محمدرضا رحمانی، کارگردان و تهیهکننده فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» درباره سوژه فیلم با محوریت خرید و فروش نوزادان گفت: طبق آمار بهزیستی شاید در سال ۱۰ هزار کودک مفقود میشوند یا در سطل زباله پیدا میشوند. این موضوعات از لحاظ جامعهشناسی و روانشناسی پیچیدهاند و از دید پنهان هستند.
رحمانی ادامه داد: اگرچه بهطور قطعیت نمیتوان درباره آمار مفقودی کودکان صحبت کرد، ولی آمار بهزیستی به ما گوشزد میکند که لازم است به مردم آموزش داده شود.
کارگردان فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» در پاسخ به این سوال که آیا فیلم مربوط به زمانی است که روشهای درمان نازایی شکل نگرفته بود، توضیح داد: در تحقیقات متوجه شدم خیلی از افرادی که برای سرپرستی بچه به بهزیستی مراجعه میکنند، بچه نوزاد در بهزیستی وجود ندارد.
به گفته وی، طبق فرهنگ غالب در اکثر خانوادههای ایرانی آنها خواهان دختر هستند و بهزیستی بچه نوزاد دختر ندارد. اکثر بچهها ۵، ۶ و ۷ ساله هستند. به همین دلیل، زوجهایی که بچهدار نمیشوند برای آینده نگران هستند و میخواهند از ابتدا با کودک بزرگ شوند، عقبه آن را فراموش کنند و واقعیت را به او نگویند. خیلیها به این دلایل به سمت راههای غیرقانونی میروند و ممکن است احساساتی عمل کنند.
رحمانی بیان کرد: حتی یکی از تحقیقاتم این بود که خیلی از عملهایی که در بیمارستان صارم انجام میشود جواب نمیدهد و خانوادهها ناچار میشوند هزینه، وقت و دردهایشان را کنار بگذارند و از این مسیر استفاده کنند که میانبری برای بچهدار شدن است.
تهیهکننده فیلم سینمایی «آنها مرا دوست داشتند» درباره نقش لیلا بلوکات در باز کردن گره فیلم گفت: خانم بلوکات شخصیت محوری بود که گره فیلم را باز میکند. این نقش نقش کوتاهی بود و هر بازیگری حتی سوپراستارها دوست داشتند این نقش را بازی کنند. اما خیلیها وقت نداشتند و جای دیگر قرارداد بسته بودند. در نهایت قرعه این نقش به خانم بلوکات افتاد.