چند روزی از آغاز ماه مبارک رمضان گذشته است؛ ماهی که به فرموده پیامبر اکرم (ص) «إنّ أبوابَ السماءِ تُفتَحُ فی أوَّلِ لیلةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ، و لا تُغلَقُ إلی آخِرِ لیلةٍ مِنهُ»؛ در‌های آسمان در اولین شبش گشوده می‌شود و تا آخرین شب بسته نمی‌شود. همچنین حضرت (ص) ذیل روایتی دیگر اشاره داشته‌اند که «إذا استَهَلَّ رَمَضانُ غُلِّقَتْ أبوابُ النارِ، و فُتِحَتْ أبوابُ الجِنانِ، و صُفِّدَتِ الشَّیاطینُ»؛ چون هلال ماه رمضان پدید آید، در‌های دوزخ بسته و در‌های بهشت گشوده شود و شیاطین به زنجیر کشیده شوند.
اما در این شب‌ها در عالم ملکوت چه خبر است؟ میرزا جواد آقای ملکی تبریزی در کتاب «المراقبات» در فصل فضیلت‌های ماه مبارک رمضان از حال و هوای عالم ملکوت در ماه مهمانی خدا مطابق با روایات رسیده اینچنین خبر می‌دهد: درباره فضیلت این ماه و گستردگی رحمت خدا در آن مطالب بسیار زیاد و فواید فراوانی در روایات آمده است، البته برای کسانی که اهل درک و شعور باشند؛ از این قبیل:
آزادی از آتش
خداوند در ماه رمضان موقع افطار ۷۰ میلیون نفر را که همگی سزاوار آتش شده‌اند، از آتش آزاد می‌کند و به اندازه تمام افرادی که در ماه رمضان آزاد کرده، در شب آخر آن آزاد می‌کند.
آزادشدگان از آتش در هر شب ماه رمضان، ۲ برابر شب قبل
در شب اول ماه رمضان، خداوند هر کدام از مخلوقات خود را که بخواهد می‌بخشد. در شب بعد این عده را ۲ برابر می‌کند و در شب بعد ۲ برابر تعداد تمام افراد شب‌های قبل را از آتش آزاد می‌کند و به همین ترتیب تا شب آخر ماه رمضان که در این شب تعداد تمام کسانی را که در این ماه آزاد کرده است، ۲ برابر می‌کند.
در‌های رحمت باز، در‌های آتش بسته
از مهم‌ترین روایاتی که در این مورد وارد شده روایات زیادی است که درباره زنجیر شدن شیاطین متمرد، باز شدن در‌های بهشت، گشوده شدن در‌های رحمت، بسته شدن در‌های آتش، ایستادن خداوند در مقابل دشمنان جنّی و صدای منادی خدا از اول ماه تا آخر آن وارد شده است، چیزی که مانند آن در هیچ ماهی نیامده است.
میرزاجواد آقای ملکی تبریزی فقیه، عارف و استاد اخلاق در حوزه علمیه نجف و قم بود. او در حدیث، فقه، اصول و سیر و سلوک نزد استادانی، چون میرزا حسین نوری، آقا رضا همدانی، آخوند خراسانی و ملا حسینقلی همدانی شاگردی کرد. ملاعلی همدانی، سیدشهاب‌الدین مرعشی و محمدعلی اراکی از شاگردان او به شمار می‌روند. کتاب‌های المراقبات و رساله لقاءالله از مشهورترین آثار او در موضوع دعا و تهذیب نفس است. میرزا جواد آقا در سال ۱۳۰۴ درگذشت. مزارش در قبرستان شیخان قم است.
منبع: فارس
