فناوری‌های واقعیت مجازی و افزوده جدید، توسعه یافته نیستند، اما نحوه تعامل ما با آن‌ها در چند سال گذشته به سرعت تغییر کرده است. از آنجایی که شرکت‌ها برای برتری در این فضا با یکدیگر رقابت می‌کنند، چشم انداز این نوآوری‌های جدید برای بسیاری گیج کننده و نامطمئن شده است. یکی از این فناوری‌های جدید، متاورس است، اما متاورس چیست، ما را به کجا می‌برد و چه فناوری‌های کلیدی توسعه آن را هدایت می‌کند؟

خاستگاه متاورس‌‌

قبل از اینکه به جزئیات بپردازیم، اجازه دهید ابتدا بفهمیم در مورد چه چیزی صحبت می‌کنیم. اخیراً، مفهوم متاورس با تغییر نام فیسبوک به متا بر سر زبان‌ها افتاده، اما داستان از آنجا شروع نمی‌شود. در واقع، داستان در سال ۱۹۹۲ با رمان سقوط برف اثر نیل استفنسون آغاز می‌شود. این داستان دنیای واقعیت مجازی را به تصویر می‌کشد که توسط یک شرکت انحصاری که به دنبال کنترل زندگی کاربران این سرویس بود، قدرت می‌گیرد.

رسانه‌های اجتماعی ثابت کرده‌اند که راهی عالی برای کسب‌وکار‌ها برای یافتن مشتریان جدید، افزایش فروش، ایجاد اعتماد و وفاداری مشتریان هستند. اما مارک زاکربرگ بر متاورس به دنبال این است که ما را به مرحله بعدی اینترنت که تحت سلطه واقعیت مجازی است، ببرد. کاربران می‌توانند در دنیای مجازی کار و بازی کنند و در اینترنت در یک تجربه بسیار فراگیرتر از همیشه تعامل داشته باشند.

متاورس اینترنت است؟

اگرچه تغییر نام متا و تمرکز بر این فناوری ممکن است مشکلاتی را نیز به همراه داشته باشد، اما این مفهوم لزوماً به این معنا نیست که فناوری واقعیت مجازی و متاورس ذاتاً بد هستند. نحوه استفاده ما از فناوری پیامد‌های اخلاقی آن را تعیین می‌کند. قوانین حکم می‌کنند که متاورس باید یک پروژه منبع باز باشد که برای همه ساخته شده و هیچ‌کس نباید آن را کنترل کند. این قوانین روشی است که اینترنت نیز مانند کار می‌کند، و به همین دلیل است که کارشناسان اصرار دارند متاورس اینترنت است.

متاورس چیست؟

متیو بال، از مدیران سایت Metaverse Primer در توضیح مفهوم متاورس می‌گوید: " متاورس شبکه‌ای گسترده از شبیه سازی‌های پایدار است که به صورت لحظه‌ای پردازش می‌شود و در این فضا هویت افراد، اشیای فیزیکی، تاریخ بشریت و سیستم‌های پرداختی، پیوستگی خودشان را حفظ می‌کنند. افراد زیادی به صورت همزمان می‌توانند در متاورس به صورت مجازی با یکدیگر ارتباط داشته باشند بدون اینکه لازم باشد در یک مکان فیزیکی حضور داشته باشند. "

متاورس را می‌توان مجموعه‌ای از فضا‌های مجازی معرفی کرد که افراد در فضای فیزیکی در کنار هم نیستند، اما می‌توانند در این فضا به خرید بروند، کار و معاشرت کنند و با یکدیگر در فضایی دیجیتال در ارتباط باشند.

فناوری‌های کلیدی که متاورس را توسعه می‌دهد

برای بهتر کردن تجربه متاورس، شرکت‌ها از فناوری‌های پیشرفته مانند بلاک چین، واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR)، بازسازی سه بعدی، هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیا (IoT) استفاده می‌کنند.

بلاک چین و ارز دیجیتال

فناوری بلاک چین یک راه حل غیرمتمرکز و شفاف برای تسهیل اثبات مالکیت دیجیتال، جمع آوری بخش‌های دیجیتالی، انتقال ارزش، حاکمیت، دسترسی و معامله و خریدوفروش ارائه می‌دهد. ارز‌های رمزنگاری شده به کاربران این امکان را می‌دهند که دارایی خودشان را در حین کار و معاشرت در دنیای دیجیتال سه بعدی خریدوفروش کنند.

به عنوان مثال، رمزارز‌ها را می‌توان برای خرید زمین‌های مجازی در Decentraland استفاده کرد. افراد می‌توانند زمین‌های ۱۶×۱۶ متری را در قالب توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) با ارز رمزنگاری شده خریداری کنند. با پشتیبانی از فناوری بلاک چین، می‌توان مالکیت این زمین‌های مجازی را ایجاد کرد.

