به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در بسیاری از مواقع مشاهده می‌کنیم که والدین کودکان مبتلا به اوتیسم   و سایر اختلالات رشدی - عصبی، از لحظه‌ای که اولین علائم مشکلات رشدی را در کودک خود مشاهده کرده، جستجو برای تشخیص و درمان را شروع می‌کنند و در این مسیر به پزشکان، درمانگران و منابع مختلف و متعددی مراجعه می‌کنند؛ به طوری که گاهی این فرایند تا چندین سال طول می کشد و البته گاهی به جز خستگی، اضطراب و ازبین رفتن منابع روانی و مادی، چیزی حاصل خانواده نمی‌شود.

فربد مفیدی روانشناس, در گفت وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با دلایل استرس‌های والدین و چرایی تعویض دائمی درمانگران اظهار کرد: انکار و نپذیرفتن، یکی از دلایل این مشکل است؛ به طوری که وقتی همه افراد با خطر یا علامتی از یک بیماری جدی در خود یا نزدیکان روبرو می‌شوند ابتدا استرس و شوک شدیدی را تجربه می‌کنند و نخستین واکنش طبیعی و ناخودآگاه برای کاهش این استرس, انکار و نادیده گرفتن آن است و پس از مدتی, واکنش‌های بعدی مانند جستجوگری اطلاعات، چانه زنی، خشم و... شروع می‌شود و در نهایت, برخی از افراد موفق به پذیرش و کنار آمدن با مساله می‌شوند و این در حالی است که برخی دیگر چنین نیستند.

بیشتر بخوانید:

چشم امید کودکان اتیسم به حمایت‌های اجتماعی

وی بیان کرد: اطلاعات غلط، دلیل دیگری است که در این مورد، گاهی فرد, شروع به پرسشگری از دوستان و آشنایان خود می کند و علاوه بر این, به مطالعه کتاب‌ها و رصد فضای مجازی می‌پردازد و بعضا از متخصصان ناکارآمد و نامناسبی کسب اطلاعات می‌کنند و ناخودآگاه در جستجوی این هستند که کسی به آن‌ها بگوید چیزی نیست و کودک مشکل ندارد تا خیالشان راحت شود، امّا متاسفانه، این آسودگی خیال, زیاد طول نمی‌کشد و اضطراب, مجددا با ادامه رشد کودک و مشاهده تفاوت وی با سایر کودکان  شروع می‌شود.

این روانشناس تصریح کرد: احساس کنترل از دیگر مواردی است که باید به آن اشاره کرد. برخی از افراد که روحیه مبارزه طلب و قوی تری دارند پس از قبول تفاوت کودک خود با سایر کودکان شروع به جستجو در بین درمانگران و روش‌های مختلف درمانی می‌کنند. البته این صفت بسیار خوب و کارآمدی است، امّا چنانچه منطبق بر پذیرش و واقع بینی نباشد باعث تحمل فشار زیاد به کودک و خانواده می‌شود که این خود شکلی از انکار است و هر وقت انتظار‌های والدین تامین نشود بلافاصله دست به تعویض درمانگر یا تغییر روش می زنند.

مفیدی تاکید کرد:مقایسه کردن هم از مواردی است که باید به آن اشاره کرد؛ به طوری که درموارد زیادی, والدین طی روند درمان, کودک خود را با سایر کودکانی که مشکلی به ظاهر مشابه دارند مقایسه می‌کنند و وقتی می‌بینند یا می‌شنوند که فلان کودک پیشرفت بهتر و سریع تری داشته است ابتدا به روش و یا به درمانگر خود شک می‌کنند که این موضوع باعث بروز مشکلاتی می‌شود. البته نکته شایان ذکر این است که تمامی علل به این جا ختم نمی‌شوند و موارد دیگری هم وجود دارند.

بیشتر بخوانید:

دوم آوریل؛ روز جهانی آگاه سازی پیرامون اختلال طیف اوتیسم

انتهای پیام/