این روزها که تب جنگ در جهان داغ شده و بسیاری برای حملات به اوکراین اشک میریزند، شاید کمتر کسی به یاد داشته باشد، از مردم مورد ستم واقع شده ایران نیز در جنگ تحمیلی ۸ ساله تا این حد دفاع شده باشد.
اکنون سیلی از حمایتها برای اوکراینیها به راه افتاده؛ از در اختیار گذاشتن اتاق خانه برای جنگ زدگان اوکراینی به صورت رایگان، تا اعطای حقوق به زنان و کودکان اوکراین در سرزمین چک.
درست روزی که خبر حملات جنگندههای روسی به خاک اوکراین اطلاع رسانی شد، میلیونها شهروند اوکراینی فرار را بر قرار ترجیح داده و همراه با زن و فرزند خود، خانه و کاشانه را روی دوش گذاشته و گریختند.
آش تا جایی شور شد که خروجی شهر کییف پایتخت اوکراین انبوهی از خودرو ترافیکهای طولانی ایجاد کردند.
مردم مستأصل و ترسیده از جنگ؛ اما رسانههای غربی شهروندان اوکراینی را به حفظ آرامش دعوت کردند و با تبلیغات رسانهای سعی کردند با بر انگیختن حس وطن پرستی مردم را به دفاع از سرزمین خود تشویق کنند.
مردم، اما سرزمین خود را رها کرده و به سمت کشورهای دیگر رفتند تا گرفتار جنگ و موشکهای روسی نشوند.
سرانجام دولت اوکراین تصمیم گرفت خروج مردان را ممنوع و آنها را وادار به دفاع از سرزمین خود کند، اگرچه بسیاری هم بودند که جانانه برای دفاع از کشورشان مقابل ارتش روسیه ایستادگی کردند.
دفاعی که در جهان بی نظیر است
اما درست ۳۰ سال پیش در نقطه دیگری از جهان و در سرزمین ایران همزمان با تهاجم وسیع جنگندههای عراقی و درست در حالی که نه خبری از دفاع جهانیان بود و نه اشک ریختن برای ما، مردم فهمیدند باید با چنگ و دندان خاک میهن را پاسداری کنند.
مصطفی رضوانی یکی از رزمندگان جنگ ایران و عراق می گوید: آن زمان غرب و شرق حامی رژیم بعث بود؛ سلاح می دادند، تبلیغات رسانهای به نفع صدام بود و از دادن دارو و آذوقه به مردم گرفتار در جنگ ایران امتناع میکردند.
او گفت: وقتی خبر آغاز جنگ را شنیدیم به خانه یکی از اقوام خود در لرستان رفته بودم، وسایلم را جمع کردم و خواستم راهی اهواز شوم، پسر خالهام به من گفت که او نیز همراه من میآید تا اگر لازم شد، بجنگد.
آقای رضوانی می گوید که شهروندان از همان ابتدا در شهرهای مرزی مقاومت کردند و همین هم تهاجم ارتش بعث را کند و کندتر کرد.
این رزمنده جنگ ایران و عراق می گوید که در آن زمان مسئول اعزام نیروها به جبههها بوده و هزاران جوان فارغ از دین و مذهب و قومیت؛ از شیعه ،سنی، ارمنی ، کرد ، لر ، قشقایی ، آذری و ترکمن تا حتی بلوچ و کرمانیها و مشهدیها داوطلبانه عازم شده بودند تا یک هزار کیلومتر آن طرفتر از خانه برای حفظ میهن بجنگند.
به گفته او، همین جوانان با چنان شور و اشتیاقی راهی جبههها میشدند تا از خاک وطن دفاع کنند که شاید مثالش در جهان بی نظیر باشد.
سلاح ایمان در برابر ارتش مسلح
آنچه دفاع مردم ایران را در جهان بی نظیر کرده، سلاح ایمان رزمندگان در برابر ارتش تا دندان مسلح بعثی بود.
هر چند که برخی کشورها نیز پس از گذشت مدتی برای سود خود اقدام به فروش برخی سلاحها به ایران کردند، اما پشتیبانیهای نظامی و اطلاعاتی گسترده کشورهای مختلف از صدام در جهان بی مانند بود.
اهداف اولیه صدام از حمله به ایران وسیع و زیاد بود؛ اشغال ۳ روزه خوزستان و رسیدن به تهران طی یک هفته، حال آنکه رژیم بعث در مرزهای ایران گرفتار شد.
مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خوزستان میگوید مقاومت بی مثال مردم در برابر صدام تمام انتظارات و آرزوهای او را بر باد داد و از این رو میتوان گفت که مردم ایران در این نبرد و بر یک ارتش مجهز پیروز شدند.
او گفت: مردم ما از اقشار مختلف با دیدگاههای گوناگون و زبانهای رنگارنگ؛ چه حزب اللهی و چه ملی گرا به میدان آمدند و زیر یک پرچم برای دفاع از همین گرد هم آمدند.
دفاع ایرانیان از وطن زیر یک پرچم
عبدالرضا فرجیان گفت صائبین مندایی که مسلمان نیستند و پیرو حضرت یحیی هستند نیز ۶ شهید و ۶ جانباز برای دفاع از وطن دادند و افزون بر آن کارخانه یخ فاب نیز از سوی همین افراد راه اندازی شد.
آقای فرجیان گفت: در دوران دفاع مقدس تمام این رنگ و بوهای قومی کنار رفت و محور آن نیز امام بود که بر وحدت بین مردم تاکید و هماهنگی بین اقشار را فراهم آورد.
به گفته این مقام مسئول ۲ عامل از ابتدای انقلاب تاکنون باعث استواری کشور شده است؛ ابتدا توکل به خدا و دوم توسل به ائمه و اینها نقش ایمان را در نظام متجلی میکنند.
او همچنین گفت: در صدر اسلام نیز اختلاف بین تعداد مسلمانان در برابر مشرکین قریش زیاد بود، اما پیامبر فرمودند ما با سلاح ایمان در برابر مشرکین ایستادیم.
یک انقلابی معروف آمریکای لاتین جمله معروفی دارد «قدرت نظامی یک ارتش عبارتست از تعداد نفرات و تجهیزاتش، ضربدر نیروی ایمان» که این مسئله نشان میدهد اگرچه سلاح جنگی لازم است، اما نیروی ایمان آن را چند برابر میکند و مقاومت و پیروزی را رقم میزند؛ تجاوز به یمن و جنگ تحمیلی در ایران نمونه آشکار این مسئله است.
گزارش از ساسان ناصری زاده