قاسم تبریزی کارشناس تاریخ معاصر در خصوص آسیب‌شناسی جریان‌های اپوزیسیون خارج از کشور، گفت: سوال اساسی مطرح در خصوص ناتوانی اپوزسیون خارج از کشور این است که آنان چرا با داشتن پشتوانه کشور‌های غربی مانند آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی کشور‌های منطقه دچار اختلاف و تشتت هستند و هیچگاه امکان یک حرکت واحد و متحد را ندارند؟

بیشتربخوانید

• واگرایی اپوزیسیون دارای ریشه تاریخی است

وی افزود: برای پاسخ به این سوال اساسی باید گفت که اپوزیسیون تشنه قدرت، شهرت و ریاست است و به دنبال خدمت به کشور نیست و اساساً چنین هدفی را ندارند.

تبریزی ادامه داد: نیرو‌های اپوزیسیون دارای پایگاه و جایگاهی در متن جامعه نیست، لذا پاتوق خود را در بیرون از مرز‌ها و ذیل قدرت‌های بیگانه می‌بینند. آن‌ها اراده، ایمان و مقاومت در درون خود ندارند.

اختلاف در مبانی سیاسی

این نویسنده و پژوهشگر تاریخ معاصر ایران با اشاره دلایل شکست اپوزیسیون اظهار داشت: آنان دارای ایدئولوژی‌های مختلفی هستند و به لحاظ مبانی فکری وابسته به لیبرالیسم، مارکسیسم، سوسیالیسم، سوسیال دموکراسی، ناسیونالیسم، اومانیسم و جریاناتی از این قبیل هستند. تعارض در درون، آن‌ها را به بن‌بست می‌کشاند، زیرا هر کدام یکی از این مکاتب بشری را اصل می‌دانند و با یکدیگر تضاد ایدئولوژی دارند و عملاً امکان اتحاد میان آنان وجود ندارد.

وی افزود: گروه‌های مختلف اپوزیسیون در این ۴۴ سال رویاروی یکدیگر ایستاده‌اند. در سال‌های ۵۷ تا ۶۰ در داخل کشورمان رویاروی هم قرار گرفتند و بعد از خروج از کشور هم مجدداً در برابر هم قرار داشتند.

عدم شناخت از داخل کشور

تبریزی با اشاره به آنکه ریشه‌های اختلاف نیرو‌های اپوزیسیون تاریخی است و به قبل از انقلاب بر می‌گردد، خاطر نشان ساخت: مشکل دیگر اپوزیسیون عدم درک و شناخت کافی از وضعیت داخلی جامعه ایران است. آن‌ها بر اساس تخیل و تأثیرپذیری از رسانه‌های غرب تصوراتی را برای خود ایجاد می‌کنند که صحیح نیست.

این نویسنده و پژوهشگر تاریخ معاصر ایران با اشاره به برخی رخداد‌های داخلی که بواسطه توطئه‌های دشمنان به‌وجود می‌آید، خاطر نشان ساخت: برخی رخداد‌های داخلی مانند اغتشاشات ۱۴۰۱ که به‌واسطه توطئه‌های دشمنان به‌وجود می‌آید، برای گروه‌های ضدانقلاب محل امیدواری می‌شود، ولی پس از خاموش شدن آن حوادث، مجدداً یاس و ناامیدی بر آن‌ها سایه می‌افکند.

قاسم تبریزی اذعان داشت: براندازان به شعار‌های خود در خصوص دموکراسی و سوسیالیسم و لیبرالیسم بی‌اعتقاد است. در عین حالی که به اصل مبارزه هم ایمانی ندارد و این فعالیت‌ها برای آنان نوعی تفنن و سرگرمی شده است. نیرو‌های اپوزیسیون اراده مبارزه ندارند و به دنبال این هستند که با تکدی‌گری سیاسی از آمریکا و اروپا، آن‌ها برایشان کاری کنند و مانند بعد از کودتای ۲۸ مرداد به کشور بازگردند. در واقع اپوزیسیون خودشان افرادی نیستند که در متن جامعه و مبارزه حضور داشته باشند.

اپوزیسیون سرخورده و ناامید است

این کارشناس تاریخ معاصر بیان داشت: نیرو‌های اپوزیسیون به نیرو‌هایی سرخورده و ناکارآمد تبدیل شدند، لذا با این روحیه نمی‌توانند ادامه دهند و مبارزه کنند.

وی گفت: اپوزیسیون به جای دلبستگی به داخل کشور، به‌شدت در فرهنگ غرب هضم و به آن‌ها وابسته شده است و دیگر آن را به صورت آشکار هم اعلام می‌کند و هیچ ابایی از طرح این وابستگی به غرب ندارد. آن‌ها در وابستگی به غرب و تکدی‌گری از آن‌ها با یکدیگر رقابت می‌کنند.

تبریزی با اشاره بر اینکه اپوزیسیون دارای رهبری کارآمد نیست تصریح کرد: این نیرو‌ها صرفاً دلبسته به تعدادی هوادار اندک و چند نشست محدود هستند و عملاً کاری از دستشان بر نمی‌آید.

رصد اپوزیسیون و خنثی‌سازی توطئه‌های آنان

وی با اشاره به توان‌مندی‌های داخلی کشورمان تأکید کرد: نقش برجسته رهبری و ولایت فقیه که در جمهوری اسلامی بسیار تعیین کننده است. در عین حال حضور فعال نیرو‌های انقلابی، اطلاعاتی، نظامی و انتظامی که بر دشمنان اشراف دارند، موجب شده است که اپوزیسیون بخوبی رصد شده و توطئه‌ها و عملکرد آنان، خنثی شود.

این کارشناس تاریخ معاصر در ادامه با اشاره به حضور گسترده و اعتقادی مردم در صحنه خاطرنشان ساخت: حضور مردم در صحنه با وجود ۹۰۰ نمازجمعه و ده‌ها هزار مسجد و هیئت موجب اتحاد، کارآمدی و بروز قدرت اعتقادی در جامعه می‌شود.

تبریزی اذعان داشت: اوایل انقلاب و طی سال‌های ۵۷ تا ۶۱ بیش از ۱۵۰ حزب و جریان در کشور حضور داشتند. رهبری حضرت امام (ره) همه توطئه‌های احزابی مانند حزب چپ و منافقین و … خنثی می‌کرد. پس از آن هم با هدایت‌های مقام معظم رهبری بسیاری از دشمنی‌ها خنثی شده است؛ لذا تا اصل ولایت فقیه و رهبری و راهبری وجود دارد آسیبی در داخل وارد نخواهد شد.

منبع: مهر