مردم در کشور‌های فقیرتر نسبت به کشور‌های ثروتمندتر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از COVID-۱۹ هستند.

یک مطالعه گزارش می‌دهد خطر مرگ ناشی از ویروس کرونا برای افرادی که در کشور‌های کم‌درآمد زندگی می‌کنند، تقریباً دو برابر بیشتر از کشور‌های ثروتمند بوده است.

این تحقیق که در BMJ Global Healthin منتشر شده است؛ یکی از مطالعات رو به رشدی است که بار گسترده COVID-۱۹ را در کشور‌های کم درآمد نشان می‌دهد.

اگر چه داده‌های مربوط به اوایل همه گیری نشان می‌دهند که میزان مرگ و میر و عفونت در کشور‌های فقیر در مقایسه با کشور‌های ثروتمند نسبتاً پایین است.

مادوکار پای، اپیدمیولوژیست بیماری‌های عفونی در دانشگاه مک گیل در مونترال، کانادا گفت: شواهد اخیر تصویر بسیار متفاوتی را نشان می‌دهد.

پای گفت: این مقاله یکی از مقالاتی است که نشان می‌دهد بیشترین تاثیر این همه‌گیری بر کشور‌های با درآمد کم و متوسط ​​بوده است.

گیدئون مایروویتز-کاتز، اپیدمیولوژیست در دانشگاه ولونگونگ در استرالیا، و همکارانش داده‌های مربوط به عفونت و مرگ و میر جمع‌آوری شده از ده‌ها مطالعه در ۲۵ کشور با درآمد کم و متوسط ​​را قبل از واکسن‌سازی علیه این بیماری تجزیه و تحلیل کردند.

بین آوریل ۲۰۲۰ و فوریه ۲۰۲۱، محققان نمونه‌های خونی از افراد در گروه‌های سنی مختلف جمع‌آوری کردند و به دنبال آنتی‌بادی‌ها علیه SARS-CoV-۲ بودند - نشانه‌ای از این که فردی قبلاً آلوده شده است.

در کشور‌های ثروتمند، افراد مسن که آسیب پذیرترین افراد در برابر این بیماری هستند، کمتر از افراد جوان به این بیماری مبتلا شده بودند؛ اما نویسندگان دریافتند که در اکثر کشور‌های کم درآمد، درصد بزرگسالان ۶۰ سال و بالاتر که دارای آنتی بادی علیه ویروس کرونا هستند مشابه افراد جوان است.

مایروویتز-کاتز گفت: احتمالاً به این دلیل است که بسیاری از مردم این کشور‌ها در خانواده‌های چند نسلی زندگی می‌کنند که جداسازی از یک فرد مبتلا را دشوار می‌کند.

این تیم برای محاسبه خطر مرگ یک فرد، نرخ مرگ و میر ناشی از عفونت در کشورها، بخشی از افراد آلوده که بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند، از جمله کسانی که آزمایش نداده‌اند یا علائمی از خود نشان نداده‌اند، محاسبه کردند.

میانگین میزان مرگ و میر ناشی از عفونت در جوانان ۲۰ ساله در کشور‌های کم درآمد تقریباً سه برابر کشور‌های ثروتمند بود و خطر مرگ در افراد ۶۰ ساله در مقایسه با کشور‌های ثروتمند تقریباً دو برابر بود.

مایروویتز-کاتز گفت: تفاوت بالا در خطر، احتمالاً به این دلیل است که مردم در کشور‌های کم درآمد دسترسی کمتری به مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت خوب داشتند.

یکی از نویسندگان مطالعه، آنا کارولینا پچان‌ها آنتونیو، پزشک مراقبت‌های ویژه در بیمارستان د کلینیکاس در پورتو آلگره، برزیل گفت: در بخش مراقبت‌های ویژه موقتی که او مدیریت می‌کرد، هیچ کارمندی وجود نداشت که در درمان کووید ۱۹ تخصص داشته باشد؛ بنابراین پچان‌ها آنتونیو و همکارانش مجبور شدند، تلاش بسیاری برای ایمن نگه‌داشتن بیماران و مراقبت از آن‌ها انجام دهند.

میروویتز-کاتز گفت: بسیاری از کشور‌های فقیرتر هنوز دسترسی محدودی به واکسن دارند.

او گفت: زمانی که واکسن‌ها تایید شدند، کشور‌های ثروتمند آن‌ها را احتکار کردند که شکاف برابری واکسن بین کشور‌های ثروتمند و فقیر را تشدید کرد.

دانیل هررا-اسپوزیتو، یکی از نویسندگان این مطالعه، زیست شناس عصبی در دانشگاه جمهوری در مونته، اروگوئه، گفت: یافته‌های اصلی تعجب آور نیستند. آن‌ها نشان می‌دهند که چگونه کشور‌های با درآمد بالا در کمک به کشور‌های کم‌درآمد در طول همه‌گیری ناکام مانده‌اند.

گاوین یامی، که در دانشگاه دوک در دورهام، کارولینای شمالی، بهداشت جهانی و سیاست عمومی را مطالعه می‌کند، گفت: نتایج همچنان بر فوریت واکسیناسیون افراد در کشور‌های با درآمد کم و متوسط، تاکید می‌کند.

تنها ۱۶ درصد از مردم در کشور‌های کم درآمد حداقل یک دوز واکسن کووید ۱۹ دریافت کرده اند، در حالی که این رقم در کشور‌های ثروتمند ۸۰ درصد است.

او گفت: اهدای واکسن‌هایی که برای زمانی کشور‌های کم‌درآمد بتوانند از آن‌ها استفاده کنند، می‌تواند به توزیع پایدار و عادلانه جهانی واکسن کمک کند. حمایت از این کشور‌ها برای تولید دوز‌های محلی نیز کمک خواهد کرد.

اما پای نگران است که در کشور‌های فقیرتر برای دریافت دوز‌های کافی برای واکسیناسیون بیشتر جمعیت خود دیر شود؛ زیرا کشور‌های ثروتمند، بودجه برنامه‌های کمک بین المللی مرتبط با COVID-۱۹ را کاهش داده اند.

او خاطرنشان می‌کند که الگو‌های مشابهی در مورد سایر بیماری‌های عفونی مانند مالاریا، سل و ایدز که زمانی تهدیدات جدی در کشور‌های ثروتمند به شمار می‌رفتند، رخ داده است. در لحظه‌ای که این بیماری‌ها دیگر تهدیدی نبودند، ما آن‌ها را کاملا فراموش کردیم، وانمود کردیم که آن‌ها تمام شده اند.

در حالی که، تقریباً در هر بیماری عفونی بزرگی که فکرش را بکنید، این کشور‌های با درآمد کم و متوسط ​​هستند که بیشترین آسیب را تحمل می‌کنند.

منبع: سایت نیچر