به گزارش  باشگاه خبرنگاران جوان، سازمان فضایی ناسا هنوز موفق نشده است تصویر «افشانه شبح‌وار» (phantom jet) را ثبت کند، اما شواهدی وجود دارند که این افشانه، مانند باریکه‌ای از جریان آب که از شلنگ خارج شده و به کپه‌ای از شن نشانه رفته باشد، به توده عظیم ابر هیدروژنی برخورد می‌کند.

این سیاهچاله کلان‌جرم، به جای آن که یک هیولای خفته باشد، از قضا کاملا برعکس، فعال است و اجرام را به سوی قرص برافزایشی چرخنده خود می‌کشد. برخی از این اجرام و مواد در حال سقوط در همان جهت میدان‌های مغناطیسی عظیم سیاهچاله، به سوی جریان افشانه‌های خروجی جارو می‌شوند.

محققان می‌گویند که این افشانه‌ها هر بار که سیاهچاله جرم عظیمی، مانند یک ابر گازی را می‌بلعد، تولید می‌شوند. با استفاده از تلسکوپ رصدخانه آلما (ALMA) در شیلی برای مشاهده طول موج‌های میلی‌متری، یک خط باریک در حال گسترش از مولکول‌های گازی کشف و شناسایی شد که رد آن‌ها را می‌شد تا دست کم ۱۵ سال نوری تا سیاهچاله دنبال کرد.

این کشف، توجه دانشمندان را به سوی یک حباب درخشان متورم از گاز‌های داغ در فاصله ۳۵ سال نوری از سیاهچاله جلب کرد که تصویر آن را تلسکوپ فضایی هابل، ثبت کرده بود.

الکس واگنر، از دانشگاه تسوکوبای ژاپن، گفت: «این جریان‌ها از دیسک گازی متراکم کهکشان راه شیری نشت می‌کنند. این افشانه از یک باریکه مدادی‌شکل شروع می‌شود و به شکل پیچک درمی‌آید؛ چیزی شبیه به یک هشت پا»

این روند می‌تواند مجموعه‌ای از حباب‌های در حال گسترش ایجاد کند که دست کم تا ۵۰۰ سال نوری امتداد می‌یابند.

واگنر افزود: «درخشندگی سیاهچاله مرکزی ما به‌طور مشخص در میلیون‌ها سال گذشته دست کم به میزان یک میلیون برابر افزایش داشته است. همین برای این که یک افشانه، هاله کهکشانی را سوراخ کند، کافی بوده است.»

سیاهچاله مرکز کهکشان راه شیری در ۲ تا ۴ میلیون سال گذشته، یک فوران انفجاری بزرگ داشته که انرژی آن برای ایجاد یک جفت حباب درخشان در بالای کهکشان ما کافی بوده است. این دو حباب در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۰۳ کشف شدند.

انتهای پیام/