در آینده، کریپتو می‌تواند به طور بالقوه افراد را تشویق کند که واقعاً در متاورس کار کنند. از آنجایی که شرکت‌های بیشتری دفاتر خود را برای کار از راه دور آنلاین می‌کنند، ممکن است شاهد ارائه مشاغل مرتبط با متاورس باشیم.

فناوری های AR/VR

حضور در متاورس بدون AR و VR امکان پذیر نخواهد بود. متاورس و VR اصطلاحاتی هستند که اغلب به جای هم استفاده می شوند، اما تفاوت هایی نیز وجود دارد. متاورس همه چیز درباره تجربیات VR است. یک بازی تک نفره در VR بخشی از متاورس نیست، اما یک جلسه مشترک در VR بخشی از آن است. در آینده، متاورس ممکن است فراتر از VR به فناوری‌های آینده‌نگرتر گسترش یابد.

با این حال، تجربه VR به تجهیزات گران قیمتی مانند هدست واقعیت مجازی نیاز دارد که برای اکثر مردم مقرون به صرفه ترین گزینه نیست. در مقابل این فناوری گران قیمت، واقعیت افزوده (AR) وجود دارد که می‌تواند به نیروی محرکه اصلی توسعه متاورس تبدیل شود. طبق آمار Statista،  حدود 83.96 درصد از جمعیت جهان گوشی هوشمند دارند که به معنای دسترسی بالقوه به قابلیت‌های واقعیت افزوده است.

هوش مصنوعی (AI)

هوش مصنوعی برای محاسبات و پیش‌ بینی داده‌ها بسیار مفید است و می‌تواند به بهبود الگوریتم‌هایی کمک کند که به کارهای خاصی مانند ایجاد آواتار، پردازش و ترجمه زبان طبیعی و تولید جهانی کمک می‌کنند. همچنین می‌تواند روش‌های تعامل ما در VR را بهبود بخشد، زیرا هوش مصنوعی می‌تواند به حسگرهایی که الگوهای بیوالکتریکی و عضلانی ما را اندازه‌گیری می‌کنند، نیز کمک کند. هوش مصنوعی همچنین می تواند با ارائه خدماتی مانند تشخیص تصویر برای کاربران کم بینا، به فراگیرتر شدن تجربیات کمک کند.

شبیه‌سازی سه‌بعدی

متاورس برای اینکه یک پلتفرم همه جانبه باشد، به محیط های سه بعدی نیاز دارد. صدها ابزار مدل سازی سه بعدی وجود دارد که برای کسب و کارهایی که به دنبال ایجاد یک محصول یا خدمات مرتبط با متاورس یا VR هستند، اساسی خواهد بود. جدا از ساختن اشیا از ابتدا در برنامه هایی مانند Blender، اکنون می توان اشیاء را به صورت سه بعدی با حسگرها بازسازی کرد. در برخی موارد، این کار را می توان توسط دستگاه های تلفن همراه با اسکنر عمق مادون قرمز مانند سنسور LiDAR آیفون انجام داد. این می تواند به "رقومی کردن" اشیا برای استفاده در محیط های مجازی کمک کند.

دیجیتالی کردن اشیا می تواند تأثیر مثبتی بر صنایع تولیدی نیز داشته باشد. فناوری سه‌بعدی می‌تواند دید زنجیره تامین را برای مصرف‌کنندگان بهبود بخشد و به آن‌ها اجازه دهد ببینند محصول از کجا آمده و چگونه پردازش می‌شود.

اگرچه دیجیتالی کردن کامل بدن انسان برای یک محیط مجازی در VR هنوز به اینجا نرسیده است، آواتارهای مجازی بهترین چیز بعدی هستند. توانایی درست ایجاد، متحرک سازی و استفاده از یک آواتار مجازی سه بعدی در این مرحله از Metaverse بسیار مهم است.

اینترنت اشیا (IoT)

مفهوم اینترنت اشیا (IoT) برای اولین بار در سال ۱۹۹۹ معرفی شد. به زبان ساده، IoT سیستمی است که همه چیز را در دنیای فیزیکی ما می‌گیرد و آن‌ها را از طریق حسگر‌ها و دستگاه‌ها به اینترنت متصل می‌کند. این دستگاه‌ها پس از اتصال به اینترنت دارای شناسه منحصر به فرد و قابلیت ارسال یا دریافت خودکار اطلاعات خواهند بود. امروزه اینترنت اشیا ترموستات ها، بلندگو‌های فعال کننده صوتی، دستگاه‌های پزشکی و موارد دیگر را به طیف وسیعی از داده‌ها متصل می‌کند.

