گلوکوم که بیش از ۸۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد معمولاً به دلیل افزایش فشار داخل چشم (IOP) ایجاد می‌شود. پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۴۰ تعداد مبتلایان به گلوکوم به ۱۱۰ میلیون نفر افزایش یابد.

چشم دائماً مایعی به نام زلالیه تولید می‌کند که به چشم کمک کرده تا شکل خود را حفظ کند و چشم را تغذیه می‌کند. مایع از طریق زاویه محفظه قدامی یا زاویه تخلیه از چشم خارج می‌شود. اگر زاویه خروجی مایع آسیب ببیند، چشم بیش از آن که بتواند تخلیه کند، زلالیه تولید می‌کند که باعث افزایش فشار داخل چشم می‌شود و می‌تواند به طور غیر قابل برگشتی به عصب بینایی آسیب رسانده و منجر به کوری شود.

خط اول درمان برای گلوکوم، قطره‌های چشمی ساخته شده از آنالوگ پروستاگلاندین است که فشار داخل چشم را کاهش می‌دهد. با این حال، ۲۵ تا ۵۰ درصد از مردم به درمان پاسخ نمی‌دهند و فشار چشم آن‌ها بالا باقی می‌ماند.

محققان یک رویکرد مبتنی بر ژن درمانی جدید برای کاهش فشار داخل چشم ایجاد کردند که نویدبخش درمان گلوکوم است. 

در این رابطه، یکی از پژوهشگران این مطالعات گفت: این پروژه هیجان انگیز به ما اجازه داد تا شکاف بین دانشگاه و صنعت را از بین برده و با یک شرکت ژن درمانی همکاری نزدیکی داشته باشیم تا یک روش درمانی پیشرفته را توسعه دهیم.

محققان از یک ویروس مرتبط با آدنو (AAV) استفاده کردند که یک ابزار مهندسی زیستی است که از یک ویروس بدون پوشش برای انتقال مواد ژنتیکی اصلاح شده به بافت‌ها و سلول‌ها استفاده می‌کند. پس از تکثیر، ژن‌های اصلاح شده دستورالعمل‌های جدیدی برای آن بافت‌ها یا سلول‌ها ایجاد می‌کنند که به درمان بیماری کمک می‌کند.

محققان از ویروس مرتبط با آدنو برای ارائه دستورالعمل‌هایی برای تولید آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز-۳ (MMP-۳) استفاده کردند که به شروع خروج و تخلیه زلالیه از چشم کمک می‌کند.

محققان آزمایشات خود را بر روی موش‌ها با تزریق ویروس مرتبط با آدنو به پشت چشم آغاز کردند. 

پژوهشگران دریافتند: افزایش آنزیم ماتریکس متالوپروتئیناز-۳ با واسطه ویروس مرتبط با آدنو باعث افزایش خروج مایع و کاهش فشار داخل چشم شد. هنگامی که محققان این درمان را روی کره چشم انسان آزمایش کردند، دریافتند که خروجی افزایش یافته است.