به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان از خرم آباد، حوالی ظهر است و بعد از رهایی از ترافیک مرکز شهر به محل خلوت تری که کارگاه نجاری حسین و برادرش قرار دارد می‌رسم؛ ماسکی بر چهره دارد و مشغول کار است؛ آفتابگیر نبودن کارگاه، سردی هوا را در دست‌های حسین روشندل بیشتر کرده است که گاه گاهی دستان خود را به هم می‌مالد و دوباره کار را از سر می‌گیرد.

در گوشه‌ای از فضای کار، مادر حسین حال و هوای خانه را گویی طراحی کرده است آنجا که هیتری زیر یکی از میز‌های مخصوص کامپیوتر گذاشته و لحاف کرسی با طرح روتختی‌های چهل تکه روی آن انداخته است تا فرهنگ سنتی و نوستالژیک کرسی‌های قدیمی را تداعی کند و حتی اگر تجربه اش هم نکرده باشی، اما با دیدنش دلت گرم می‌شود از ساختن آرامشی و دلگرمی از جنس خانه در فضای سرد محیط کار.

حسین که کنار مادر پای میز کرسی مانند نشسته است می‌گوید:همیشه کارکردن را دوست داشته و از کودکی تا کنون به انجام کار‌های هنری علاقه داشت است و با علاقه‌ای که به چوب دارد نجاری را بسیار دوست دارد و سفارش‌های مشتری‌ها را همان گونه که دوست دارند بخوبی انجام و تحویل آن‌ها می‌دهد.

این روشندل می‌گوید:درس خواندن و ادامه تحصیل را هم دوست دارم، ولی اگر با خودم صادق باشم کار کردن را بیشتر می‌پسندم، چون می‌خواهی درس بخوانی تحصیل کنی تا به کاری برسی وقتی این توان را دارم که اکنون کار کنم پس سختی تحصیل را انتخاب نمی‌کنم و با علاقه شغلم را ادامه می‌دهم.

حسین از دوستان روشندل خود می‌گوید که بیشتر در کار مداحی و حفظ قرآن هستند و گاهی با هم درارتباطند و اینکه دوست دارد اگر زمانی سرمایه و توان مالی داشت کارگاه بزرگتری را راه اندازی کند و بتواند افراد دیگری را مشغول به کار کند.

او ادامه می‌دهد: یکی از برنامه هایش برای آینده، عملی کردن همین کار است تا بتواند با کارگاهی بزرگ افرادی را در کنار خود به کار مشغول کند و اینگونه با زبان عمل و کار نشان دهد هیچ گاه نباید احساس ضعف را در خود پرورش داد و راهی پیدا کرد تا هنری و کاری از خود داشته باشی و سربار هیچ کس حتی مادرت نباشی و بدانی تنها در آن صورت است که دست کم توانسته‌ای دل خودت را شاد و مادرت را از نگرانی رها کنی.

مادر در حالیکه مشغول ثبت سفارش مشتری است می‌گوید: همین که پسرم حال خوبی دارد و احساس سربار بودن را ندارد برایم کافی است، اما اگر شرایطی فراهم می‌شد تا کار خود را توسعه دهد می‌توانست کمک حالی برای حال و روز زندگی افرادی دیگر همانند خودش باشد.

حسین در ادامه سخن مادر می‌گوید: وقتی کسی هدف داشته باشد و در زندگی برای خودش برنامه‌ای و هدفی را در نظر داشته باشد تمام تلاش و حواس خود را متمرکز آن خواسته و هدف می‌کند من از همان ابتدا می‌دانستم باید کار کنم و کار کردن را دوست داشتم، چون باعث انگیزه و ایجاد حس زندگی در من می‌شد.

