«گلبدین حکمتیار» رهبر حزب اسلامی افغانستان روز گذشته در طرحی ۷ ماده‌ای با پیشنهاد به طالبان برای ایجاد دولت انتقالی، خواستار نشست مشترک بین نمایندگان احزاب با نفوذ افغانستان و نمایندگان هیئت حاکمه شد.

حکمتیار همچنین با تأکید بر اینکه نشست باید در کشوری بی‌طرف برگزار شود پیشنهاد داد ذی نفعان خارجی و نمایندگان سازمان ملل نیز به عنوان ناظر و حامی در این روند حضور داشته باشند.

در جزئیات این طرح آمده که اعضای شورای مذکور باید منتخب مردم باشند و این شورا باید مرجع نهایی تصمیم‌گیری در مسائل مهم ملی باشد تا قانون اساسی جدیدی برای افغانستان وضع کند و شکل نظام آینده را تعیین نماید.

علاوه بر این نیز قدرت باید از دولت موقت طالبان به صورت مسالمت‌آمیز و بدون تأخیر به حکومت قانونی آینده که به موجب قانون اساسی جدید ایجاد می‌شود منتقل گردد و می‌بایست حداکثر یک سال برای آغاز و پایان کل این فرآیند در نظر گرفته شود.

ادامه وضعیت افغانستان با شرایط فعلی و با وجود حکومت یکجانبه قابل دوام نیست

در این رابطه، اما آقای نصرالله صادقی‌زاده نیلی، سیاستمدار و نماینده پیشین پارلمان افغانستان در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان معتقد است: خود آقای حکمتیار در فضای سیاسی افغانستان خیلی محل توجه نیست و همیشه از سوی مردم متهم به انحصارگرایی بوده، اما امیدواریم که تغییری در نگاه ایشان به وجود آمده باشد و نکته دوم هم پیرامون طرح ۷ ماده‌ای ایشان است که ارائه شده؛ درحال حاضر معتقد هستیم که ادامه وضعیت افغانستان با شرایط فعلی و با وجود حکومت مطلقه یکجانبه قابل دوام نیست چراکه افغانستان کشوری با مذاهب و اقوام گوناگون است و یک حکومت فراگیر باید شامل همه طیف‌های سیاسی، مذهبی و اقوام مختلف باشد.

آقای صادق زاده نیلی افزود: همانگونه که اشاره شد، آقای حکمتیار متاسفانه دیدگاه‌هایی انحصارطلبانه دارد و به همین جهت نیز تنها احزاب هم جهت و هم سو را در لیست‌های انتخاباتی خود قرار می‌هد لذا این طرح خیلی نمی‌تواند امیدوار کننده باشد چراکه به دلیل همین سیاست‌هایی که آقای حکمتیار در طول سال‌های گذشته اتخاذ کرده، آرای پایینی در انتخابات افغانستان آورده است.

طالبان صرفا با لفظ حکومت فراگیر بازی می‌کنند

این نماینده پیشین پارلمان افغانستان درباره موضع فعلی طالبان نسبت به این طرح ۷ ماده و طرح از پیش مطرح شده حکومت فراگیر نیز گفت: با شناختی که از طالبان داریم مشخص است که این گروه به وجود نیامده اند تا با دیگران تقسیم قدرت کنند و درحال حاضر نیز با الفاظ بازی می‌کنند و حرکتی عملی در راستای ایجاد دولتی فراگیر در افغانستان انجام نمی‌دهند که خود این موضوع نیز مشکلاتی را در اداره امور افغانستان به وجود آورده است؛ مگر اینکه طالبان تحت شرایطی قرار بگیرد که حکومت خود را از دست رفته ببیند و در این زمان است که حاضر به تقسیم قدرت می‌شود.

آقای صادق زاده نیلی درپایان نیز به نقش کشور‌های منطقه در آینده سیاسی افغانستان اشاره کرد و گفت: کشور‌های منطقه از جمله ایران در سخت‌ترین شرایط مردم افغانستان همیشه در کنار آنان قرار داشتند و میلیون‌ها مهاجر افغانستانی را میزبانی کردند، اما مثلا کشور‌هایی مثل ترکیه هم هستند که می‌خواهند به نوعی در آینده سیاسی افغانستان تاثیرگذار باشند، اما مواضع مشخصی را از خود نشان ندادند و هم با حکومت سرنگون شده اشرف غنی کار می‌کردند و الان نیز با طالبان کار می‌کنند؛ حتی کشوری مثل قطر هم که میزبان مذاکرات طالبان و آمریکا بود هم در آینده سیاسی افغانستان خیلی محلی از توجه ندارد و این درحالی است که دو کشور ایران و پاکستان با توجه به مرز‌های گسترده، مبادلات اقتصادی و هم زبانی و فرهنگ مشترک، کشور‌های تاثیرگذار این روز‌های افغانستان هستند.