در کتاب معروف «خطای دکارت» سال ۲۰۰۸ عصب‌شناس پرتغالی آنتونیو داماسیو، احساسات و نقش اساسی آن در رفتار عقلانی انسان را تجزیه و تحلیل می‌کند و ارتباط دیرینه بین احساسات و شناخت را تأیید می‌کند.

از این نظر اگر احساسات و قسمت‌های متناوب خلقی بخشی از طبیعت باشند، هنوز مطالعات کمی در مورد چگونگی تعامل این نوسانات خلقی با فراشناخت، به‌ویژه با اعتماد به نفس در تصمیم‌گیری وجود دارد.

برخی محققان از اسپانیا و آرژانتین یک مطالعه طولی را بر اساس دو آزمایش آنلاین آغاز کردند تا ارزیابی کنند که آیا نشانگر‌های اطمینان ضمنی می‌توانند با حالات خلقی در بزرگسالان سالم مرتبط باشند یا خیر.

مقاله‌ای در حوزه علوم اعصاب شناختی، عاطفی و رفتاری که سال ۲۰۲۲ منتشر شد، توضیح می‌دهد که از نمونه‌ای متشکل از ۵۰ شرکت‌کننده، عمدتاً در میان دانشجویان دانشگاه پمپئو فابرا، برای ردیابی حالات و تصمیم گیری افراد در یک دوره ۱۰ روزه متوالی در تنظیمات زندگی روزمره استفاده کردند.

نتایج نشان داد که بین نوسانات روزانه خلق و خو و نشانگر‌های اطمینان و ثابت قدم بودن، ارتباط معناداری وجود ندارد.یعنی خلق و متغیر‌های مرتبط با آن مانند کیفیت خواب، لذت غذا و سطح استرس به طور مداوم با نشانگر‌های اطمینان همراه نیستند.

با این حال مشخص شده است که حالت‌های مربوط به خلق و خو و سطح اطمینان در مقیاس‌های زمانی مختلف در نوسان هستند.

محقق روبن مورنو گفت: نوسانات خود به خودی در خلق و خو و اعتماد به نفس، همانطور که در فرضیه اصلی این مطالعه انتظار می‌رفت، مرتبط نبود، اما در مقیاس‌های زمانی مختلف تکامل یافت.

به نظر دانشمندان، یافته‌ها در این زمینه مهم هستند، زیرا می‌توانند به درک بهتر حالت‌های عاطفی کمک کنند.

منبع: سایت مدیکال اکسپرس