صداپیشه فیلم‌های سینما گفت: منوچهر اسماعیلی از سال ۱۳۳۶ در صنعت دوبله قدم گذاشت؛ در آن زمان فرخوانی برای جذبصداپیشه‌ها وجود داشت تا برترین آن‌ها را برای دوبلوری به ایتالیا ببرند. آقای اسماعیلی در آن زمان موفق شد از بین هزار نفر انتخابشود و جزو پنج دوبلور برتری باشد که به ایتالیا می‌رفتند. در کنار منوچهر اسماعیلی افرادی مانند منوچهر زمانی، فهیمه راستگار،محمدرضا زندی و ناهید بوستانی انتخاب شدند.

مطمئن زاده ادامه داد: هدف برای این فراخوان آن بود که دوبلورهای واقعی به ایتالیا بروند و جای دانشجویان مبتدی که کار صداپیشگیدر آنجا را انجام می‌دادند بگیرند تا کیفیت دوبله فیلم‌های ایتالیایی بهبود پیدا کند.

وی افزود: متاسفانه در آن زمان منوچهر اسماعیلی به دلیل آن که سربازی نرفته بود نتوانست از کشور خارج شود و فرد دیگری به جایاو به ایتالیا رفت. با این وجود به دلیل کیفیت کار آقای اسماعیلی، او توانست در سازمان دوبله سینمای ایران استخدام شود و از سال۱۳۳۷ کار خود را به صورت حرفه‌ای و رسمی آغاز کرد.

او ادامه داد: در ابتدای فعالیت منوچهر اسماعیلی فقط صدا‌هایی مانند راه رفتن و درب باز کردن را با اجرا ایجاد می‌کرد اما پس ازگذشت مدتی توانست خود را نشان دهد و برای بازیگران فیلم صداگذاری کند. وی مشکلات بسیاری را پشت سر گذاشت تا بتواند کار رابه صورت حرفه‌ای انجام دهد.

صداپیشه فیلم‌های سینما گفت: منوچهر اسماعیلی تا دو سال ابتدایی فعالیت خود در صنعت صداپیشگی شناخته نشده بود تا آن که درسال ۱۳۳۹ فیلمی به نام «دروازه‌های پاریس» توسط استودیوی ایران‌فیلم دوبله می‌شود. مدیر دوبلاژ و مترجم این فیلم علی کسمایی بودکه بر کار خود تلاش داشت؛ کسمایی نیز منوچهر اسماعیلی را به عنوان صداپیشه نقش اصلی فیلم انتخاب می‌کند. اسماعیلی در آنزمان تلاش بسیاری کرد تا صدای مناسبی برای آن نقش ایجاد کند اما موفق نشد.

مطمئن زاده ادامه داد: با گذر زمان و تلاش‌های بسیار منوچهر اسماعیلی توانست با کمک علی کسمایی صدای مناسب برای نقشاصلی فیلم «دروازه‌های پاریس» را پیدا کند. به گفته خود آقای اسماعیلی، این کار باعث شد او معنای اصلی صداپیشگی را بفهمد. بهدنبال این مسئله وی توانست دوبله فیلم‌های بزرگ زمان خود مانند «بن هور» را بر عهده بگیرد.

وی گفت: منوچهر اسماعیلی در همان سال‌ها به اسطوره دوبلاژ تبدیل شد و کارهای بسیار فوق‌العاده‌ای را اجرا کرد. او طی سال‌هایفعالیتش خود را در چالش قرار می‌داد تا بتواند صدا‌های متفاوت را ایجاد کند و نقش‌های مختلف را اجرا کند.

او افزود: من با منوچهر اسماعیلی ارتباط بسیار خوبی داشتم و همیشه ساعت‌ها صحبت می‌کردیم؛ فوت ایشان برای من بسیار دردناکو غمگین است چرا که او از پدیده‌های ناب دوبلاژ ایران بود. صدای منوچهر اسماعیلی در فیلم‌های مختلف به عنوان وزنه‌ای ارزشمندحضور داشت که کیفیت فیلم‌ها را افزایش می‌داد.

صداپیشه فیلم‌های سینما گفت: منوچهر اسماعیلی به واسطه اساتیدی مانند علی کسمایی توانست استعداد ذاتی خود را کشف کند وآن را پرورش دهد تا به این پدیده کمیاب تبدیل شود. او صدایی خاص داشت که بر روی بسیاری از بازیگران نقش اول می‌نشست و اینمسئله بسیار خاص بود.

مطمئن زاده افزود: آقای اسماعیلی تا دقیقه آخر فعالیتش خود را به چالش می‌کشید و همیشه ساعت‌ها برای هر نقش وقت می‌گذاشت تابهترین صدایش را برای آن نقش انتخاب کند. تاثیر صداگذاری او به اندازه‌ای بالا بود که شهرت فیلم‌های معمولی را در ایران به شهرتپروژه‌های مشهور و حرفه‌ای می‌رساند.

او ادامه داد: یکی از مشکلات اصلی صنعت دوبله امروز آن است که صداپیشگان جوان سعی می‌کنند تا صدای دوبلورهای قدیمی راتقلید کنند. متاسفانه اکنون دیگر استادان بزرگ و پیشکسوت‌های دوبله مانند علی کسمایی وجود ندارند تا دوبلورهای جدید را آموزشدهند.