ای شمس الشموس تو تنها نقطه امنی هستی که می‌توان ساعت‌ها آرام در گوشه‌ای از صحن و سرایت خلوت کرد و می‌دانم که حرف‌های دل تمام عاشقانت را یکی پس از دیگری می‌شونی و می‌دانم که تو نقطه آغازی و من به عشق تو چهارشنبه به چهارشنبه دلم را که نه، تمام وجودم را رهسپار مشهدت می‌کنم‌ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی.

یا امام رضا (ع) تو در این روز‌ها تنها مونس تنهایی ام هستی وقتی که تکیه گاهی جز پروردگار دو عالم ندارم، یا امام رضا (ع) حرم تو تنها حریم امنی هستی که می‌توانم ساعت‌ها در آن عاشقی کنم و گاهی دلتنگی و حتی گاهی شکوه کنم و می‌دانم که تو تنها کسی هستی که گوش شنوای تمام دل‌های خسته‌ای آنجا که که از همه جا و همه کس دل بریده‌ایم و تنها به پنجره فولادت دل سپرده ایم.

انگار روزی مان شده است تا این چهارشنبه هم در کوچه پس کوچه‌های دل‌های شیفته و حریم عشق حاضر شویم چرا که هر وقت هوای حرم مولا علی بن موسی الرضا (ع) را بکنی، حاجی می‌شوی و ناخواسته در همان مکانی که نشسته‌ای، به حجّ فقرا می‌روی و چه‌قدر زیباست این سفر روحانی در این چهارشنبه‌های امام رضایی...