محمد کوشافرگفت: رودخانه زاینده رود و گاوخونی هر دو بخشی از یک سیستم هستند که بسیاری از ویژگی‌های ایران مرکزی تحت تاثیر آن به تعادل رسیده است، بنابراین هرگونه تغییر غیر معمول در آن‌ها باعث ناپایداری می‌شود، همانطور که مدتی است شاهد این وضعیت هستیم.

او می‌گوید با خشک شدن زاینده رود و تالاب گاوخونی مجموعه‌ای از سیستم‌ها از تعادل و پایداری خارج شده اند، که بخشی از خسارت‌های ناشی از این فرایند‌ها به هیچ وجه برگشت پذیر و قابل جبران نخواهد بود.

برهم خوردن شبکه‌های اجتماعی، تنگنای معاش کشاورزان، انتشار ریزگرد‌های سمی و گرد و غبار در مراکز تراکم جمعیت، فرونشست و آسیب به زیر ساختها، منازل مسکونی مردم و تخریب آثار تاریخی و میراث فرهنگی بخشی از این پیامد‌ها است.

به گفته او آسیب به محیط زیست، از بین رفتن زیستمندان و جانواران و در خطر بودن پوشش گیاهی و جنگل‌های تالابی از دیگر خسارت‌های مشهود است.

باید توجه کرد که این خسارت‌ها فقط مختص ساکنان یا محیط زیست اصفهان نیست بلکه مناطق بسیاری را تحت شعاع خود قرار می‌دهد.

کوشافر گفت: متاسفانه خواسته یا ناخواسته تالاب بین المللی گاوخونی از معادلات آبی کشور خارج شده و پس از آن زاینده رود نیز به همین سرنوشت مبتلا شده است.

اومی گوید یکی از ظرفیت‌های قانونی احیای زاینده رودو تالاب گاوخونی کارگروه سازگاری با کم آبی استان است.

رییس مرکز تحقیقات آب دانشگاه آزاد اصفهان گفت: در اصلاحیه تصویب نامه هیات دولت در امسال، تاکید بر تامین نیاز آبی تالاب‌ها به متن تصویب نامه قبلی اضافه شده که ظرفیت خوبی است.

بر همین اساس انتظار است این کارگروه و هر مرجع صاحب صلاحیت دیگر در سطح ملی و استانی جلسات ویژه احیای گاوخونی را تشکیل دهد و با دعوت از متخصصان مربوطه، دانشگاهیان و فعالان محیط زیست و به دور ازحواشی و چند دستگی‌ها این مهم را در دستور کار قرار دهد.

کوشافر تامین حقابه قانونی کشاورزان و محیط زیست را ضروری دانست وگفت: کنترل برداشت‌ها و توقف توسعه مبتنی بر آب در هر نقطه از حوضه زاینده رود در این میان بسیار حائز اهمیت است.

رییس مرکز تحقیقات آب دانشگاه آزاد اصفهان معتقد است در شرایط فعلی و با توجه به بارش‌های مطلوب، می‌توان دیدگاه جامع تری برای جاری بودن رودخانه و احیای تالاب گاوخونی داشت.

خشکی زاینده رود، حیات تالاب بین المللی گاوخونی اصفهان در ۱۶۷ کیلومتری جنوب شرق اصفهان را نیز تحت شعاع قرار داده بطوریکه این بهشت فرح‌بخش که زمانی مکانی برای زمستان گذرانی و زادآوری پرندگان مهاجر و سایر جانوران بود اکنون در حال تبدیل شدن به کانون گرد و غبار و ریزگرد‌های سمی است.

زاینده رود بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی بویژه زرد کوه سرچشمه گرفته و در فلات مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود و به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.


منبع:ایرنا