شهر بانوی کرامت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در چهارم شعبان المعظم میلاد علمدار رشید کربلا حضرت عباس (ع) سراسر نور و شعف و شادمانی است.
شیفتگان خاندان عصمت و طهارت با چراغانی سردرب منازل ومعابر و پخش نقل و شیرینی مراتب عشق و ارادت خود را به سقای آب و ادب ابراز می‌کنند.
مراسم جشن و سرور به مناسبت میلاد علمدار کربلا در حرم مطهر کریمه اهل بیت (ع)، مساجد به ویژه مسجد مقدس جمکران، و دیگر اماکن متبرک با حضور عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در حال برگزاری است.
حرم حضرت معصومه (س) میزبان دلدادگان و عاشقان مکتب اهل بیت (ع) است که آمده اند و این ولادت سراسر نور به بانوی کرامت تبریک بگویند.
سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس (ع) به منظور پاسداشت و بزرگداشت مقام جانبازان هشت سال دفاع مقدس، به عنوان روز جانباز نامگذاری شده است.
حضرت عباس در روز چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری در مدینه و خانه حضرت علی (ع) پیشوای اول شیعیان و ام البنین چشم به جهان گشود و به کنیه‌های ابوالفضل، لقب قمر بنی هاشم، باب الحوائج، طیار، اطلس و سقا معروف شد.
ایشان در روز‌های کودکی از مکتب اهل بیت (ع)، پدر گرانقدرش و برادرانش امام حسن و امام حسین (ع) درس معرفت، ایمان، دانایی و کمال، گفتار و رفتار الهی، دانش و بینش را آموخت و از مقام والای علمی برخوردار شد.
استعداد ذاتی و تربیت خانوادگی او سبب شد که در کمالات اخلاقی و معنوی، پا به پای رشد جسمانی و نیرومندی عضلانی، پیش برود و جوانی کامل، ممتاز و شایسته گردد. وی نه تنها در فصاحت و زیبا سخن گفتن چهره‌ای شناخته شده بود بلکه در خرد و فضایل انسانی از برترین جوانان دوران خود بود و در برخی از جنگ‌ها شرکت داشته و با آن که زیاد اجازه جهاد به او داده نمی‌شد، ولی در همان نوجوانی حریف قهرمانان نامی عرب بوده است.
حضرت عباس درهمه دوران زندگی اش، همراه پدر و برادرانش امام حسن و امام حسین (ع) بود. او جوانی خود را صرف خدمت به امام حسین (ع) کرد و در واقعه کربلا لحظه‌ای از این امام بزرگوار جدا نشد و به رشادت پرداخت.
ایشان هم رکاب با سیدالشهدا (ع) به میدان رفت و با سپاه یزید جنگید. عباس، مظهر ایثار و وفاداری و گذشت بود. وقتی علمدار کربلا از امام حسین اذن میدان طلبید حضرت از او خواست که برای کودکان تشنه و خیمههای بی آب، آب تهیه کند. وی نیز به فرات رفت و وقتی وارد فرات شد، با آنکه تشنه بود، اما بخاطر تشنگی برادرش حسین (ع) و خاندانش آب نخورد و مشک آب را پر کرد.
در بازگشت به خیمهها با سپاه دشمن که فرات را در محاصره داشتند درگیر شد و دست هایش قطع گردید و به شهادت رسید، هنگامی که حضرت عباس (ع) از اسب بر روی زمین افتاد، امام حسین (ع) فرمودند: «اکنون پشتم شکست و چاره ام کم شد». این جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس (ع) ونقش او در پشتیبانی از امام حسین (ع) است.
پیکر پاک حضرت عباس (ع) در کربلا به خاک سپرده شد و اینک آرامگاه ایشان در نزدیکی بارگاه امام حسین (ع) زیارتگاه دوستداران آن حضرت است و فاصله میان این دو بارگاه، بین الحرمین نامیده می‌شود.
