چه بنده ایست که مورد لطف خدا قرار گیرد و باز هم گمنام شود؟ آری آن‌ها گمنام اند، اما گمنام جسم نه گمنام روح.

گمنام رفتی و از خود هیچ نامی بر جا نگذاشتی به راستی پاداش این کارت را چگونه به تو خواهند داد؟ وقتی که می‌رفتی، قطعا می‌دانستی که ممکن است حتی یک نشانی هم از تو به جا نماند، اما پا روی همه‌ی این‌ها گذاشتی و برای مقدساتت به راه افتادی اکنون در نزد پروردگارت خوش باش.

شهدای گمنام کبوتران پر و بال شکسته‌ای هستند که قرار است در آسمان بهشت خداوند، پر بگشایند و بالاتر از هر کسی پرواز کنند.

می‌جنگیم برای کشورمان، می‌جنگیم برای مقدساتمان چرا که ما این مقدسات و این کشور را ساده به دست نیاورده ایم ما برای آن خون داده ایم؛ خون‌هایی که اگر کنار هم جمع می‌شد، اقیانوسی را تشکیل می‌داد اکنون این رفاه و این آرامش به خاطر همین خون‌های ریخته شده است.

تنها شناسنامه آن‌ها شده چند تکه استخوان سال‌ها قبل آن‌ها به شهادت رسیدند و چه غریبانه این اتفاق رخ داد. هیچ کس آن‌ها را نمی‌شناسد و هیچ کس نام و نشانی از آن‌ها ندارد.