کرب قطعه چوبی است تراشیده شده، به اندازه‌ای که در کف دست جا می‌گیرد و سطح بیرونی آن صاف است، عزاداران هر کدام یک جفت کرب را در دست می‌گیرند و به آهنگ نوحه‌ای که توسط مداح خوانده می‌شود آن‌ها را به هم می‌کوبند، کرب زنان ضمن هماهنگی و همنوایی باهم نمادی از همدلی و اتحاد از خود نشان می‌دهند و ناله کرب آنان بیانگر ناله جمادات و زمین و زمان بر حسین (ع) و یارانش است..

کربلایی محمدی یکی از پیرغلامان روستای کوهپای سرا در رابطه با اجرای همه ساله آئین کرب زنی در روستاشون بیان داشت: کرب از کربلا میاد، در واقعه عاشورا وقتی لشکریان دشمن با طبل و هلهله شادی می‌کردند یاران و نزدیکان امام حسین برای مقابله با هلهله دشمنان با سنگ‌هایی به صورت کرب زنی فعلی شروع به عزاداری کردند که پس از سال‌های طولانی روش کرب زنی با سنگ به خاطر اینکه باعث خراشیدگی دست میشد کرب چوبی را جایگزین سنگ‌ها کردند.

او افزود: کرب زنی قدمت چند صد ساله در این روستا دارد و هر ساله با فرا رسیدن ماه محرم این رسم دیرینه با شور و شوق بیشتری نسبت به سال گذشته مخصوصا توسط جوانان اجرا می شود.

فرشید قادری یکی از جوانان روستای کوهپایه سرا گفت: عزاداری شب‌های ماه محرم در روستا شامل دو مراسم اصلی سینه زنی و زنجیرزنی و کرب زنی است که به عنوان یک آئین سنتی از نیاکانمان به ما رسید و ما نیز به نسل‌های بعدی منتقل می‌کنیم.

دبیر احمدی یکی از کرب زنان روستای کوهپایه سرا نیزگفت: این آئین قدمت چند صد ساله در این روستا دارد و بر روی یک کرب قدیمی که به یادگار برای من مانده است سال ۱۳۰۵ حک شده است.

احمدی ادامه داد: مراسم کرب زنی با ریتم‌های متفاوتی ضربی دارای ۲۱ بند و با استفاده از اشعار حماسی و گاهی محلی اجرا می‌شود که مهمترین نکته در این مراسم رعایت نظم در همراهی با این ضرب‌ها است.