طاهره کیایی تنکابنی استاد دانشگاه و محقق گفت: لغات فارسی که امروزه بر سر زبان ما ایرانی‌ها قرار دارد از چند هزار سال پیش هم کاربرد داشته است و قابل استفاده بوده است، اما تغییر و تحولاتی در آن رخ داده است، زبان فارسی در شاخه زبان‌های هندوایرانی قرار دارد.

به گفته کیایی، این زبان هندوایرانی خود شاخه‌ای از زبان هند و اروپایی است، شاخه هند و ایرانی به دو دسته‌ی هندی و ایرانی دسته بندی شده و شاخه ایرانی نیز به چندین زبان تقسیم شده است.

او می‌گوید: زبان فارسی در واقع به سه دسته فارسی باستان، فارسی میانه، فارسی دری، طبقه بندی شده است، این زبان، زبان رایج روزگار هخامنشیان به حساب می‌آید که به آن پارسی باستان هم می‌گویند.

کیایی گفت: نمونه‌ای از زبان پارسی باستان را می‌توانیم در نوشته‌های پادشاهان هخامنشی با خط میخی ببینیم، در این نوشته‌ها کم و بیش ششصت و اندی واژه‌ی غیرمکرر به کار رفته است، اما پادشاهانی که این زبان را به کار بردند و از خود نوشته‌هایی را به یادگار گذاشته اند شامل کوروش، داریوش، خشایار شاه، اردشیر اول، داریوش دوم، اردشیر دوم و سوم می‌شوند.

وی افزود: زبان پارسی باستان به عنوان زبان رسمی و اداری در سرزمین‌های امپراطوری هخامنشی گسترش پیدا کرد، زبان فارسی یا پارسی باستان در ابتدا دستور پیچیده‌ای داشته است که با حالت‌های صرفی گوناگون همراه بوده با این حال به خاطر آموزش به غیر فارسی زبان‌ها دستور زبان فارسی به مرور ساده‌تر شد و اواخر دوره هخامنشی زبان فارسی به شکل اولیه‌ای از فارسی میانه درآمد.