مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز در پی حوادث اخیر در کشور، با ارسال پیامی، پیشرفت ایران بزرگ را مهم دانست.

متن پیام حجت الاسلام والمسلمین دکتر حمید مقامی بدین شرح است:

به نام خدا که نور همه هستی است

و سلامی به بلندای نام ایران

امروز نیست که مهسا‌ها می‌میرند. سال هاست مهسا‌ها در گوشه گوشه دنیا می‌میرند. دختران و زنان جوانی که طعمه پلیدی‌های جهانند.

امروز، اما حجت تمام شد. امام جامعه مثل همیشه با هوشمندی، بزرگ منشی، متانت و قدرت، تکلیف را روشن کرد.

اگر مشکلات در جامعه هست، که هست؛ اگر برای رفع مشکلات جامعه، ناهماهنگی و ناکارآمدی در برخی از اجزای حاکمیت هست که هست؛ اما آشوب راه حل نیست. گروه‌های نوجوان و جوان پرهیجانی که این روز‌ها شاهد حضورشان در خیابان‌ها هستیم، نتیجه ندیدن و درک نکردن آنهاست. هم از جانب خانواده‌ها و هم از جانب ساختار‌های تربیتی حاکمیت.

آن‌ها که در آن سوی مرز‌ها آینده پژوهانه و هدفمند برای نسل دهه هفتاد و هشتاد جامعه ایرانی برنامه ریزی کردند، برای دهه‌های دیگر نیز برنامه دارند.

امام انقلاب امروز تصریح کرد: «بدون جمهوری اسلامی هم با ایرانی که قوی باشد مخالفند، با ایرانی که مستقل باشد مخالفند.»

آری؛ اگر جمهوری اسلامی هم نبود آن‌ها به ایران، به فرزندان ایرانی، به زنان ایرانی، به ارزش‌های ایرانی و به ایران قوی کار دارند.

پدران و مادران عزیز؛ اساتید، معلمان و مربیان گرامی؛ بزرگان علم و هنر و ورزش و ادبیات؛ تشکل‌های مردمی و دانشجویی و مطالبه گران رفع مشکلات مردم "نقایص حاکمیت و جامعه تنها به دست شما قابل حل است."

هیچ ایرانی علاقه‌مند به وطن، با دست خودش وطنش را به وطن فروشان نمی‌فروشد. امنیت، آرامش، رفاه، پیشرفت و بزرگ نامی در دنیا، شایسته هر کسی است که شناسنامه ایرانی دارد.

بیایید به هم بپیوندیم و صف خود را از آشوبگران و مزدوران و وطن فروشان جدا کنیم.

هوای نسل جدید را داشته باشیم که نسل‌های آینده ما را سرزنش خواهند کرد. فرزندانمان را از این مهلکه سیاه و غبار آلود برهانیم. هیچ پدری دشنه و چاقو و آتش برای کشتن و تخریب به دست فرزندش نمی‌دهد. ما پدران، مادران، معلمان و استادان هیچگاه دشنام و بی ادبی و بی حرمتی یاد ندادیم که اینک برخی فرزندانمان برای مطالبه آزادی و اصلاح ایران بزرگ، فریادشان به ناسزا بلند می‌شود. لحظه‌ای درنگ کنیم، بیاندیشیم که این زبان، نه زبان قوم ایرانی است و نه زبان دین رسمی ما اسلام.

این زبان، نجوای وطن فروشان بی نجابت و اربابان بی شرافت آن‌ها در گوش فرزندان ماست، برای تهییج مردمان نجیب ایران مظلوم، ولی قوی.

اینک با علم به همه دشواری‌ها، گرفتاری ها، انتقاد‌ها و مطالبات، بیاییم یکدیگر را به حقیقت پیشرفت ایران بزرگ و استقامت در مسیر دشواری که برای ساختن آن داریم، سفارش کنیم. باید زنجیره‌ای از برادری، گفت و شنود و توصیه‌های دوسویه امیدبخش در سراسر میهن بسازیم. زنجیره‌ای از امید که هیچ آشنای خائن و هیچ غریبه‌ای نمی‌تواند به آن رخنه کند.