آیت الله محمدعلی ناصری متولد سال ۱۳۰۹ هجری شمسی، مجتهد، استاد اخلاق و حوزه علمیه حضرت  ولی عصر (عج) و تعدادی از مراکز دینی - فرهنگی تحت اشراف او بود. اوسالیان متمادی در مسجد کمرزرین اصفهان به اشاعه محبت حضرت بقیه الله الاعظم (عج) مشغول بود.

آیت‌الله ناصری تحصیلات خود را در دولت آباد آغاز کرد و سپس در حوزه علمیه اصفهان ادامه داد. در ۱۴ سالگی با مهاجرت پدرش به نجف اشرف راهی آنجا شد و بعد از چندسال وارد مدرسه صدر نجف شد.

این استاد اخلاق علاوه بر علوم رسمی به بهره‌گیری علوم معنوی نزد محمد کوفی، سید محمد کشمیری، شیخ عباس قوچانی، سید هاشم حداد و سید جمال‌الدین گلپایگانی پرداخت. همچنین با شخصیت‌های عرفانی و اخلاقی همچون علامه طباطبایی، محمداسماعیل دولابی، حاج عبدالرضا گردعاوی و مولوی قندهاری، آشنایی و ارتباط داشت.

آیت‌الله ناصری در غالب سفر‌های ماهیانه به قم محضر آیت الله بهجت می‌رسید، به طوری که شیخ علی آقا بهجت می‌گفت: هیچکس مثل ایشان با آیت الله بهجت نشست صمیمانه ندارند.

آیت‌الله ناصری دولت آبادی به امر استادش آیت‌الله سید محمد کشمیری به اصفهان بازگشت و علاوه بر مجالس تدریس فقه و اصول و تفسیر قرآنی که سالیانی دراز در حوزه علمیه این شهر برپا کرد، به تربیت نفوس مستعد همت گماشت.

این عالم پارسا علاوه بر تلاش‌های علمی و دینی، هدایت و راهنمایی مردم، طلاب و اهل علم در کار‌های خیر نیز مشارکت جدی داشت از جمله این اقدامات می‌توان به تلاش‌های ایشان برای ایجاد مراکز بهداشتی و درمانی اشاره کرد.

مرکز درمانی حضرت ولیعصر (عج) و بخش دیالیز ۲۰ تختخوابی آن با اهدای شش هزار متر مربع زمین و دو هزار مترمربع ساختمان در سال ۸۷ به همت ایشان آغاز و در سال ۹۱ افتتاح شد.

همچنین بخش دیالیز بیمارستان گلدیس شاهین شهر، بخش دیالیز بیمارستان محمد رسول الله (ص) میمه و اورژانس شبانه روزی دولت آباد از جمله مراکز درمانی هستند که به همت و حمایت این عالم پارسا به بهره‌برداری رسیدند.