به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از bbc، بیش از نیمی از جمعیت جهان در حال حاضر در شهرها زندگی می‌کنند و تا اواسط قرن جمعیت مناطق شهری به حدود ۶۸ درصد از کل انسان‌های روی سیاره زمین خواهد رسید. با این حال، شهرها عامل ۶۰ درصد از انتشار گاز‌های گلخانه‌ای هستند. با رشد جمعیت شهری، تأثیر آن‌ها بر اقلیم نیز افزایش خواهد یافت. شهرها همچنین از جمله مکان‌هایی هستند که احتمالاً تأثیرات حاد تغییرات آب و هوایی را احساس می‌کنند. انبوه بتن، فلز و شیشه در مناطق شهری به دلیل جذب، انتشار و انعکاس گرما می‌تواند سبب گرمتر شدن این مناطق نسبت به مناطق اطراف شود. همچنین کمبود آب و تشدید آلودگی هوا زندگی را در بسیاری از شهرها غیرقابل تحمل می‌کند.
کلانشهر‌های شلوغ چه باید بکنند تا کربن خنثی شود؟
۲۵ ابرشهر جهان متعهد شده اند تا سال ۲۰۵۰ فعالیت‌هایی را در جهت خنثی کردن انتشار کربن در جو کره زمین انجام دهند. این شهرها شامل ریودوژانیرو، نیویورک، پاریس، اسلو، مکزیکو سیتی، ملبورن، لندن، میلان، کیپ تاون، بوئنوس آیرس، کاراکاس، کپنهاگ، و ونکوور هستند. مسئولین جهانی امیدوار هستند تا با رسیدن به صفر خالص انتشار کربن تا اواسط قرن به جاه‌طلبی خود برای محدود کردن افزایش دمای جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد برسند.
چالش‌های انتشار کربن در دنیا
یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی شهرها انتشار کربن به وسیله خودروهاست. برخی از شهرها در حال حاضر با معرفی مناطق بسیار کم آلاینده (ULEZ) سعی در کاهش این آلودگی‌ها به همراه سایر انواع آلودگی‌های ناشی از وسایل نقلیه دارند. برای مثال در لندن، مناطق تحت پوشش ULEZ به جز مرکز شهر ۱۸ برابر شده است و اکنون بزرگترین منطقه در نوع خود در اروپا به حساب می‌آید. هدف این کار تشویق مردم برای استفاده از وسایل نقلیه کم آلاینده است. برای غلبه بر این امر، برخی از شهرها مردم را تشویق می‌کنند که به طور کلی از اتومبیل دوری کنند. برای مثال، پاریس در حال ایجاد ۶۵۰ کیلومتر مسیر‌های مخصوص دوچرخه سواری جدید است و قصد دارد تا سال ۲۰۲۶ بر اساس طرح جدیدی کل شهر را به روی دوچرخه‌ها باز کند، در حالی که بوگوتا پایتخت کلمبیا، ۷۵ کیلومتر خیابان بدون ماشین ساخته است.
با این حال محققان هشدار می‌دهند که تمایل مردم به پذیرش تغییرات فرهنگی مانند واداشتن آن‌ها به دوچرخه سواری به جای رانندگی شاید مدت زیادی طول بکشد. اما سازمان ملل معتقد است که سیاست گذاران می‌توانند از بینش علوم رفتاری به عنوان مثال، در دسترس‌تر کردن دوچرخه یا تشویق مردم به بازیافت با نصب و بهبود دسترسی به تجهیزات بازیافت برای سوق دادن مردم به مسیر درست استفاده کنند. یکی دیگر از عوامل اصلی انتشار دی اکسید کربن (CO۲) در شهرها، انرژی مورد نیاز برای ساخت، نگهداری و اداره ساختمان‌ها است. در سال ۲۰۱۵، ساختمان‌ها مسئول ۳۸ درصد از انتشار CO۲ بودند که اکثریت آن پس از اتمام ساخت و ساز تولید می‌شد.
