چهارشنبه سوری سنتی باستانی در ایران فرهنگی است که از هزاران سال پیش بین مردم رایج بوده و هر ساله در این روز مردمان دور آتشی جمع شده تا بنا بر اعتقاد شان پیش از شب سال نو از خانه و کاشانه و رخت و لباس و تن خویش گند زدایی کنند.
البته اقدامات خطرآفرین از جمله استفاده از مواد اشتعال زا و منفجره این سنت را برای بسیاری تبدیل به خاطره تلخ کرده که شاید تا سال‌ها با مشکلات ناشی از آن دست به گریبان هستند.
دستکم در یک دهه گذشته استفاده از ترقه و مواد منفجره خطرناک به دلیل ایجاد هیجان بین جوانان در مراسم چهارشنبه سوری رونق فراوانی یافته و همین مسئله رخداد‌های ناگواری برای هزاران نفر رقم زده از کوری چشم و سوختن پوست و صورت و مو‌ها تا مرگ تدریجی پس از مقاومت طولانی در برابر سوختگی.
اما همه این‌ها باعث نشده متولیان فرهنگی به فکر چاره اندیشی در این حوزه باشند؛ مسئولان مربوطه عملا به جای رفع مسئله به دنبال پاک کردن صورت مسئله هستند و راه آن را نیز در نفی این آیین باستانی می‌دانند در حالی که اگر مدیریت شود می‌توان آن را بدون تلفات برگزار کرد.
به هر روی شهروندان به شکلی وسیع به سمت بزرگداشت آیین‌های باستانی روی آورده اند و در تلاشند با برگزاری آن اجازه ندهند بخشی از هویت آن‌ها از بین برود، اما این وظیفه مردم در قبال سنت‌هایی است که از گذشتگانشان به جای مانده در حالی که مقامات و مسئولان موظفند تا با ارایه راهکار‌هایی از خطرناک برگزار شدن آن جلوگیری کنند.
بی تفاوتی و رفتار‌های متعصبانه همواره نشان داده نه تنها به رفع مسئله کمکی نمی‌کند بلکه بیش از پیش در آتش این خطر می‌دمد.
خطری که هر ساله جان انسان‌هایی را می‌گیرد که شاید اگر نحوه برگزاری درست سنت چهارشنبه سوری به آن‌ها آموزش داده شده بود، اکنون در میان خانواده خود بودند.
البته این مسئله نیازمند تهیه برنامه‌هایی مدون و پای کار آمدن دستگاه‌های مختلف فرهنگی و آموزشی است که کافیست عزم و اراده‌ای جدی از سوی مسئولان کشوری وجود داشته باشد تا روزی برسد که آرامش و روشنایی شب چهارشنبه سوری جای خود را به آسمان پر دود سحرگاه بر اثر انفجار بمب و ترقه بدهد.
