به دنبال شکایت از وزارت امور اقتصاد و دارایی و درخواست ابطال تبصره ۳ ماده ۲۲ آیین نامه اجرایی موضوع ماده ۲۱۹ قانون مالیات‌های مستقیم (بخشنامه شماره ۱۸۰۷۱۸ مورخ ۱۳۹۸/۹/۱۳ سازمان امور مالیاتی) مبنی بر تعیین جریمه غیر قابل بخشش و غیر قابل رسیدگی برای اظهارنامه‌های با مبلغ درآمد صفر، هیات عمومی دیوان عدالت اداری پس از بحث و بررسی تبصره مذکور را قابل ابطال ندانست.

در رای مزبور آمده است؛ براساس ماده ۲۲ آیین‌نامه اجرایی موضوع ماده ۲۱۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۹۸/۹/۱۳: «حوزه کاری دریافت و پردازش اظهارنامه موظف است در مورد آن دسته از مؤدیانی که در موعد مقرر و مطابق مقررات از تسلیم اظهارنامه مالیاتی خودداری می‌نمایند، با رعایت مقررات ماده ۹۷ قانون، اظهارنامه‌های مالیاتی برآوردی براساس فعالیت و اطلاعات اقتصادی کسب شده مودی از طرح جامع مالیاتی مطابق روش‌ها و معیار‌هایی که توسط سازمان تعیین شده یا می‌شود، ایجاد (تولید) و نسبت به صدور برگ تشخیص مالیات براساس آن اقدام و برگ تشخیص مالیات مذکور را جهت ابلاغ به واحد ذیربط ارسال نماید.»

همچنین برمبنای تبصره ۵ ماده ۲۲ آیین‌نامه مذکور (الحاقی ۱۴۰۰/۳/۵): «اجرای حکم این ماده صرفا درخصوص صاحبان مشاغل و اشخاص حقوقی که به عنوان مؤدی فعال شناسایی شده­‌اند، لازم‌الاجرا می­‌باشد.»

بنا به مراتب فوق، حکم مقرر در تبصره ۳ ماده ۲۲ آیین‌نامه اجرایی موضوع ماده ۲۱۹ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب سال ۱۳۹۸ که براساس آن مقرر شده است عدم ارائه ترازنامه یا حساب سود و زیان یا صورت درآمد و هزینه یا خلاصه درآمد و هزینه همراه اظهارنامه مالیاتی و یا ابراز مبلغ صفر برای کل مبالغ هر یک از صورت‌های مالی مذکور یا صورت‌های فوق حسب مورد به منزله تسلیم اظهارنامه مالیاتی مطابق مقررات قانونی مربوط تلقی نمی‌شود، منصرف از مؤدیانی است که فاقد فعالیت بوده و در سال مالی و مالیاتی هیچگونه درآمدی نداشته باشند و لذا خلاف قانون و خارج از حدود اختیار نیست و ابطال نشد.