اسلامی گفت: اینکه فرونشست زمین در اصفهان، چنین آهنگ سریعی گرفته  به خاطر آن است که جریان دائمی زاینده رود به عنوان اصلی‌ترین منبع تغذیه کننده آبخوان با تصمیمات نابخردانه از سال ۷۹ به جریان موقتی تبدیل و در حال حاضر هم به عنوان یک کانال آبرسانی کاربری تعریف شده است.

به گفته او از طرف دیگر از همان سال برداشت‌های آب از آبخوان با حفر چاه‌های جدید و عمیق‌تر کردن چاه‌های قدیم بیشتر شده است و اکنون ورودی به آبخوان تقریبا صفر است و خروجی عددی نزدیک به ۳۱۱ یا ۵۱۵ میلیون متر مکعب را نشان می‌دهد.

 مطالعات نشان می‌دهد که با این رویه اگر پیش برویم در بدترین حالت هشت سال دیگر و خوشبینانه ۱۵ سال دیگر منابع آبی خشک خواهند شد.

 آبخوان دشت سه هزار و ۶۰۰ کیلومتری اصفهان _ برخوار که مساحتی در حدود هزار و ۶۰۸ کیلومتر دارد به صورت یک کاسه یا مخروط است که حجم بیشتر و آب با کیفیت این کاسه را در طول این سال‌ها مصرف کرده ایم و این ۳.۴ میلیارد متر مکعب آب موجود با کیفیت بسیار پایین ته کاسه است که آن هم حریصانه برداشت می‌کنیم.

به گفته مدیر کل سازمان زمین شناسی و اکتشافات مواد معدنی اصفهان برخی از نمایندگان و فعالان محیط زیست و حتی کارشناسان همین تعداد حلقه چاه در این دشت را دلیل اصلی فرونشست زمین عنوان می‌کنند، اما هیچکدام منصفانه نیامدند بگویند که چرا این تعداد حلقه چاه و این میزان برداشت وجود دارد.

اسلامی گفت: سال‌ها بود که کشاورزان شرق از رودخانه زاینده رود برای کشاورزی استفاده می‌کردند، اما زمانی که بحث انتقال آب از حوزه زاینده رود انجام شد و رودخانه خشکانده شد؛ حقابه داران با فشار به آبخوان و برداشت از سفره باعث افت سطح آب‌های زیرزمینی و به تبع آن فرونشست زمین شدند پس باید علت اصلی همه این معضلات را در جاری نبودن زاینده رود دانست.