رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری با ابراز تاسف از اینکه در فضای مجازی برخی با عناد قسمت میل به مهاجرت را پررنگ میکنند و روی آن مانور می‌دهند، در مورد برنامه‌های مرکز بررسی‌های استراتژیک در رابطه با مهاجرت سرمایه‌های انسانی و مهاجرت نخبگان از کشور اظهار کرد: از ابتدای امر که در مرکز بررسی‌ها مستقر شدیم، آقای رئیسی به ما ماموریت دادند که به موضوع نخبگان بپردازیم.
وی افزود: در نشست‌هایی که با خود نخبگان برگزار کردیم، حدود ۱۵ اقدام اولیه را شناسایی کردیم که اگر این اقدامات انجام شود، امیدی در جامعه نخبگانی ما برای نگهداشت آن‌ها در کشور ایجاد می‌کند؛ از جمله اقدامات مذکور این است که پروژه‌های امیدآفرینی را تعریف می‌کنیم و باید سازمان ملی مهاجرت تاسیس شود تا بحث مهاجرت را رصد کند.
رصدخانه مهاجرت ایران در یکی از آخرین گزارش‌های خود شاخص میل مهاجرت را در گروه‌های مورد بررسی را بیش از ۴۰ درصد اعلام کرده است.
بر مبنای این گزارش ۵۳ درصد از اساتید دانشگاه و محققان، ۴۵ درصد پزشکان و پرستاران، ۴۳ درصد فعالان کسب و کارها و ۴۰ درصد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی میل دارند از ایران مهاجرت کنند.
بر اساس آخرین آمار موجود قابل استناد، جمعیت مهاجران ایرانی در دنیا در سال ۲۰۲۰ میلادی، ۱.۸ میلیون نفر است که ۲.۳ درصد از جمعیت ایران را تشکیل می‌دهد. در واقع جمعیت مهاجران ایرانی در مقایسه با ۳۰ سال گذشته، ۲.۲ برابر شده و از ۸۲۰ هزار نفر به ۱.۸ میلیون نفر رسیده است.
آماری رصدخانه مهاجرت ایران ، سهم ایران از جمعیت جهان چیزی در حدود ۱.۰۷ درصد است.
همچنین این آمار گویای این است که سهم ایران از جمعیت مهاجران جهان از رقم ۵ صدم درصد در سال ۱۹۹۰ میلادی به رقم ۷ صدم درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است اما همچنان پایین‌تر از سهم ایران از جمعیت جهان است.
لذا با در نظر گرفتن شاخص «سهم ایران از جمعیت جهان»، سهم ایران از جمعیت مهاجران جهان در طول ۳۰ سال گذشته همواره زیر یک درصد بوده است و هیچ گاه به ۱ درصد نیز نرسیده است.
برخلاف ادعاهای مطرح شده در رسانه‌ها که همواره ایران را در صدر کشورهای مهاجر فرست قرار می‌دهند، اما واقعیت‌های آماری خلاف این ادعاها را ثابت میکنند. با توجه به آخرین آمار موجود در سال ۲۰۲۰ رتبه مهاجر فرستی ایران از میان ۲۳۲ کشور جهان ۵۴ بوده است.
کشورهای امارات متحده عربی با ۵۴ هزار نفر، ایالات متحده آمریکا با ۳۸۷ هزار نفر، آلمان با ۱۵۲ هزار نفر، ترکیه با ۸۴ هزار نفر، انگلستان با ۸۳ هزار نفر پنج مقصد اول مهاجران ایرانی در جهان هستند.
بگذارید جوانان ازاد باشند
بگذارید جوانان ازاد باشند
شما میخوایید آمار بدونید یه سایت بزارید بپرسید کی میخوان برن بعد آمار دربیارین
اگر به جای اینکارها نرخ تورم پایین بیایید
و برای جوانان نخبه و غیره نخبه ، شغل ایجاد شود و شرایط ازدواج جوانان آسان شود ، هیچ هموطنی هیچ وقت کشور و خانه و کاشانه خودش را رها نمی کند و به بیگانگان پناه ببرد.
هر چی باشه ،اینجا ایران است و ایرانی همدیگر را دوست دارند و به هم عشق
می ورزند .
خخخخخخخخخ
پس نخبگان جای بدی هم نمی‌روند جز ترکیه و امارات،خخخخ
قبلا صحبت از فرار مغز ها بود الان صحبت از فرار همگانی است.
توصیه میکنم بجای اتلاف وقت و هزینه جهت تاسیس سازمان ملی مهاجرت به فکر معیشت مردم ایران باشید.
در غیر اینصورت به قول اون پیرمرد روستایی : خود دانید و کشورتون
جهت اطلاع من ۳۰ سال در صتعت هوانوردی چه در هواپیمائی سوئیس ایر و چه در گلف ایر و هواپیمائی امارات کار کرده و اکنون بازنشسته هستم.
بدلیل کار و ماموریتها تقریبا به همه کشورها رفته و آشنائی دارم. تازه این زمانی بوده که کل جهان آرام و مانند حال جنگ و جدال نیود.
بقضد مهاجرت از سوئیس ایر استعفا دادم و راهی آمریکا شدم. یک سال در آنجا بودم و فهمیدم که آواز دوهول از دور خوشه بکرار میکنم این زمانی بود که آمریکا یکه تازی میکرد و مانند الان نبود که از زور بدبختی همه جهان را بهم بریزه.
با اینکه همه پلها را پشت سرم خراب کرده بودم باز دیدم برگشتن و از صفر شروع کردن شرف اش بیشتره که برگشتم. ۲ سال هم در آلمان زندگی کردم آنجا بدتر از آمریکا لا اقل در آمریکا به آدم نمیگویند خارجی چون همه خودشان مهاجر هستند. مجدد برگشتم ابران عزیز. خانمها آفایان آواز دوحول از دور خوش است. همینجا که هستید بمانید و خدا را شکر کنید. بله ما هم کمبودهائی داریم ولی اگر دقت کنید ارزش آواره شدن را ندارد. از من بشنوید از من که کوله باری از تجربه آنهم در سالهای بسیار خوب دنیا دارم بشنوید و با دست خود برای خود چاه نکنید. گفتنی ریاده ولی اینجا نمیشه. خلاصه فقط میتوانم بگویم دوبار فکر کن THINK TWICE
همانطور که شما یک تجربه ناموفق داشتید، اماااا افراد زیادی هم هستند که از مهاجرت خودشون بسیار و بسیار راضی هستند!
به جای سوختن استعدادها به شکوفایی استعدادهای کشور عزیزمان بپردازیم.
ساخت آزمایشگاه و پژوهشگاه و گسترش شهرکهای علمی و تحقیقاتی و شرکتهای دانش بنیان و پارکهای فناوری و مراکز رفاهی برای نخبگان و هوشمندان این سرزمین یقینا بسیار بهتر از تاسیس سازمانی بیخود است.