یکی از کاربرد‌های اینترنت اشیا در متاورس جمع آوری و ارائه داده‌ها از دنیای فیزیکی است. این امر دقت نمایش‌های دیجیتال را افزایش می‌دهد. برای مثال، فید‌های داده‌های اینترنت اشیا می‌توانند نحوه عملکرد برخی از اجسام متاورس را بر اساس آب و هوای فعلی یا سایر شرایط تغییر دهند.

پیاده سازی اینترنت اشیا می‌تواند به طور یکپارچه دنیای سه بعدی را به تعداد زیادی دستگاه واقعی متصل کند. این امکان ایجاد شبیه سازی‌های بلادرنگ در متاورس را فراهم می‌کند. برای بهینه سازی بیشتر محیط متاورس، اینترنت اشیا همچنین می‌تواند از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی برای مدیریت داده‌هایی که جمع آوری می‌کند، استفاده کند.

محاسبات لبه‌ای

محاسبات لبه‌ای (Edge computing) که در فضا‌های تجاری کاربرد دارد، انتقال سریع‌تر داده‌ها را با تأخیر کمتر امکان‌پذیر می‌سازد. این فناوری شکلی از محاسبه اطلاعات است که در نزدیکی منبع داده انجام می‌شود و با استفاده از آن نیاز به پردازش اطلاعات در یک دیتاسنتر دور از منبع داده‌ها به حداقل میزان ممکن می‌رسد. این روش محاسبه، بهترین روش برای محاسبه سریع و بدون تاخیر داده‌ها نیز است.

وقتی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بخواهند در متاورس حضور داشته باشند، سیستم ابری به سادگی نمی‌تواند همه پردازش‌های لازم برای ایجاد عملکرد بدون اختلال را انجام دهد، به همین دلیل است که فعالیت‌های محاسباتی بین منابع مختلف توزیع می‌شوند و با انجام این کار فرآیند پردازش اطلاعات در نزدیکی منبع داده‌ها صورت می‌گیرد و در نتیجه نیز محیط سه بعدی اطراف کاربر بدون تاخیر و روان‌تر صورت می‌گیرد.

اینترنت 5G

متاورس همه چیز در مورد اتصال تجربیات مجازی است، اما شبکه با VR می‌تواند از حجم عظیمی از داده استفاده کند. فناوری 5G، که یکی از آخرین روند‌های تلفن همراه است، در سال‌های اخیر در حال پیشرفت بوده و قدرت لازم برای انتقال داده‌های بلادرنگ را فراهم می‌کند. مهمتر از آن، 5G مردم را قادر می‌سازد تا از هر کجا به این تجربیات AR/VR متصل شوند، نه فقط از خانه هایشان.

با بازگشت به محاسبات لبه ای، پهنای باند بیشتر از طریق 5G به این معنی است که این امکان وجود دارد که رندر واقعیت مجازی روی دستگاه لبه‌ای که در هدست شما پخش می‌شود انجام شود، به این معنی که اندازه هدست‌های واقعیت مجازی ممکن است در چند سال آینده کاهش یابد تا برای کاربران راحت‌تر شود.

چالش‌های پیش روی متاورس

متاورس هنوز در مراحل اولیه توسعه خودش است. برخی از چالش‌ها عبارتند از احراز هویت و کنترل حریم خصوصی. در دنیای واقعی، اغلب شناسایی یک فرد دشوار نیست. اما همانطور که مردم با آواتار‌های خود در دنیای دیجیتال حضور دارند، تشخیص یا اثبات اینکه شخص مقابل کیست دشوار خواهد بود. به عنوان مثال، بازیگران مخرب یا حتی ربات‌ها می‌توانند با حساب جعلی وارد متاورس شوند و با جعل عنوان برای آسیب رساندن به اعتبار شخص یا کلاهبرداری از سایر کاربران استفاده کنند.

چالش دیگر حریم خصوصی است. متاورس برای ارائه تجربه‌ای فراگیر به دستگاه‌های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی متکی است. این فناوری‌ها با قابلیت‌های دوربین و شناسه‌های منحصربه‌فرد می‌توانند در نهایت منجر به درز نامطلوب اطلاعات شخصی شوند.

در حالی که متاورس هنوز در حال توسعه است، بسیاری از شرکت‌ها در حال بررسی پتانسیل آن هستند. در فضای کریپتو، Decentraland و The Sandbox پروژه‌های قابل توجهی وجود دارد، اما شرکت‌های بزرگی مانند مایکروسافت، انویدیا و فیسبوک نیز درگیر این موضوع هستند. با پیشرفت فناوری‌های AR، VR و AI، احتمالاً شاهد ویژگی‌های جدید و هیجان‌انگیزی در این جهان‌های مجازی و بدون مرز خواهیم بود.

گزارش از مائده زمان فشمی