ویژگی های صورت اسب عرب را با سایر اسب ها مورد بررسی قرار دادیم که از نظر خواهیم گذراند.

پیشانی: به طور معمول عریض، مسطح و یا کمی‌برجسته‌است.

روی بینی: در اسب‌هایی که قسمت وسط بینی در مقطع طولی و نمای عرضی، عرض کمی‌داشته باشد آن را جمع می‌نامند که برخی نویسندگان این ویژگی را در اسب عرب مطرح می‌کنند، ولی یکی از ویژگی‌های اسب عرب در این ناحیه مقداری فرورفتگی در سطح طولی است و گاهی اوقات هم صاف دیده می‌شود، روی بینی اسب خوزستان عمدتاً صاف است.

انتهای بینی و منحزین: در اسب عرب انتهای بینی به طور واضح برجسته می‌باشد و منحزین کاملاً گشاد و ناصاف است.

گوش: معمولاً گوش‌های اسب عرب کوچک هستند. گوش اسب عرب از ترکمن کوچکتر است.

چشم: یکی از ویژگی‌های بارز اسب عرب چشم‌های زیبای آن هستند که جذابیت و زیبایی خاصی به چهره آن می‌بخشند، اما به طور کلی چشم‌های اسب عرب درشت، گرد و معمولاً حدقه برجسته دارد که برجستگی حدقه در چشمان اسب عرب از ویژگی‌های شاخص آن است.

گونه: گونه در اسب عرب مشخص است. معمولاً دارای سطحی گرد است.

لبها: باریک و متناسب است و زیبایی خاص به چهره می‌دهد.

اسب عرب سری متناسب با بدن خود دارد که سر در ناحیه گونه‌ها عمق زیادی دارد و معمولا در ناحیه پیشانی در حد فاصل چشم‌ها برجستگی سپر مانندی به نام جبه دارد و در ناحیه لب‌ها و پوزه کمی‌جمع‌تر می‌شود و به طور کلی سر فرمی‌مثلثی شکل پیدا می‌کند و در ناحیه ۲ فک تحتانی فضای وسیعی وجود دارد که در اسب خوب این فاصله منحصر به‌ فرد است.