصرف کم کالری نیز می‌تواند مواد مغذی لازم برای عملکرد را از بدن شما سلب کند. رژیم غذایی با کمبود ویتامین B ۱۲ می‌تواند باعث گزگز در پا‌های شما شود، زیرا این ماده مغذی به محافظت از اعصاب شما کمک می‌کند. با گذشت زمان، کمبود ویتامین B ۱۲ می‌تواند منجر به نوروپاتی محیطی شود که آسیب عصبی است و بر سیگنال‌های ارسال شده از مغز به اندام‌ها، از جمله پا‌ها تاثیر می‌گذارد.

پای شما ممکن است به دلایل دیگری از آسیب تا بیماری جدی بی‌حس شوند. آسیب یا فشار به عصب سیاتیک می‌تواند باعث بی‌حسی یا گزگز در پا‌های شما شود.

مورتون نوروما می‌تواند باعث درد یا بی‌حسی در پای شما شود که ممکن است ناشی از پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند یا دویدن باشد. نورومای مورتون یا مورتون نوروما حالت دردناکی است که ناحیه قدامی پا (سینه پا)، خصوصا ناحیه بین انگشتان سوم و چهارم را درگیر می‌کند. موتون نوروما باعث می‌شود که بیمار حس کند هنگام راه رفتن داخل کفشش سنگ‌ریزه وجود دارد یا احساس کند جورابش داخل کفش چین خورده است.

بیماری شریان محیطی (PAD) زمانی اتفاق می‌افتد که چربی در شریان‌ها، گردش خون را در ساق پا کاهش دهد. اگر کلسترول بالا، فشار خون بالا یا اگر اضافه وزن دارید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری شریان محیطی هستید. به‌طور کلی، بیماری شریان محیطی بیماری است که در آن پلاک‌هایی در شریان‌هایی که خون را به سر، اندام‌ها و دست و پا‌ها حمل می‌کنند تشکیل می‌شود. این پلاک‌ها از چربی، کلسترول، کلسیم، بافت لیفی و سایر مواد موجود در خون تشکیل شده‌اند.

بی‌حسی پا همچنین می‌تواند نشانه بیماری‌های متابولیک مانند دیابت باشد، زیرا قند خون بالا در طول زمان می‌تواند باعث آسیب به اعصاب شود همچنین می‌توانید روی پای خود رشدی داشته باشید که به عصب فشار می‌آورد.

برخی از عفونت‌های باکتریایی مانند بیماری لایم (بیماری لایم، بیماری عفونی بوده که عامل آن نوعی باکتری است و توسط نیش کنه منقل می‌شود) و بیماری‌های خود ایمنی نیز می‌توانند باعث بی‌حسی پا شوند. اگر احساس بی‌حسی مداوم در پا‌های خود دارید، برای مشاوره با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا تعیین کنید آیا علت بی‌حسی پای شما چیزی نسبتا بی‌ضرر یا ممکن است یک بیماری زمینه‌ای داشته باشید که نیاز به درمان دارد.

منبع: هلث