به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، آسیبهای اجتماعی همیشه جزو آن دسته از موضوعاتی بوده که نگرانی آن تنها یک نفر را شامل نمیشود، این موضوع آنقدر گسترده است که حتی فکر کردن به شاخهای از آن هم، روح و جان تمام افراد را آزرده میکند؛ حال امروز در این گزارش قصد داریم به مسئله کارتنخوابی که این روزها در پایتخت دیده می شود بپردازیم.
طبیعتا همه ما میدانیم که دلیل عمده بیخانمانی یا همان کارتنخوابی، اعتیاد و به دنبال آن فقر است، طبق آمار، بالای ۷۰ درصد افراد بیخانمان معتاد هستند و هر روز از صبح تا شب با ترس و نگرانی در گوشه وکنار شهر زندگی خود را میگذرانند، این افراد به گونهای طردشدگان جامعه هستند و به نظر میرسد برنامه و تدابیر مسئولان تا کنون نتوانسته نقش بسیار موثری را ایفا کند و این آمار را کاهش دهد، بیخانمانها شاید همان دسته از کسانی باشند که فراموششدهاند و باید آنها را با روشهای خاص و اصولی به زندگی برگرداند، حیاتی که حق طبیعی آنها است.
از همان ابتدا ارگانهایی همچون نیروی انتظامی، بهزیستی، شهرداری و... این بیخانمانها را جمعآوری میکردند و آنها را به گرمخانهها منتقل میکردند و یا از شهروندان میخواستند اگر نمونهای مشاهدهکردند به سامانه ۱۳۷ تماس بگیرند تا اقدامی صورت گیرد، اما این کار تنها پاسخگوی این آسیب مهم اجتماعی نیست و همچنان ما در شهرهای بزرگ بهویژه پایتخت شاهد حضور افراد بیخانمان هستیم و بر اساس گزارشهای سازمان رفاه، خدمات اجتماعی و مشارکتهای مردمی شهرداری تهران، بی خانمانی پس از اعتیاد، تکدیگری، کودکان خیابانی در رتبه چهارم آسیبهای مهم شهری قرار دارد در این راستاحبیب بهرامی آسیبشناس و کارشناس حوزه اعتیاد در گفتوگو با یکی از رسانهها گفته بود که «جریان کارتن خوابی، فرد دچار احساسات منفی شده و از یکسری آموزش های شهروندی و سبک زندگی سالم دور می شود.
در کشورمان تعدادی از افراد به دلیل فقر و مشکلات خانوادگی به کارتن خوابی کشیده شده اند. به عبارتی در برخی مراکز استان ها خانم هایی هستند که به دلیل اختلاف با خانواده شان از خانه دور شده اند و به سمت کارتن خوابی کشیده شده اند. حال احتمال این که چنین افرادی به سمت مواد مخدر کشیده شوند، قطعاً بیش از سایرین است.»
با اینکه تمامی دورههای شورای شهر تهران تقریبا نیمنگاهی به موضوع کارتنخوابی داشتهاند.
برنامه مدیریت شهری برای پاک کردن پدیده کارتون خوابی از چهره شهر
چند روز گذشته زهرا شمس احسان یکی از اعضای شورای شهر ششم تهران، اعلام کرد که «کارتنخوابی یک سیک زندگی است.» این صحبت سوالات زیادی را در ذهن ها به همراه داشت که این نوع سبک زندگی را چرا همه انتخاب نمیکنند؟ چرا تنها گریبانگیر تعدادی از انسانها میشود؟ طبیعتا این فرد از همان ابتدا کارتنخواب به دنیا نیامده و شرایط اجتماعی و اقتصادی آن را به این وضعیت سوق داده است.
به نظر میرسد مدیریت شهر تهران لازم است برنامههای جدیتر و محکمتری برای رفع این آسیب اجتماعی اتخاذ کند، به همین دلیل ما به سراغ سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران رفتیم و او در واکنش به صحبت همکار خود اظهار کرد که «خانم احسان در واقع منظورش این است که اگر کارتن خوابی و سایر آسیب های اجتماعی فراموش شود، کم کم تبدیل به سبک زندگی میشود و خلاف عرف جامعه است، یکی از اولویتهای شورای شهر تهران و برنامه های شهردار تهران، کار ویژه برای کاهش آسیبهای اجتماعی است البته به موضوع کارتن خوابی در دوره های گذشته پرداخته شده اما هماهنگی میان دولت و شهرداری و شورا کم بوده است و انشالله در این دوره افزایش پیدا کند و کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران هم حتما نگاه ویژهای به این دسته از موضوعات خواهد داشت.»
در ادامه سوده نجفی عضو شورای شهر تهران هم بر این باور است که «هم اکنون چیزی در حدود ۱۰۰ میلیون بیخانمان در سراسر جهان زندگی میکنند که درصد بیشتری از این بیخانمانها را مردان تشکیل میدهند. متاسفانه کشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست، پدیده بی خانمانی زیبنده هیچ جامعهای نیست، سیاست دولتها در کاهش این پدیده اجتماعی بسیار تاثیر گذار است. به عنوان مثال کشور کوبا با وجود فقیر بودن، با معضل بیخانمانی روبرو نیست، علت مهم آن سیاستهای دولتی در پایین نگهداشتن قیمت مسکن است همچنین در جوامعی که سیستمهای رفاه اجتماعی، کمرنگتر است و دهکهای پایین مورد حمایت اجتماعی قرار نمیگیرند، مسأله کارتن خوابی هم جدیتر و بیشتر است. در کشور ما مدیریت یکپارچه شهری وجود ندارد و سازمانها و نهادهای مختلفی متولی رفاه اجتماعی هستند.» نکته مهم این است که، نمیتوان بدون فراهمکردن برنامهها و سیاستهای امنیت اجتماعی دربارۀ فقر، از بیخانمانشدن افراد و خانوادههای فقیر جلوگیری کرد و باید شهرداری و دولت به کمک شورای شهر تهران بی از پیش به این موضوع رسیدگی کنند.
رسیدگی به مسئله آسیبهای اجتماعی بهویژه کارتنخوابی و اعتیاد نیازمند همت همگانی مسئولان است و شاید بهتر باشد که نگاهی جدید و برنامههایی بهروزتر برای رفع چنین معضلی اندیشیده شود البته نکته مهم این است که تنها برنامهها و وعدهها در حد شعار نباشد و در پایان کار مدیریت شهری تغییرات نهایی و جدی حس شود نه اینکه مجددا کارتنخوابها و نیازهای آنها به دوره بعد واگذار شود.
اگر بدانیم حق طبیعی تمام انسانها زندگی بدون چالش و بیمشکل است، دیگر این موضوعات را به حال خودش رها نمیکنیم...!
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/