تفال به دیوان حافظ در میان ایرانیان رواج دارد. این مسئله به سنتی در شب یلدا و هنگام تحویل سال نو تبدیل شده. برای همین یکی از شعرهای حافظ را همراه با خوانش آن در این گزارش میآوریم.
ساقیا آمدنِ عید، مبارک بادت
وان مَواعید که کردی، مَرَواد از یادت
در شگفتم که در این مدتِ ایامِ فراق
برگرفتی ز حریفان دل و دل میدادت
برسان بندگیِ دختر رَز، گو به درآی
که دَمُ و همت ما کرد ز بند آزادت
شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست
جای غم باد، مَر آن دل، که نخواهد شادت
شکر ایزد که ز تاراجِ خزان رخنه نیافت
بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت
چشم بد دور کز آن تفرقهات بازآورد
طالع نامور و دولت مادرزادت
حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح
ور نه طوفانِ حوادث بِبَرَد بُنیادت
مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق ،
که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد .
سال کهنه رفت و غمها گم شد
لباس نو جهان بر تن به بر کرد
همه غمها ز خود از در به در کرد
تفضل کرد باز یزدان به عالم
بزی اند و خورند نعمات ْ آدم