ریا حتی به اندازه کم هم، شرک است. زیرا انسان در کار خود بیشتر از آن که به دنبال دیده شدن نزد خدا باشد، دوست دارد نزد خلق خدا دیده شود.

حجت الاسلام والمسلمین، محمد جواد نظافت یزدی، کارشناس مذهبی، درمورد انواع ظلم بیان کرد: در سوره مبارکه بقره بیان شده است:«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ»«برخی از مردم (نادان) غیر خدا را همانند خدا گیرند و چنانکه خدا را بایست دوست داشت با آنها دوستی ورزند، لیکن آنها که اهل ایمانند کمال محبّت و دوستی را فقط به خدا مخصوص دارند. و اگر فرقه مشرکین ستمکار وقتی که عذاب خدا را مشاهده کنند ببینند که قدرت خاص خدا است و عذاب خدا بسیار سخت است (از شرک خود سخت پشیمان شوند).» یعنی عده ای از مردم، غیر خدا را شریک خداوند متعال انتخاب می کنند.

این کارشناس مذهبی گفت: این که گفته اند: «بأبی أنتَ و أُمّی و نَفْسی و...» پدر و مادرم به فدای شما، به این دلیل است که حتی نباید پدر و مادر را به اندازه خدا دوست داشت. بنابراین، گاهی انسان، شرک در توکل دارد و به فرد دیگری مثلاً در فلان اداره دلخوش است و توکل قلبی اش به یک انسان است که در حقیقت، این شرک است. زیرا امید به غیر خدا داشتن شرک است و شرک های پنهان زیاد هستند و باید از خدا خواست تا کمک کنند.

حجت الاسلام نظافت یزدی ادامه داد: ریا، شرک است و در نهج البلاغه داریم که حضرت علی(ع) فرموده اند:« اِعلَمُوا أنَّ يَسِيرَ الرياءِ شِرک»«بدانيد كه اندكى ريا هم ، شرک است.» یعنی ریا ولو اندک هم شرک است. ریا، یعنی انسان در کار خود بیشتر از آن که به دنبال این باشد که نزد خداوند متعال دیده شود، دوست دارد نزد خلق خدا دیده شود و مردم از او تعریف کنند و معمولاً، انسان ریاکار به دنیا می آید و باید خودش را از ریا رها کند و به همین دلیل، مخلص، یعنی کسی که خود را از ریا رها می کند. به طور مثال؛ وقتی فرد، کودک است، دوست دارد که افراد بزرگسال، او را ببینند و وقتی بزرگ می شود همین که خداوند متعال و امام زمان(عج) او را ببیند برایش کافی است.

به گفته این کارشناس مذهبی، یکی از ظلم هایی که بخشیده می شود، گناه است که درواقع، ظلم به خود است. زیرا هر گناهی که فرد مرتکب می شود به خودش ظلم می کند و در سوره بقره آمده است:« وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ»«ولی (شکر این نعمت را به جا نیاوردند) نه به ما بلکه به خود ستم کردند.»و حتماً باید به گناهان ریز و درشت خود فکر کرده و توبه کنیم. 

یکی دیگر از ظلم هایی که بدتر از همه است «ظُلْمٌ لَا يُتْرَکُ» یعنی ظلمی که رها نمی شود و برای آن باید قصاص صورت بگیرد و حس سختی دارد. اگر فردی در دنیا چشم کسی را کور کند آن فرد حق دارد که چشم مرتکب کننده این گناه را کور کند. مگر این که ببخشد و قرآن کریم هم می فرمایند: دندان برابر دندان، بینی برابر بینی،گوش در برابر گوش. 

حجت الاسلام نظافت یزدی افزود: اگر به کسی ظلم کردیم و به آن دنیا رفتیم، آن دنیا دیگر قصاص با چاقو نیست بلکه آن فرد مرتکب باید از خیرات خود ببخشد تا این که ممکن است خیرات آن فرد تمام شود. بنابراین، افراد باید بدانند که مدیون کسی هستند یا خیر؟! گاهی مدیون بودن به پدر و مادر و همسر است که حق آن ها ادا نشده است و گاهی هم آبرو ریزی، غیبت، تهمت و...است که یکی از آداب شب اول قبر، حلالیت طلبیدن است. 

 

 

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار