حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان، کارشناس و سخنران مذهبی، درمورد اهمیت ورزش فوتبال و ویژگی جمعی آن بیان کرد: بنده فوتبال را بازی بسیار عمیقی می‌دانم و معتقد هستم به خاطر عمق معانی که در این رشته ورزشی وجود دارد، این همه جاذبه پیدا کرده است. اما یکی از نکات بسیار مهمی که در بازی‌های فردی وجود ندارد، کار جمعی است. این در حالی است که کار و زندگی جمعی در فوتبال، تا جایی به حدّ اعلاء می‌رسند که بازیکنان به صورت ناخودآگاه، بدون حرف زدن و بدون اشاره کردن، در بازی با یکدیگر هماهنگ هستند.

به گفته حجت الاسلام پناهیان، از بعضی از کارشناس‌هایی که به صورت روان شناسانه و عمیق به این موضوع نگاه می‌کنند، درمورد فوتبالیست‌های خیلی مطرح و بازی‌های مهم شنیده ام که امواجی در ذهن آن‌ها ساطع می‌شود که متوجه می‌شوند اگر توپ را آن طرف بزنند بهتر است و این نشان می‌دهد که فوتبالیست، داوری خوبی دارد و با وجود این که این کار، محاسبات بسیار پیچیده‌ای دارد، او می‌داند که توپ را در نقطه مطلوب بزند و البته، نه تنها تجربه، بلکه کار تیمی هم به این موضوع کمک می‌کند. 

این کارشناس مذهبی ادامه داد: حضرت علی (ع) می‌فرمایند که جان‌های انسان‌ها جنود مجنده هستند و بدون این که با یکدیگر حرف بزنند، می‌توانند با هم هماهنگ باشند. یعنی «انسان‌ها در عالم ذر، لشکری بودند که در الفت و مهربانی یک دست نبوده و به صورت‌های گوناگون بودند. برخی با هم مأنوس بوده و برخی چنین نبودند. آن کسانی که در عالم ذر با هم الفت و انس داشتند، در دنیا نیز همین الفت و انس بینشان برقرار است و آن کسانی که در آن‌جا انسی نداشتند، در دنیا نیز از هم جدا هستند و انیس هم نیستند.»

حجت الاسلام پناهیان افزود: در زندگی جمعی، افراد به یک پاس کاری و هماهنگی می‌رسند که می‌توانند زیباترین صحنه‌های جمعی را بیافریند و نکته‌ای که علاوه بر موضوع جمعی فوتبال که اگر به اوج برسد، می‌تواند کولاک کند، تمرکز، سرعت تصمیم گیری و عکس العمل نشان دادن است؛ به طوری که اگرچه بازیکنان بیکار ننشسته اند و می‌دوند و مراقب تیم رقیب هستند، همه این موارد باید به سرعت و به سهولت انجام شوند.

این کارشناس مذهبی بیان کرد: بازیکنان به قدرت ذهنی فوق العاده‌ای نیاز دارند که ناگهان، این قدرت ذهنی، خلاقیت‌ها و ابتکاراتی را برای بازیکنان به وجود می‌آورد؛ به طوری که بعد از بازی، آن‌ها را به این فکر فرو می‌برد که آیا این حرکت را خودشان زده اند؟! 

به گفته حجت الاسلام پناهیان، فوتبال، نه تنها یک زندگی جمعی است و وقتی به اوج می‌رسد هماهنگی عجیب نامرئی را به وجود می‌آورد، بلکه یک ورزش فردی، ذهنی و جسمی هم است و در این میان، دین خیلی می‌تواند به بازیکنان کمک کند و اثرات پیچیده‌ای دارد و خیلی شفاف نیست. یعنی مثل قرص انرژی زا، اثر مکانیکی ندارد. بنابراین، اگر بازیکنان بتوانند از قوای معنوی خود استفاده کنند قوای جسمی خود را هم چندبرابر می‌کنند. 

او افزود: غیر از مهارت‌های بازیکنان و تاکتیک‌هایی که بلد هستند و قوای ذهنی و جسمی آن ها، عوامل روحی و روانی خارج از زمین هم در این زمینه بسیار کمک کننده هستند؛ به طوری که وقتی بازیکنان، از طریق هواداران حاضر در ورزشگاه و خارج از آن تشویق می‌شوند عملکرد بسیار خوبی را از خود نشان می‌دهند. پس، بازیکنان علاوه بر کار کردن روی عضلات جسمی، باید روی عضلات فکری خود هم کار کنند. از اینرو، من به عنوان یک ایرانی دوست دارم که فوتبالم در جهان اول شود.