سلیمانی گفت: پای پوش‌ و کفش سنتی به دلیل اهمیت و جنبه کاربردی که در طول تاریخ زندگی بشر داشته همواره مورد توجه قرار گرفته و بی‌شک از اولین نمونه‌های هنر ساخت دست بشر بوده است؛ به‌طوری‌که در کاوش‌های باستان‌شناسی و مدارک و نقوش باستانی با انواع و اقسام پای پوش‌ها مواجه می‌شویم.

او افزود: بر اساس آثار برجای‌مانده و مدارک تاریخی از دوران صفوی تا پهلوی دو گونه پای پوش سنتی در بشرویه تولید می‌شده است؛ گونه اول تحت عنوان پوزار که ماده اصلی آن را چرم تشکیل می‌داده و مدل‌های ساقدار، بی‌ساق و اصطلاحاً گالش از تولیدات این مدل بوده است؛ گونه دوم گیوه بوده که با نخ ریسیده شده به‌ عنوان روپوش کفش و کف‌های قالبی فشرده از پارچه به‌ عنوان کفی تولید می‌شده است.

سلیمانی بیان کرد: طی ماه‌های اخیر با اختصاص تسهیلات قرض الحسنه به یکی از بانوان علاقمند، فرایند تولید گیوه بافی پس از ۴۰ سال فراموشی احیاء و خوشبختانه تولیدات گیوه بافی بشرویه مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.

مسئول میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان بشرویه عنوان کرد: اولین دوره آموزش گیوه بافی  چند روز گذشته برگزار شد و هم اکنون تعداد ۲۰ نفر در کارگاه گیوه بافی مشغول به کار هستند.