علی بن حدید روایت کرده است که حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) بعد از فراغ از نماز شب در حال سجده می‌گفت:

لَک الْمَحْمِدَةُ اِنْ اَطَعْتُک وَلَک الْحُجَّةُ اِنْ

برای تو است ستایش اگر پیرویت کنم و تو حجت و برهان

عَصَیتُک لا صُنْعَ لی وَلا لِغَیری فی اِحْسان اِلاّ بِک یا کائِنُ قَبْلَ

بر من داری اگر نافرمانیت کنم نه کاری از من ساخته است و نه از غیر من در مورد احسان مگر بوسیله تو‌ای بوده پیش

کلِّشَیء وَیا مُکوِّنَ کلِّشَیء اِنَّک عَلی کلِّشَیء قَدیرٌ اَللّـهُمَّ اِنّی

از هر چیز و‌ای بود کننده هر چیز براستی تو بر هر چیز توانایی خدایا به تو

اَعُوذُ بِک مِنَ الْعَدیلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَمِنْ شَرِّ الْمَرْجِعِ فِی الْقُبُورِ وَمِنَ

پناه برم از انحراف هنگام مرگ و از بازگشت بد در میان گور و از

النَّدامَةِ یوْمَ الاْزِفَةِ فَاَسْئَلُک اَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَاَنْ

پشیمانی در روز قیامت پس از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد و

تَجْعَلَ عَیشی عیشَةً نَقِیةً وَمَیتَتی میتَةً سَوِیةً وَمُنْقَلَبی مُنْقَلَباً

قرار دهی زندگی مرا زندگی پاک و پاکیزه و مرگم را مرگی معتدل و مستقیم و بازگشتم را بازگشتی

کریماً غَیرَ مُخْز وَلا فاضِح اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِهِ الاْئِمَّةِ

گرامی که خواری و رسوایی در آن نباشد خدایا درود فرست بر محمد و آلش آن پیشوایانی که

ینابیعِ الْحِکمَةِ وَاُولِی النِّعْمَةِ وَمَعادِنِ الْعِصْمَةِ وَاْعصِمْنی بِهِمْ مِنْ

سرچشمه‌های حکمت و، ولی نعمت و معادن عصمتند و بوسیله ایشان مرا از

کلِّ سُوء وَلا تَاْخُذْنی عَلی غِرَّة وَلا عَلی غَفْلَة وَلا تَجْعَلْ عَواقِبَ

هر بدی محافظت فرما و مگیر مرا در حال غرور و نه در حال غفلت و بی خبری و قرار مده پایان

اَعْمالی حَسْرَةً وَارْضَ عَنّی فَاِنَّ مَغْفِرَتَک لِلظّالِمینَ وَاَنـَا مِنَ

کارهایم را حسرت و افسوس و از من راضی شو که راستی آمرزشت مخصوص ستمکاران است و من نیز

الظّالِمینَ اَللّـهُمَّ اغْفِرْ لی ما لا یضُرُّک واَعْطِنی ما لا ینْقُصُک فَاِنَّک

از ستمکارانم خدایا بیامرز از من آنچه را زیان به تو نزند و عطا کن به من آنچه تو را کم نیاید، زیرا که

الْوَسیعُ رَحْمَتُهُ الْبدَیعُ حِکمَتُهُ وَاَعْطِنِی السَّعَةَ وَالدَّعَةَ وَالاْمْنَ

رحمت تو وسیع و فرزانگیت تازه و جدید است و عطا کن به من وسعت و فراخی و امنیت

وَالصِّحَّةَ وَالْبُخُوعَ وَالْقُنُوعَ وَالشُّکرَ وَالْمُعافاةَ وَالتَّقْوی وَالصَّبْرَ

و سلامتی و فروتنی و قناعت و سپاسگزاری و تندرستی و پرهیزکاری و شکیبایی

وَالصِّدْقَ عَلَیک وَعَلی اَوْلِیآئِک وَالْیسْرَ وَالشُّکرَ وَاعْمُمْ بِذلِک یا

و راستی (و درستی) نسبت به تو و نسبت به دوستانت و آسانی و شکر و در این‌ها که گفتم و با من شریک ساز

رَبِّ اَهْلی وَ وَلَدی وَاِخْوانی فیک وَمَنْ اَحْبَبْتُ وَاَحَبَّنی وَوَلَدْتُ

پروردگار من خانواده و فرزندان و برادران دینی مرا و کسانی را که من دوست دارم یا آنان مرا دوست دارند و فرزندان آینده

وَوَلَدَنی مِنَ الْمُسْلِمینَ وَالْمُؤْمِنینَ یا رَبَّ الْعالَمینَ

و پدران گذشته من از مسلمانان و مؤمنین‌ای پروردگار جهانیان