این روشندل افزود: از خانه بیرون آمدن برای فرد نابینا آن هم در شرایطی که مبلمان شهری خیلی مناسب سازی نشده است کار سختی است، ولی نباید تسلیم شد می‌توان در خانه ماند و تا همیشه خود را قربانی شرایط نامساعد و نامطلوب دانست، اما حال و روحیه خوب را زمانی می‌توانی بدست آوری که با هدف و پشتکار خانه را ترک کنی و به کاری مشغول شوی، کاری که استقلال و وابسته نبودنت را تضمین می‌کند.

شرایط اقتصادی موجود و مسیر ناهموار رسیدن به شغل و یک منبع درآمد؛ برای بسیاری از جوانان رسیدن به شغل و درآمدی که بتوان با آن زندگی روزمره را تامین کنند را به آرزو تبدیل کرده است. قطعا چنین شرایطی برای افرادیکه به نوعی دچار محدودیت‌های جسمی و حرکتی و بینایی هستند شرایط بسیار سخت‌تر است و دیدن همت و تلاش افرادی همچون حسین زندی که برای خود ایجاد اشتغال کرده است نشان دهنده روزنه امیدی بر این مبنا است که با تلاش می‌توان بر هر مشکلی و ناهمواری پیروز شد.

کرم رضا پیردایه رئیس اداره بهزیستی بروجرد می‌گوید: حدود ۷۰۰ نابینا و کم بینا تحت حمایت بهزیستی این شهرستان هستند که با توجه به اینکه توانمند سازی افراد تحت پوشش از اهداف نهایی سازمان بهزیستی است.

او افزود: سایر نابینایان و کم بینایان تحت پوشش نیز با توجه به شرایط جسمی که دارند مورد حمایت‌های مادی و توانبخشی قرار دارند.

منصوره کریمی بانوی نابینایی که مسوولیت انجمن نابینایان و کم بینایان سپید زاگرس بروجرد را بر عهده دارد نیز گفت: این انجمن ۱۲۰ عضو دارد که ۸۰ عضو آن زن و ۴۰ عضو آن مرد هستند و در این انجمن کلاس‌های مشاوره، آموزشی و فرهنگی مختلفی در کنار آموزش مهارت‌های لازم زندگی برای نابینایان و کم بینایان برگزار می‌شود.

کریمی اظهار داشت: شیوه ارتباط با نابینایان و افرادی که دچار معلولیت هستند باید در دوران کودکی آموزش داده شود تا این افراد بتوانند راحت‌تر در اجتماع حضور داشته باشند و محدودیت جسمی به انزوای آن‌ها منجر نشود.

همه نابینایان و کم بینایان تحت پوشش بهزیستی با توجه به شرایطی که دارند مورد حمایت‌هایی اعم ا ز مادی یا توانبخشی قرار می‌گیرند که در واقع شرایطی یکسان برای همگان است، اما در همین بین هستند کسانی که همت آن‌ها برتری دارد بر تمام ناهمواری‌هایی که پیش پای جامعه معلولان قرا ردارد و خود پیش قدم می‌شوند تا کاری را راه بی اندازند. در تحسین این تلاش و این همت اگر وام‌های خوداشتغالی با هدفمندی بیشتری پرداخت شوند می‌توان امیدوار بود که هر یک نفری که از این جامعه ایجاد اشتغال می‌کند حتی برای یک نفر این اقدامش قابل ستایش است که می‌تواند آغازی برای استقلال و وابسته نبودن به خانواده و یا هر کسی غیر از خود است.

بعباراتی همان هدف و چشم انداز مطلوب سازمان‌ها و نهاد‌های حمایتی که توانمندسازی افراد تحت پوشش است از یک راه می‌گذرد و آن ایجاد اشتغال و حمایت از شغل‌ها و پرداخت وام‌های خوداشتغالی است هر چند حسین روشندل این قصه می‌گوید تاکنون دنبال دریافت وام نرفته است و تنها تمرکزی که دارد روی کاری است که با تمام وجود انجام می‌دهد و رویای گسترش و توسعه کارش را دارد تا دوستان همانند خودش را مشغول به کار کند.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/ر