سمیه اسلامی، قصه‌گوی حاضر در بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی یزد است که از اواخر دهه ۷۰ به عنوان مربی هنری در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشغول به کار شده، از همان دوران تا امروز، به عنوان قصه‌گو در جشنواره‌های متعدد حضور داشته است.
این هنرمند هرمزگانی، با قصه «هی با من دوست می‌شوی» در بخش ملی زنان و مردان برای گروه سنی کودک، در بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی شرکت کرده است.
سمیه اسلامی با اشاره به اینکه قصه «هی با من دوست می‌شوی» براساس ادبیات روز نوشته شده است، گفت: قصه این است که «تارتوری»، تازه به باغچه آمده و مشغول ساختن خانه‌ای برای خودش است. کفشدوزک یکی از ساکنان باغچه با دیدن «تارتوری» سعی دارد تا با او دوست شود، اما سنجاقک به بهانه اینکه آن‌ها تارتوری را نمی‌شناسند، او را از دوستی با «تارتوری» منصرف می‌کند. در این میان اتفاقاتی می‌افتد که در روند زندگی «تارتوری» تاثیر می‌گذارد.
او ضمن تاکید بر اهمیت نقش دوست و دوست‌یابی در سنین کودکی و نوجوانی و با اشاره به این موضوع به عنوان محوریت اصلی «هی با من دوست می‌شوی»، گفت: این قصه به صورت غیرمستقیم به خصوصیات مهمی که در دوست‌یابی باید به آن‌ها توجه شود، می‌پردازد و از نقش مهم این موضوع در روند زندگی کودکان و نوجوانان می‌گوید.
این هنرمند با اشاره به اینکه قصه «هی با من دوست می‌شوی» به کودکان کمک می‌کند تا به دنیای پیرامون خود توجه بیشتری داشته باشند، افزود: بچه‌ها باید بدانند و بیاموزند که تنها به دلیل حرف‌های زیبا در دام افرادی که باعث انتخاب مسیر اشتباه و نادرست در زندگی‌شان می‌شوند، نیفتند.
اسلامی درباره شیوه قصه‌گویی خود توضیح می‌دهد: «من به منظور انتقال موثر قصه و ارتباط با مخاطبان کودک و نوجوان حاضر در بیست و چهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی، ابزار‌هایی را طراحی کرده‌ام تا بتوانم کودکان را همراه با خودم به دنیای پر از شور و هیجان قصه ببرم.»
این قصه گو گفت: قصه‌ها در تربیت و رشد اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی کودکان و نوجوانان موثر است و قصه‌گویی هنری ریشه‌دار و برگرفته از فرهنگ عامیانه و بومی مناطق مختلف در سراسر کشور است که قطعا در ارتقای سطح فرهنگی و اجتماعی زندگی کودکان و نوجوانان نقش مهمی دارد. تمامی نقاط این کشور پُر است از قصه‌های پر راز و رمزی که می‌تواند مخاطب را برای شنیدن مجذوب کند.
این قصه‌گو با بیان اینکه قصه از گذشته‌های بسیار دور در محافل خانوادگی و شب‌نشینی‌های ایرانیان وجود داشته است، می‌گوید: قصه‌ها تنها برای سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت و بیکاری روایت نشده‌اند. آن‌ها در طول تاریخ ابزاری قدرتمند و موثر در یادگیری و آموزش مفاهیم تربیتی و اخلاقی بوده‌اند. بسیاری از حرف‌هایی که شاید به سادگی و در گفتگو‌های روزمره نمی‌توان درباره‌شان صحبت کرد، از دل قصه‌ها و با زبان شخصیت‌های قصه قابل گفتن هستند.
او ادامه می‌دهد: تاثیر غیرمستقیم قصه‌ها از دوران کودکی تا بزرگسالی بر مخاطبان قابل توجه است. آموزه‌هایی که از طریق قصه‌ها در ذهن کودکان جا می‌گیرد، سالیان سال با آن‌ها همراه خواهد بود. به همین دلیل نیز باید در انتخاب قصه‌ها دقت کرد و برای بچه‌ها از موضوع‌هایی گفت که آن‌ها را در انتخاب‌ها و تصمیم‌های آینده‌شان کمک کند.
اسلامی گفت: قصه و قصه‌گویی هنر و شیوه‌ای جذاب و پرنشاط برای گفتگو با کودکان و نوجوان به شمار می‌آید. قصه‌هایی که داستان و روایتی درست و شنیدنی دارند، باعث می‌شود بچه‌ها با شنیدن آن‌ها حس زندگی را از تک تک واژه‌ها و کلمات قصه دریابند و بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و هرچه از شروع روایت می‌گذرد، علاقه‌شان برای شنیدن ادامه آن بیشتر شود.
