محققان دانشگاه هیوستون تکنیک جدیدی را برای کمک به بازسازی سلول‌های قلب پس از حمله قلبی با استفاده از mRNA برای بازگرداندن سلول‌ها به حالتی شبیه سلول‌های بنیادی نشان داده اند.آزمایشات روی موش‌ها نشان داد که عملکرد قلب یک ماه پس از حمله قلبی بهبود قابل توجهی دارد.
برخلاف اکثر بافت‌های بدن، سلول‌های قلب توانایی محدودی برای بازسازی پس از آسیب دارند. به همین دلیل است که حملات قلبی بسیار کشنده هستند. بعد از حملات قلبی، بافت اسکار بدون ضربان به جای آن شکل می‌گیرد که می‌تواند منجر به حملات بیشتر و در نهایت نارسایی قلبی شود.

در سال‌های اخیر، دانشمندان در حال بررسی چگونگی ترمیم قلب‌های بیمار با بازسازی سلول‌ها بوده‌اند که موفقیت‌هایی با استفاده از سلول‌های بنیادی جفت، برنامه‌ریزی مجدد سلول‌های ساختاری، یا استفاده از پیام‌رسان‌های سلول‌های بنیادی برای وادار کردن قلب به ترمیم خود دیده شده است.
برخی دیگر فاکتور‌های رونویسی را شناسایی کرده اند که می‌توانند سلول‌های قلب را وادار به شروع دوباره تکثیر کنند.
در مطالعه جدید، محققان هیوستون دو فاکتور رونویسی جهش یافته دیگر به نام Stemin و YAP۵SA را شناسایی کردند که می‌توانند سرعت تکثیر سلول‌های قلب به نام کاردیومیوسیت‌ها را افزایش دهند.
آزمایشات روی سلول‌های موش کشت‌شده در ظروف آزمایشگاهی نشان داد که Stemin خواص سلول‌های بنیادی را در کاردیومیوسیت‌ها فعال می‌کند، در حالی که YAP۵SA این فرآیند را با ترویج رشد اندام‌ها تقویت می‌کند.

این دو فاکتور رونویسی با استفاده از mRNA مصنوعی به سلول‌های قلب تحویل داده می‌شوند. این فناوری که به طور گسترده در واکسن‌های کووید-۱۹ استفاده می‌شود، با دستور دادن به ریبوزوم‌های سلولی برای تولید پروتئین‌های خاص که در این مورد، Stemin و YAP۵SA است، کار می‌کند.
در آزمایش‌های دیگر تیم تحقیقاتی، mRNA حاوی فاکتور‌های رونویسی را پس از حمله قلبی به قلب موش‌های زنده تزریق کرد. در عرض ۲۴ ساعت، تکثیر سلول‌های قلب حیوانات حداقل ۱۵ برابر افزایش یافت که به طور قابل توجهی عملکرد قلب را بهبود بخشید.

زمانی که هر دو فاکتور رونویسی به قلب موش بالغ مبتلا به انفارکتوس تزریق شد، نتایج خیره کننده بود. میوسیت‌های قلبی به سرعت در عرض یک روز تکثیر شدند، در حالی که قلب‌ها طی یک ماه آینده تقریباً با عملکرد پمپاژ قلب طبیعی و با کمی زخم ترمیم یافتند.

مانند هر مطالعه دیگری بر روی حیوانات، نتایج ممکن است لزوماً برای انسان صدق نکند، اما تیم تحقیقاتی می‌گوید که این نوع ژن‌درمانی این پتانسیل را دارد که در نهایت برای درمان بیماری‌های قلبی در انسان مورد استفاده قرار گیرد.

این تحقیق در دو مطالعه در مجله The Journal of Cardiovascular Aging منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از دانشگاه هیوستون