آیا به سوگند هر شخصی می‌توان اعتماد کرد؟ +صوت

تفسیر آیه ۴۲ سوره فاطر

علیّ‌بن‌ابراهیم روایت می‌کند «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ»؛ هر زمان امامی هست سپس خداوند سخن قریش را حکایت می‌کند «وَ أَقْسَمُوا بِاللهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیَکُونُنَّ أَهْدی مِنْ إِحْدَی الْأُمَمِ»؛ یعنی کسانی که هلاک شدند فَلَمَّا جاءَهُمْ نَذِیرٌ وقتی آن‌ها را پیامبر یعنی رسول اکرم (ص) آمدند.

بیشتر بخوانید

در تفاسیر می‌خوانیم:مشرکان وقتی شنیدند که هرگاه پیامبری برای یهودیان می‌آمد آن‌ها لجاجت می‌کردند؛ سوگند یاد کردند و گفتند:ما چنین نیستیم، اگر پیامبری برای ما بیاید بدون لجاجت تسلیم او را می‌پذیریم، و از دیگر امّت‌ها زودتر و بهتر هدایت خواهیم شد، ولی همین که پیامبر به سراغشان آمد جز نفرت چیزی از خود نشان ندادند.

خدا نکند کسانی که در انتظار حضرت مهدی (عج) به سر می‌برند و می‌گویند:اگر بیاید ما چنین و چنان خواهیم کرد، هنگامی که تشریف بیاورند در برابرش جبهه بگیرند.

پیام‌های آیه ۴۲ سوره فاطر

۱- مشرکان، خدا را قبول داشتند و او را مقدّس می‌شمردند و به او سوگند یاد می‌کردند. «أَقْسَمُوا بِاللّهِ»

۲- به هر سوگندی نمی‌توان اعتماد کرد. «أَقْسَمُوا بِاللّهِ - فَلَمّا جاءَهُمْ»

۳- به عمل کار بر آید، به سخنرانی نیست. ادّعا زیاد، ولی عمل کم است. «أَقْسَمُوا - إِلاّ نُفُوراً»

۴- برای هدایت مردم، بشارت و انذار هر دو لازم است، لیکن برای جامعه منحرف انذار مهم‌تر است. (کلمه «نَذِیرٌ» دو بار آمده است)

انتهای پیام/