اقدامات صنعت ساخت‌وساز در جهت کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای
با این حال، برای کمک به کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از گرمایش، سرمایش و برق‌رسانی ساختمان‌ها، صنعت ساخت‌وساز تلاش کرده است تا منابع انرژی جایگزین بیشتری را در طراحی خود بگنجاند. هدف این است که ساختمان‌ها کمتر به سوخت‌های فسیلی وابسته باشند. در جنوب آلمان و شهر اولم، ساختمان Energon فرآیندی به نام گرمایش غیرفعال که از منابع انرژی طبیعی برای تنظیم دمای ساختمان استفاده می‌کند را به کار می‌برد. کانال‌های زیرزمینی اطراف ساختمان هوای ورودی را در زمستان گرم می‌کنند و در تابستان با کمک کاوشگر‌هایی که ۱۰۰ متر زیر زمین گسترش می‌یابند، سیستم را خنک می‌کنند، جایی که می‌توان از دمای طبیعی زمین برای خنک یا گرم کردن هوای بالا استفاده کرد. این به ساختمان اجازه می‌دهد تا ۷۵ درصد انرژی کمتری برای گرمایش و سرمایش نسبت به یک ساختمان اداری استاندارد مصرف کند.
کشور سنگاپور اغلب به عنوان رهبر توسعه پایدار در دنیا مورد ستایش قرار می‌گیرد، اما به شدت به تجهیزات تهویه مطبوع وابسته است که در حدود ۹۹ درصد از خانه‌های شخصی شهر نصب شده است. بخش ساختمان آن از ابزار رتبه بندی ساختمان به نام Green Mark برای تشویق پایداری، به عنوان مثال استفاده از تهویه مطبوع کم مصرف استفاده می‌کند.
ادامه ساخت ساختمان‌ها از بتن و فولاد می‌تواند به این معنی باشد که انتشار گاز‌های گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰ به ۶۰۰ میلیون تن در سال می‌رسد. در حال حاضر، فولاد و بتن حدود ۱۶ درصد از انتشار CO۲ جهان را تشکیل می‌دهند. اما بر اساس تحقیقات در فنلاند، استفاده از چوب در ساخت و ساز می‌تواند باعث ذخیره ۶۸۰ میلیون تن کربن در سال شود، زیرا درختان CO۲ را از جو جذب می‌کنند. شهر مدلین در کلمبیا ۳۰ کریدور سبز، ۱۲ آبراه، ۸۳۰۰ درخت و ۳۵۰ هزار بوته در امتداد ۱۸ جاده کاشته که این امر دمای محلی را بیش از ۲ درجه سانتیگراد کاهش داده است.
یکی از راه‌های مقابله با این موضوع، ارائه راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت، مانند بام‌های سبز و دیوار‌های نشیمن است. زیرساخت سبز بسیاری از مشکلات را حل می‌کند. تنوع زیستی را افزایش می‌دهد، اثر خنک کنندگی ناشی از تبخیر پوشش گیاهی دارد و می‌تواند مقداری آلودگی ذرات موجود در هوا را جذب کند. به عنوان مثال، در هتل Oasia در سنگاپور، دیواری از فضای سبز با تزئین نمای بیرون ساختمان به خنک شدن آن کمک می‌کند. دمای نما ۲۸ درجه سانتیگراد است، در حالی که دمای آن قسمتی که با فلز روکش شده حدود ۴۲ درجه سانتیگراد است.
شهر کپنهاگ قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ میلادی تعداد ۳۶۰ توربین بادی بسازد تا بیشتر تقاضای برق شهر را تامین کند، در حالی که موزه فردا ریودوژانیرو از آب مجاور خلیج گوانابارا برای کاهش دمای داخلی استفاده می‌کند. در سال ۲۰۱۷، Knupfer به تجزیه و تحلیل حدود ۴۵۰ ابزاری که برای پایدارتر کردن شهرها استفاده می‌شدند، کمک کرد و ۱۲ ابتکار را تعریف کرد که شهرها باید روی آن‌ها تمرکز کنند که شامل کربن زدایی از شبکه برق، بهینه سازی بهره وری انرژی در ساختمان ها، ارائه گزینه‌های حمل و نقل کم کربن به ساکنان و بهبود نحوه مدیریت زباله است.
بیشتر بخوانید
گزارش از مهران محمدپور
انتهای پیام/
هر کشوری که زیر ساخت و زودتر آغاز کند و در این حوزه پیشرو باشد حتما برنده است.
برق پاک و خودرو پاک
خودرو برقی
خودرو برقی
خودرو برقی
خودرو برقی
خودرو برقی
خودرو برقی
است.
همه برقها از سوخت فسیلی نیستند.