شهرستان سامان دارای پلهای تاریخی بسیاری از قبیل پل زمانخان، هوره، کاهکش، چوبی و ... است که تاریخی بودن و معماری خاص انها در کنار رودخانه خروشان زاینده رود جاذبههای گردشگری بسیار ارزشمندی را در منطقه فراهم کرده است.
به طور متوسط سالانه بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر گردشگر و مسافر از جاذبههای طبیعی، تاریخی، فرهنگی و گردشگری شهرستان سامان بازدید میکنند.
مهمترین این پلهای تاریخی پل تاریخی "زمانخان" است و یکی از بی نظیرترین جاذبههای دیدنی شهرستان سامان در استان چهارمحال و بختیاری به شمار میرود که در فهرست آثار ملی ثبت شده است و در فاصله ۲۹ کیلومتری شمال شهرکرد و ۵ کیلومتری شهر سامان واقع شده که قدمت آن به دوره صفویه میرسد.
ساختمان این پل در دوره صفویه در زمان یکی از روسای طوایف قشقایی به نام زمانخان احداث شده است. این پل را بروی رودخانه زایندهرود بصورت دو دهنه طاق قوسی به طول ۲۲ متر و به عرض پنج متر و به ارتفاع ۱۳ متر در سال ۱۰۲۲ هجری قمری بنا گذاشته شده است.
این بنا برروی صخرههای سنگی طبیعی با مصالحی از آجر با ملات گچ و خاک در تمام بدنه و طاقها و همچنین سنگ در پایههای آن ساخته شده است.
بیشتر بخوانید
ترکیب مناظر رود خروشان زاینده رود، پل زمانخان و طبیعت زیبای منطقه و نیز اقدامات انجام شده برای رفاه گردشگران، این ناحیه را از مهمترین قطبهای گردشگری استان چهارمحال و بختیاری قرار داده است.
دهکده سیاحتی زاگرس که دارای واحدهای اقامتی زیبا و مشرف به زاینده رود و پل زمانخان است در مجاورت این پل بنا شده است.
جاده آسفالته، واحدهای اقامتی و پذیرایی (هتل گلهای سامان و مجتمع توریستی) پارکینگ، سکوی نشیمن، تجهیزات برای بازی کودکان، فضای سبزو سرویس بهداشتی و فاصله دو کیلومتری تا پمپ بنزین از امکانات و تسهیلات موجود در این کانون گردشگری است.
پل کاهکش یکی از پلهای گردشگری واقع در روستای کاهکش شهرستان سامان است و در ۲۵ کیلومتری مرکز استان قرار دارد.
این روستا در حاشیه رودخانه زاینده رود قرار گرفته و جمعیتی حدود هزار نفر در آن ساکن هستند. همسایگان این روستا روستاهای شوراب صغیر، چم نار و چم خرم است که دارای باغات گسترده هلو و بادام هستند.
مردم در این روستا به کار باغداری، کشاورزی و دامداری مشغولند و از مهمترین محصولات آنها میتوان به گردو، بادام، هلو، گندم و جو اشاره کرد.
پل تاریخی هوره از بناهای تاریخی عهد صفوی است که ساخت این پل در خرداد ماه سال ۱۳۳۷ هجری شمسی آغاز و در پاییز سال ۱۳۳۸ به اتمام رسیده است.
این پل به علت از بین رفتن پل قدیمی هوره و صعب العبور بودن رودخانه مخصوصا در زمستان و فصل بارندگی ساخته شده است.
پل هوره توسط مرحوم حاج سید عطاالله مرتضوی و مرحوم حاج محمد یادگار و کمکهای اهالی روستا احداث شده است.
نام پل به روستایی که در آن قرار دارد منصوب شده است. پل هوره دارای هفت دهانه وهشت ستون است، دهانه مرکزی بزرگتر از سایر دهانهها است.
طاقها نیم دایره و به روش رومی سنگ چین شده است. پل به طول ۸۶.۳۲، عرض ۸.۹۹ و ارتفاع ۶.۷۸ متر است. مصالح استفاده شده در پل بوم آورد و تمامی از سنگ با ملات ماسه سیمان است.
سامان دارای شش بنای با ارزش تاریخی شامل مسجد جامع، حمام قدیمی ملا رحیم، حمام بالا ده، مسجد ابوالفضل، مقبره دهقان سامانی، مسجد و حسینیه آل محمد (ص) است که به معرفی دو بنای مذهبی و تاریخی آن میپردازیم.
مسجد جامع سامان متعلق به دوره قاجار است و در سال ۸۶ به شماره ۱۹۶۷۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید که این مسجد دارای شبستانهای وسیع و دیوارههای مجلل است و مسجد ابوالفضل که متعلق به دوره قاجار است و در سال ۸۷ به شماره ۲۳۸۲۵ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
آرامگاه دهقان سامانی میرزا ابوالفتح سامانی که از شعرای سامان است در سال ۱۳۲۰ هجری قمری وفات کرده است که مقبره زیبایی برای این شاعر در جنوب شهر بنا شده است.
از دیگر قابلیتهای این شهرستان در جذب مسافر و گردشگر وجود و ثبت چهار روستای هدف تاریخی و گردشگری شامل یاسه چاه، هوره، چلووان و سوادجان در شهرستان سامان است که این روستاها با قابلیتهایی شامل نوع بافت معماری، ویژگیهای فرهنگی و اقلیمی منحصر به فرد، جاذبههای طبیعی، صنایع دستی و توجه به توسعه صنعت گردشگری در بخش روستایی حایز اهمیت که دو روستای یاسه چای و سوادجان از لحاظ بافت تاریخی بسیار حایز اهمیت است که به معرفی آنها میپردازیم.
روستای هدف تاریخی و گردشگری یاسه چای که در ۶۰ کیلومتری نجف آباد اصفهان و ۵۲ کیلومتری شهرکرد قرار دارد. بافت این روستا از خشت متعلق به دوره صفویه است. ارتفاع روستای یاسه چاه از سطح دریا یک هزار و ۹۰۹ متر است و آب و هوای آن در فصلهای بهار و تابستان، ملایم و مطبوع و در زمستانها، نسبتاً سرد است. رودخانه پرآب زاینده رود در شرق روستا جریان دارد.
روستای گردشگری سوادجان از سطح دریایک هزار و ۹۰۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر و در زمستان، سرد و خشک است.
سوادجان از روستاهای قدیمی استان چهارمحال و بختیاری است، که تاریخ شکلگیری آن به اوایل دوره صفوی مربوط میشود.
روستای زیبا و درهای سوادجان در حاشیه زایندهرود استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانههای این روستا معمولاً ایوان دارند. حیاط خانههای روستا بزرگ، با کاربریهای متعدد است. مصالح استفاده شده در ساخت خانهها عمدتاً چوب، سنگ و گل است. در ساخت خانههای جدید از مصالح مقاوم آهن، آجر، سیمان و گچ استفاده میشود.
جاذبههای گردشگری روستای سوادجان که موقعیت درهای و ساحلی دارد، واجد ارزشهای گردشگری و تفرجگاهی بسیاری است، عمدهترین جاذبههای طبیعی این روستا در تنوع پوشش گیاهی و حیات وحش پیرامون روستا جلوهگر شده است.
باغات انبوه میوه در روستای سوادجان از جاذبههای ارزشمند طبیعی به شمار میآیند و به ویژه در فصل بهار بر زیباییهای روستا میافزایند.
غار آهکی و کوه محلی قیس از دیگر جاذبههای طبیعی این روستاست. فضای اطراف این غار آهکی از گلها و گیاهان خودرو پوشیده شده است.