محمدجواد هاشمی‌نژاد دبیرکل بنیاد هابیلیان در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به منافع اقتصادی برخی کشورها از مسئله حقوق بشر گفت: دولت‌ها تاکنون ثابت کرده‌اند که مسائل حقوقی را صرفا با نگاه حقوقی نمی‌شود دنبال کرد.
وی در ادامه بیان کرد: در دنیا جنایت‌هایی صورت گرفته و می‌گیرد که قدرت‌های جهانی به دلیل مسائل سیاسی و پیشبرد برخی از سیاست‌های جنایتکارانه خود، بدون هیچ ترس و واهمه خاصی از اینکه این اقدام ممنوع و دارای بار حقوقی است، به صراحت به جنایت‌های خود ادامه می‌دهند.
هاشمی‌نژاد با اشاره به ترور سردار سلیمانی تصریح کرد: جنایتی که ترامپ درباره مسئله سردار سلیمانی انجام داد، یک اقدام تروریستی دولتی آشکار بود؛ زیرا در خاک کشور دیگر یک مهمان و مقام رسمی مورد هدف ترامپ قرار گرفت؛ در این زمینه حتی دولت میزبان اعلام کرد که این مقام کشور جمهوری اسلامی ایران، مهمان آنها بوده است.
وی به بمباران شیمیایی سردشت که توسط رژیم بعث اتفاق افتاد، گفت: بمباران شیمیایی سردشت نیز از این قائده مستثنی نیست. قدرت‌ها در آن مقطع تاریخی تصمیم داشتند از صدام جنایت‌کار و حزب بعث حمایت کنند. آن قدرت‌ها دست صدام را برای انجام هر نوع اقدام جنایتکارانه علیه انقلاب اسلامی و مردم ایران باز گذاشته بودند و هیچ نوع پیگردی را متوجه رهبر رژیم بعث نکردند.
هاشمی‌نژاد درباره نقش دولت آلمان در فاجعه انسانی سردشت، بیان کرد: در دادگاه‌های بین‌المللی به لحاظ قانونی ثابت شد که دولت آلمان سلاح‌های شیمیایی را در اختیار صدام قرار داده بود و تنها یک شرکت آلمانی، موظف به پرداخت مبلغ بسیار ناچیز و مضحکی به عنوان جریمه شد که بیشتر دارای جنبه نمادین است.
وی با تأکید اظهار کرد: هر کودکی می‌داند که هیچ شرکتی نمی‌تواند سلاح‌های ممنوعه را در اختیار کشوری که درگیر جنگ است، قرار دهد. متأسفانه در دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، اقدامات قانونی و حقوقی تابع سیاست‌های سیاستمداران قدرت‌های جهانی است.
هاشمی‌نژاد درباره توانایی ایران از پیگیری بمباران شیمیایی سردشت در جوامع بین‌المللی با توجه به اینکه قوانین منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سال ۱۹۹۲ میلادی تنظیم شده، اما پایان جنگ تحمیلی، ۱۹۸۷ میلادی است، گفت: برخی از اقدامات، اقداماتی است که مشمول گذر زمان می‌شود؛ برخی از اقدامات، اقداماتی است که بعد از مصوبه‌ها قابل اجراست و در آخر برخی از اقدامات هم اقداماتی است که مشمول همه زمان‌هاست.
وی افزود: چون سلاح‌های شیمیایی جزو سلاح‌های کشتار جمعی به حساب می‌آیند، استفاده از این سلاح‌ها ممنوع است؛ بنابراین جنایت سردشت، صد درصد قابل پیگیری است. به نظرم این اتفاق تاریخی چون یک اقدام جنایتکارنه بوده و کاملا ممنوع بوده، قابل پیگیری است.
هاشمی‌نژاد همچنین درباره علت عدم توانایی جمهوری اسلامی ایران در گرفتن غرامت از کشورهای اروپایی گفت: در برخی از اقدامات جنایتکارانه، مدارک و اسناد فراوانی وجود دارد منتها تا وقتی که عزم آن دولت‌های مقابل نباشد، از زیر بار آن اقدام در می‌روند، کاملا این موضوع را سرپوش می‌گذارند و اصلا حاضر به پاسخگویی هم نخواهند بود.
این کارشناس مسائل مربوط به منافقین با ارائه مثالی ادامه داد: اقداماتی که جنایتکاران تروریستی منافقین در کشور ما انجام دادند و مدارک فراوانی هم در این قضیه وجود دارد اما دولت فرانسه که حدود ۴۰ سال است که پایگاه‌های منافقین را در کشور فرانسه تأمین کرده و اجازه هرگونه فعالیت را به آن داده، پرونده‌ای را از جمهوری اسلامی ایران قبول نمی‌کند و به دلایل مختلف از زیر بار این موضوع خارج می‌شود.
هاشمی‌نژاد با اشاره به دو نکته‌ای که در پیگیری‌های حقوقی جمهوری اسلامی ایران، باعث ایجاد خلل می‌شود، بیان کرد: نکته بسیار مهم این است که دولت‌ها عزم بررسی به شکل قانونی موضوع سردشت را داشته باشند. نکته دیگر اینکه به لحاظ مدارک و اسناد فقدانی نیست؛ کم کاری‌هایی توی این قضیه واقعا وجود داشته و ما متأسفانه در طول این مدت‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در زمینه جمع‌آوری اسناد به طور تاریخی کوتاهی زیادی کردیم؛ با اینکه در بسیاری از اقداماتی که می‌توانستیم در عرصه‌های حقوقی انجام دهیم دست پری داشتیم؛ اما متأسفانه در بحث جمع‌آوری اسناد برای اقدامات حقوقی چندان ورود و عزم جدی صورت نگرفته است.
رئیس بنیاد هابیلیان درباره ارتباط حقوق بشر و اقتصاد قدرت‌های جهانی اظهار کرد: مسئله حقوق بشر یک مسئله کاملا سیاسی است؛ یعنی هیچ‌گاه در دنیا اقدامی را ملاحظه نمی‌کنید که به خاطر مسئله نقض حقوق بشر باشد. اگر قدرت‌های جهانی به منافع اقتصادی خود اقتضا کنند، دست به هر نوع اقدامی می‌زنند. هیچ وقت از طرف این قدرت‌ها اقدام جدی به خاطر بحث نقض حقوق بشر و امثال این موضوعات، صورت نمی‌پذیرد.
وی تصریح کرد: با اینکه آمریکا در طول نیم قرن گذشته بیش از ۵۰ بار به کشورهای مختلف لشکرکشی و تجاوز کرده؛ ولی یک کدام از این اقداماتش به دلیل مسئله نقض حقوق بشر نبوده است؛ صرفا منافع اقتصادی باعث این قضیه می‌شود. مسئله نقض حقوق بشر و مسائل این چنینی به ابزاری در دست قدرت‌های جهانی برای ایجاد فشار به دیگر دولت‌ها تبدیل شده تا به پیشبرد اهداف اقتصادی و منافع ملی خودشان دست یابند.
انتهای پیام/
